Η Ελλάδα ίσαμε σήμερα έχει προσφέρει πολλά, πάρα πολλά ακόμη και πάνω απ’ τις δυνάμεις μας στη φίλη Ουκρανία σε στρατιωτική βοήθεια βαρέος οπλισμού και εξίσου σοβαρή ανθρωπιστική, ύψους αμφότερες αρκετών εκατομμυρίων Ευρώ, όλα από το υστέρημα των πενόμενων σήμερα Ελλήνων. Ο κ. πρωθυπουργός εξάλλου, παραδέχθηκε προσφάτως πως έχουμε δώσει περισσότερο οπλισμό απ’ ό,τι είχαμε υποχρέωση! Την ίδια, όμως, ώρα η Βρετανία και η Ιταλία παγώνουν τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία!
Οι Έλληνες λοιπόν διερωτώνται και αναμένουν απάντηση από την κυβέρνηση και τον κ. π3ρωθυπουργό. Γιατί αποστρατιωτικοποιούμε και απογυμνώνουμε τα νησιά μας και στέλνουμε τα όπλα μας στον κ. Ζελένσκι, όταν τα γερμανικά άρματα, που θα τα αντικαταστήσουν, δεν θα αποσταλούν ούτε στον Έβρο όπως αρχικά είχε ειπωθεί; Γιατί και με τίνος εντολές τα αφήνουμε εκτεθειμένα και γυμνά, εύκολη λεία στους Τούρκους και την 4η Στρατιά τους που καραδοκούν και απειλούν συνέχεια πως θα μάς ορμήσουν σαν γύπες κάποιο βράδυ;
Δεν μπορούσαμε άραγε να αποφύγουμε το ξεγύμνωμα αυτό και να στείλουμε στον «φίλο μας» κ. Ζελένσκι την εξίσου αναγκαία για τους ίδιους ανθρωπιστική βοήθεια – ιατρική, νοσοκομειακή, φαρμακευτική – και να επεκτείνουμε την πλουσιοπάροχη φιλοξενία που παρέχουμε σε Ουκρανούς πολίτες ώστε να μην πιστέψουν ποτέ οι Τούρκοι πως υποχωρήσαμε λόγω των απειλών τους;
Είναι πάντως γεγονός πως ο πόλεμος αυτός έχει παρατραβήξει με ευθύνη όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και του κ. Ζελένσκι· και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους τόσο για την Ευρώπη όσο και ευρύτερα. Κίνδυνο οικονομικό, ενεργειακό, επισιτιστικό, που απειλεί εκατομμύρια ανθρώπους· το τραγικότερο, όμως, είναι πως επικρεμάται η απειλή ακόμη και πυρηνικού πολέμου!
Έχει κουράσει λοιπόν αρκετά και αρκετούς ο πόλεμος. Δεν είναι τυχαίο πως οι ΗΠΑ και ο κ. Μπάιντεν πιέζουν τον Ουκρανό ηγέτη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Ρώσο ομόλογό του για ειρήνη. Ούτε είναι τυχαίο πως ολόκληρη η Ευρώπη έχει πληγεί βαρύτατα από την έλλειψη καυσίμων και ενέργειας και από τις καθημερινές αυξήσεις στις τιμές ειδών διατροφής, με τον τιμάριθμο να καλπάζει κάθε μέρα και ολόκληροι λαοί να αγκομαχούν.
Ο μεγάλος όμως κερδισμένος μέχρι σήμερα από την παράλογη αυτή πολεμική σύγκρουση είναι ο κ. Ερντογάν που το παίζει φίλος και διαμεσολαβητής και των δύο εμπολέμων και ανθρωπιστής συγχρόνως, μιας και στέλνει δωρεάν σε φτωχές χώρες της Αφρικής σιτηρά από την Ουκρανία, αφού πρώτα έχει εξασφαλίσει από τον κ. Πούτιν την απρόσκοπτη διακίνησή τους στις χώρες που επιλέγει με απώτερο, όμως, στόχο την προβολή και εξυπηρέτηση των πανισλαμικών σχεδιασμών του.
Ο πόλεμος αυτός έχει επιφέρει δραματικές ανατροπές στις οικονομίες και των πλέον ισχυρών κρατών τής Ευρώπης και όχι μόνο. Ακόμη και ο κ. Όλαφ Σόλτς Καγκελάριος μιας εκ των ισχυρότερων κρατών της G7, επείγεται να τα βρει με τον Πούτιν για να αποφύγει την καταστροφή της γερμανικής οικονομίας και να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη ροή υγρών καυσίμων για τη χώρα του· με έναν χειμώνα ο οποίος αναμένεται σαρωτικός ενεργειακά και οικονομικά για ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο και για άλλες ακόμη.
Εμείς όμως σπεύσαμε εξ αρχής να συνταχθούμε ντε και καλά και συνεχίζουμε ακόμη – κόντρα στα συμφέροντά μας – να είμαστε πιστοί στο πλευρό της Ουκρανίας και τού απαιτητικού ηγέτη της, με το ίδιο να αξιώνει επιτακτικά τη βοήθειά μας χωρίς να μας προσφέρει τίποτα! Δεν πρέπει, όμως, και ούτε θα καταντήσουμε οι Έλληνες ποτέ, οι καλόβουλοι και ευπειθείς ηλίθιοι που θα μας επιβάλουν διαρκώς οι «φίλοι» και εταίροι μας να κάνουμε τα χατίρια του Ουκρανού ηγέτη την ώρα που στηρίζει τον κ. Ερντογάν στις καθημερινές αθλιότητες και απειλές εναντίον της Ελλάδας.
Είναι γνωστό εξάλλου πως η Τουρκία επείγεται να αγοράσει πολεμικό εξοπλισμό, εκτός από τις ΗΠΑ και από κράτη μέλη της Ε.Ε., απ’ τη Γαλλία, Γερμανία κ.ά. Η Ελλάδα λοιπόν ομόθυμα οφείλει να ζητήσει από τους εταίρους μας στην Ένωση ό,τι ακριβώς ζήτησε και ο Γερουσιαστής κ. Ρ. Μενέντεζ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ· να επιβάλουν στην Άγκυρα ως όρο απαράβατο να μη μπορεί να χρησιμοποιήσει τον οπλισμό που θα τής πουλήσουν, εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων της Ελλάδας· και ένα τελευταίο που εμφατικά στο παρελθόν έχουμε προτείνει.
Επειδή η χυδαία και αηδής προκλητικότητά της σε βάρος μας συνεχώς εκτραχύνεται, οφείλει επιπλέον ΟΜΟΘΥΜΑ η Ελλάδα να θέσει ΒΕΤΟ τόσο στην ένταξη τής Τουρκίας στους κόλπους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο ΚΑΙ στην είσοδό της στην υπό ίδρυση Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα. Γιατί έτσι και καταφέρει να μπει στο σπιτικό μας – στην Ευρώπη – θα το διαλύσει· ενώ την ίδια κατάληξη θα έχει και η Ε.Π.Κ. αν ποτέ την υποδεχθεί ως μέλος της. Οι αρνητικές μας εμπειρίες από τη συνύπαρξή μας ως μελών του ΝΑΤΟ είναι αποκαλυπτικές της τακτικής και των προθέσεων τής γείτονος.
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε προσεχτικοί κι ανοιχτομάτηδες στις επιλογές μας αλλά και να διδασκόμαστε από τα παθήματά μας. Η ιστορία μάς διδάσκει πως τα σφάλματα πληρώνονται ακριβά απ’ τους λαούς εκείνους που εφησυχάζουν, όταν διακυβεύονται ή προσβάλλονται η εθνική κυριαρχία τους, τα εθνικά τους δίκαια, η σταθερότητά τους, κι ένα κομμάτι ή ολόκληρη η επικράτειά τους!
*Ο Μιχάλης Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος επί τιμή