Δυο ταινίες με αναξιοποίητη δυναμική κι ένα απαράδεκτο νεανικό ρομάντζο.
ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡΣ
DUMB MONEY
Σκην.: Κρεγκ Γκιλέσπι.
Πρωτ.: Πωλ Ντάνο, Σαϊλίν Γούντλι, Πιτ Ντέιβιντσον, Αμέρικα Φερέρα, Σεθ Ρόγκεν.
Κοινωνική κομεντί που αφηγείται αληθινά γεγονότα, όπως αποτυπώθηκαν στο βιβλίο του αμερικανού Μπεν Μέζρικ «The Antisocial Network», το οποίο εκδόθηκε το 2021. Ο Μέζρικ ειδικεύεται σε ιστορίες ανέλπιστου πλουτισμού νεαρών επιχειρηματιών, αφού έχει επίσης γράψει το «The Accidental Billionaires: The Founding of Facebook, a Tale of Sex, Money, Genius, and Betrayal» (2009), στο οποίο βασίστηκε το «Κοινωνικό δίκτυο» («The Social Network», 2010) του Ντέιβιντ Φίντσερ, με θέμα τη δημιουργία του Facebook.
Αυτή εδώ είναι μια ιστορία που δε διαθέτει τον ίδιο κοινωνικό αντίκτυπο μ’ εκείνη του Μαρκ Ζάκερμπεργκ και δεν είμαι σίγουρος ότι η ταινία καταφέρνει κιόλας ν’ αποδώσει την ακριβή σημασία που πιστεύει ότι έχει. Δηλαδή το επιμύθιο γίνεται κατανοητό, αλλά όχι αναγκαστικά οι λόγοι για τους οποίους πρέπει ν’ αφορά τον κόσμο που δεν ασχολείται με το χρηματιστήριο και δεν επενδύει σε μετοχές.
Κατά τ’ άλλα, η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα, χάρη στον γρήγορο ρυθμό της πλοκής και τις καλές ερμηνείες- ειδικά όπως αυτές ζωντανεύουν την αντίθεση των δύο αδερφών, από τον ψιθυριστό Κιθ του Πωλ Ντάνο και τον θεοπάλαβο Κέβιν από τον Πιτ Ντέιβιντσον σ’ αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.
BLUE BEETLE
Σκην.: Άνχελ Μανουέλ Σότο.
Πρωτ.: Σόλο Μαριδουένια, Μπρούνα Μαρκεζίνι, Σούζαν Σαράντον, Ραούλ Τρουχίλο.
Ο Χάιμε Ρέιες είναι ένας μεξικανικής καταγωγής αμερικανός απόφοιτος πανεπιστημίου, που κατά λάθος γίνεται ο ξενιστής ενός εξωγήινης προέλευσης βιονικού σκαθαριού, μεταμορφώνεται σε υπερήρωα και πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μια μοχθηρή επιχειρηματία, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις ιδιότητες του σκαθαριού για να κατασκευάσει έναν ρομποτικό στρατό.
Περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική εξόρμηση του χαρακτήρα, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα περιοδικά της Fox Comics το 1939 δημιουργημένος από τον Τσαρλς Νίκολας Βοϊτόφσκι. Αργότερα τον απέκτησε η DC, η οποία το 2006 τον παρουσίασε στα τεύχη της με την ανανεωμένη λατινοαμερικανική εκδοχή που δημιούργησαν οι Κιθ Γκίφεν, Τζον Ρότζερς και Κάλι Χάμε, με την οποία τον βλέπουμε στη φετινή ταινία.
Σε μια εποχή κορεσμού των υπερηρωικών ταινιών, είναι πια μάλλον υπερβολικά απαιτητικό να περιμένει κανείς κάτι πρωτότυπο. Κι αν η κοινοτοπία θα πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη, ο στόχος είναι να υπάρχουν άλλα στοιχεία για να την ισοφαρίσουν.
Εδώ αυτά τα στοιχεία είναι το εύστοχο κάστινγκ, οι ζωηρές ερμηνείες κι η κοινωνικά και πολιτικά προοδευτική, αντι- ιμπεριαλιστική ρητορική του σεναρίου (το επαναστατικό παρελθόν της γιαγιάς και το τραύμα του Κάραπαξ, η έφοδος του στρατού της Κορντ στο σπίτι των Ρέγιες κ.α.), που θα αποκτούσαν ακόμη περισσότερο βάρος, αν η εμμονή με το χιούμορ δεν κατέληγε κουραστική και δεν υπονόμευε τις δραματικές ισορροπίες.
ΑFTER 5: ΟΛΑ ΜΕΤΑ
AFTER EVERYTHING
Σκην.: Καστίλ Λάντον.
Πρωτ.: Χίρο Φάινς Τίφιν, Τζόζεφιν Λάνγκφορντ, Μίμι Κιν.
Μετά την επιτυχία του πρώτου αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ο νεαρός συγγραφέας Χάρντιν Σκοτ αποτραβιέται στη Λισαβόνα για να συμφιλιωθεί με τα λάθη του παρελθόντος και να συγκεντρωθεί στο νέο του βιβλίο.
Νεανικό αισθηματικό δράμα που συνεχίζει τα «Μετά» («After», Τζένι Γκέιτζ, 2019), «After 2: Μετά τη σύγκρουση» («After We Collided», Ρότζερ Κάμπλ, 2020), «After 3: Μετά την πτώση» («After We Fell», Καστίλ Λάντον, 2021) και «After 4: Για πάντα μαζί» («After Ever Happy», Καστίλ Λάντον, 2022), όλα βασισμένα στα ομώνυμα μυθιστορήματα της αμερικανίδας Άννας Τοντ, που εκδόθηκαν από το 2014 ως το 2023.
Με δυσκολία πιστεύεται το θέαμα, καθώς η όλη υπόθεση αφορά ουσιαστικά το «ξέπλυμα» ενός κατά συρροή κακοποιητή, σε παρωχημένο περιτύλιγμα ‘ρομαντικού’ εσωτερικευμένου μισογυνισμού.
Μια περιγραφή αρκεί: ο Χάρντιν εξαπατά μια κοπέλα και βιντεοσκοπεί τη συνεύρεσή τους για χάρη ενός στοιχήματος με τους κολλητούς του, ένας από τους οποίους το διαρρέει στο ίντερνετ. Αργότερα, ο Χάρντιν εκδίδει σε βιβλίο τις λεπτομέρειες της σημαντικότερης ερωτικής σχέσης της ζωής του, ξανά χωρίς τη συναίνεση της -νέας- αγαπημένης του.
Το θέμα της πλοκής λοιπόν, η οποία σημειωτέον αποδίδεται αποκλειστικά από την οπτική γωνία του αγοριού, είναι οι ενοχές που τον βασανίζουν για την άσχημη συμπεριφορά του παρελθόντος και πώς η διαμονή του στην Πορτογαλία τον βοηθάει να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Από την πλευρά τους, τα δύο κορίτσια αρκούνται σε μια τιμωρία προσωρινής αποχής από τη ζωή του, αλλά μόλις τις ξαναπροσεγγίζει, τους παίρνει μερικά δευτερόλεπτα, όχι απλώς για να τον συγχωρέσουν, αλλά για να τον δικαιολογήσουν, να τον βοηθήσουν και να ξαναθέσουν ερωτικά τον εαυτό τους στη διάθεσή του. Κι όλα αυτά γραμμένα, διασκευασμένα και σκηνοθετημένα από γυναίκες, προορισμένα κυρίως σε νεαρά κορίτσια.