Ενδιαφέρουσες ιδέες, άνισοι χειρισμοί.
Ο ΠΑΡΑΛΙΑΣ
THE BEACH BUM
Σκην.: Χάρμονι Κορίν
Πρωτ.: Μάθιου Μακόναχι, Σνουπ Ντογκ, Άιλα Φίσερ, Ζακ Έφρον
Ο Μούντογκ είναι ένας ποιητής που ζει μέσα σε μόνιμη κραιπάλη και παντρεμένος με την πλούσια Μίνι, με την οποία ετοιμάζονται να παντρέψουν την κόρη τους.
Ο θάνατος της γυναίκας του θα τον υποχρεώσει να ολοκληρώσει την τελευταία του ποιητική συλλογή, καθώς μόνο έτσι θα κληρονομήσει το τμήμα της περιουσίας που του αναλογεί.
Ψυχολογική/ αισθηματική κομεντί που προσφέρει μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Μακόναχι στον ρόλο του παρακμασμένου μποέμ ποιητή, αλλά αδυνατεί ν’ αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να πει και πού ακριβώς θέλει να οδηγήσει τον διάχυτο νιχιλισμό της, τον οποίο μοιάζει ν’ αφήνει επιφανειακό και μετέωρο.
BRIGHTBURN: ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΟΛΑΣΗ
BRIGHTBURN
Σκην.: Ντέιβιντ Γιαροβέσκι
Πρωτ.: Τζάκσον Α. Νταν, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Ντέιβιντ Ντένμαν
Δύο γονείς μεγαλώνουν ένα αγόρι που προσγειώθηκε στο αγρόκτημά τους μέσα σ’ ένα διαστημόπλοιο. Όταν φτάνει στην εφηβεία, ο μικρός αρχίζει να εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά, που γίνεται επικίνδυνη εξαιτίας των υπερφυσικών δυνάμεων που διαθέτει.
Ταινία φαντασίας που επιχειρεί να ξεκινήσει μια νέα (αντι-)υπερηρωική σειρά εμποτισμένη με στοιχεία τρόμου. Δανείζεται την κεντρική της σεναριακή ιδέα από τη μυθολογία του Supermanκαι την αντιστρέφει στη μοχθηρή της πλευρά. Η σύλληψη είναι πρόσφορη, η εκτέλεση τεχνικά επιτυχημένη, αλλά σε αντίθεση με τον ήρωά της, η ολιγαρκής πλοκή μοιάζει να μην απογειώνεται ποτέ, καθώς δεν ξεπερνάει τις στοιχειώδεις συστάσεις ενός φιλόδοξου σύμπαντος που θα έμοιαζε πιο εντυπωσιακό σ’ ένα περιβάλλον λιγότερο κορεσμένο από παρόμοιες ταινίες.
ΑΛΑΝΤΙΝ
ALADDIN
Σκην.: Γκάι Ρίτσι
Πρωτ.: Μίνα Μασούντ, Ναόμι Σκοτ, Γουίλ Σμιθ, Μαργουάν Κενζάρι
Στην εξωτική χώρα της Ανατολής, Άγκραμπα, ο νεαρός τυχοδιώκτης Αλαντίν ερωτεύεται την πριγκίπισσα Τζάσμιν. Το τζίνι του λυχναριού που ανακαλύπτει ο Αλαντίν, τον βοηθάει να κατακτήσει την αγαπημένη του, αλλά θα πρέπει πρώτα να ξεφορτωθούν τον μοχθηρό Τζαφάρ, που προσπαθεί ν’ αρπάξει την εξουσία από τον σουλτάνο. Κωμικό περιπετειώδες μιούζικαλ που αποτελεί ριμέικ ζωντανής δράσης της ομώνυμης βραβευμένης με Όσκαρ μουσικής και τραγουδιού ταινίας εμψύχωσης (animation), την οποία σκηνοθέτησαν ο Ρον Κλέμεντς κι ο Τζον Μάσκερ το 1992.
Η πλούσια παραγωγή τηρεί τις περισσότερες από τις γνώριμες υψηλές προδιαγραφές θεάματος του στούντιο Disney, εκτός από τα απογοητευτικά ψηφιακά εφέ που μεταμορφώνουν τον Γουίλ Σμιθ σε τζίνι και τον σχεδιασμό παραγωγής που συγχωνεύει χονδροειδώς αραβικά κι ινδικά πολιτισμικά στοιχεία σε μια αποθέωση χολιγουντιανού κιτς.
Ευτυχώς τουλάχιστον διατηρείται το πρωτότυπο ξεσηκωτικό σάουντρακ του Άλαν Μένκεν, ο οποίος επιστρέφει και το ανανεώνει με καινούριες ενορχηστρώσεις για να ταιριάξουν στη σημερινή φεμινιστικά ακόμη πιο ενισχυμένη εκδοχή και στο καινούριο καστ, προσθέτοντας το καινούριο εξίσου catchy«Speechless» που ερμηνεύει η Ναόμι Σκοτ ως Τζάσμιν.
Ο Σμιθ βεβαίως δε διαθέτει τη χαμαιλεοντική πλαστικότητα του προκατόχου του, Ρόμπιν Γουίλιαμς, αλλά η πληθωρικότητά του εξυπηρετεί τις απαιτήσεις του ρόλου με το παραπάνω, ο Μασούντ κι η Σκοτ είναι γοητευτικότατοι, ενώ το μόνο μου παράπονο σχετικά με το καστ αφορά τον Κενζάρι ως Τζαφάρ, τον οποίο, δεδομένης της γενικότερης παραμυθιακής γραφικότητας, θα περίμενα περισσότερο απειλητικό.