Μόνο ένα θαύμα της Μεγαλόχαρης μας σώζει. Και ας μην είναι αύριο που γιορτάζει η Χάρη της. Δεν είμαι της λογική θαύμα θέλω, τώρα το θέλω. Ας το κάνει η Παναγία, όποτε θέλει. Αρκεί να το κάνει. Στο παρελθόν το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές. Συνεπώς δεν καλείται να δώσει εξετάσεις και να πείσει τους άπιστους ότι είναι θαυματουργός. Μόνο που τα θαύματα θέλουν πίστη και εμείς την έχουμε χάσει, οι περισσότεροι τουλάχιστον για να μην πάρω κι άλλους στο λαιμό μου.
«Μα γίνονται θαύματα στη σημερινή Ελλάδα» θ’ αναρωτηθείτε, προσθέτοντας με αυτοσαρκασμό… δεν είμαστε δα και η χώρα των θαυμάτων! Ναι, δεν είμαστε ή τουλάχιστον πάψαμε να είμαστε. Ούτε ο περιούσιος λαός είμαστε, ούτε οι εκλεκτοί του Θεού, όπως ακόμα πιστεύουν κάποιοι και ας με συγχωρήσουν. Μιλάμε τόση ώρα για θαύματα και δεν ανέφερα τι θαύμα θέλω. Ούτε και πρόκειται.
Το αφήνω στην ευχέρεια της Παναγίας. Αυτή θα κρίνει. Δικός της είναι το θαύμα, όπου θέλει το κάνει. Γνωρίζει τις ανάγκες μας, τα προβλήματα μας και τι χρειάζεται θεαματικής αλλαγής με τη συνδρομή του θείου. Τα θαύματα δεν γίνονται κατά παραγγελία και κατά συνθήκη. Και δεν εννοώ τα θαύματα θεραπευτικής χροιάς, τα οποία δεν βάζω καθόλου στη συζήτηση από σεβασμό στην υγεία ως το ύψιστο αγαθό του ανθρώπου.
Δεν παίζουμε με τις αδυναμίες και τις ευαισθησίες του κάθε πονεμένου. Και για να προλάβω μερικούς στο θαύμα που εγώ προσδοκώ, δεν συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα: η θεαματική πτώση της κυβέρνησης, η αποτυχία του εγχειρήματος της κεντροαριστεράς, η κατάργηση των μνημονίων, η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η κατάρρευση του κομματικού κράτους, η επανάκαμψη της Δεξιάς, η αγιοποίηση του Ανδρέα Παπανδρέου, η ανάκτηση της λαλιάς από τον Κώστα Καραμανλή και η ανάδειξη του Παναθηναϊκού σε πρωταθλητή. Και για να μην με κατηγορήσετε για εμπάθεια, όλα τα παραπάνω διαβάζονται και ανάποδα. Συγχωρέστε με, αλλά βάζω τον πήχη ψηλά. Από την Παναγία έχω απαιτήσεις και ας με συγχωρήσει για την αυθαιρεσία, μεγάλη η Χάρη της.