Όπως έχω ήδη αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου, κατά την ενεργή συμμετοχή μου στη διεθνή επιστημονική κοινότητα ασχολουμένων με αντικείμενα υδατικών πόρων, γνώρισα και συνεργάστηκα με πολλούς Γερμανούς συναδέλφους μου, με τους οποίους συνδέθηκα φιλικά και οικογενειακά.
Κάποιοι από αυτούς, εκτός από την απασχόλησή τους με την επιστήμη των υδατικών πόρων, έχουν αδυναμία στα ζώα συντροφιάς όλων των ειδών και μεγεθών. Στη διάρκεια τελευταίων επισκέψεών τους στην Κρήτη, πήραν μαζί τους και αδέσποτα γατάκια.
Τρία από αυτά, που απολαμβάνουν την γερμανική θαλπωρή, φαίνονται στις παρακάτω φωτογραφίες. Μου έχουν μιλήσει και γράψει πολλές φορές για αυτά και κυρίως το πόσο ταλαιπωρήθηκαν κατά τη διαδικασία έκδοσης των νόμιμων παραστατικών υιοθεσίας και εξαγωγής τους.
Τελευταία κάποιος μού γράφει σχετικά: “Τώρα πλέον αυτά τα ζώα θα ανήκουν στην οικογένειά μας μέχρι το τέλος της ζωής τους. Αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά του ίδιου νομίσματος, ότι οι γάτες βρήκαν ένα καλό σπίτι διαμονής τους στη Γερμανία για την υπόλοιπη ζωή τους. Η άλλη δυστυχώς είναι η πολύ άσχημη. Πολλά γατιά και σκυλιά υποφέρουν πολύ στην Κρήτη. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά.
Υπάρχουν πολλά πεινασμένα αδέσποτα ζώα συντροφιάς στους δρόμους και κανείς δεν αισθάνεται υπεύθυνος γι ‘αυτά. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου στην Κρήτη, είδα πολλά μικρά γατάκια στα χωράφια χωρίς καμία πιθανότητα επιβίωσης. Οι οργανώσεις προστασίας των ζώων, που προσπαθούν να βοηθήσουν, έχουν δυστυχώς περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες. Φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν καμιά οικονομική υποστήριξη από την ελληνική κυβέρνηση.
Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντικό οι Κρητικοί και η κρητική τουριστική βιομηχανία να ασχοληθούν με αυτό το θέμα. Οι περισσότεροι από τους τουρίστες σας προέρχονται από τη Σκανδιναβία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Έχω συζητήσει αυτό το θέμα με πολλούς γνωστούς μου από αυτές τις χώρες. Όλοι τους είναι πολύ προβληματισμένοι με αυτή την εικόνα, που δημιουργούν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς στους δρόμους του πανέμορφου και γεμάτου πολιτισμού τόπου σας, που σε μεγάλο βαθμό είναι και δικός μας, ως ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Είναι προφανές ότι δεν αποτελεί λύση η δηλητηρίαση ή η θανάτωσή τους. Τέλος, αναφέρει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει απαγορεύσει ή/και δυσκολέψει την υιοθεσία ζώων συντροφιάς από κατοίκους του εξωτερικού. Και εκτός από την χρονοβόρα νόμιμη διαδικασία, απαιτούνται σημαντικές δαπάνες, που για ένα γατάκι ξεπερνούν τα 1000 €!».
Απάντησα ότι πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση με τον νόμο 4384/2016 επιτρέπει την υιοθεσία ζώων συντροφιάς από οποιοδήποτε κάτοικο του εσωτερικού ή του εξωτερικού ή φιλοζωικό σωματείο.
Ο νόμος βέβαια, όπως πληροφορήθηκα από αρμόδιους του Δήμου Ηρακλείου και οι φίλοι Γερμανοί γνωρίζουν καλύτερα από πρώτο χέρι, είναι πολύ περίπλοκος και δύσκολος στην εφαρμογή του στην πράξη, με σκοπό την αποφυγή παράνομων αγοραπωλησιών τέτοιων ζώων.
Όμως, με την εμπειρία, που έχει αποκτηθεί από φίλους Γερμανούς και πιθανόν άλλους Ευρωπαίους φιλόζωους και φιλοκρητικούς, θα μπορούσε πιθανόν να αναληφθεί μια σχετική πρωτοβουλία νόμιμης εξαγωγής Κρητικών γατιών και σκύλων σε χώρες της Ευρώπης.
Πιστεύω ότι Δήμοι της Κρήτης και πιθανόν η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης (γνωστή ως ΠΕΔΚ) και φυσικά οι Ενώσεις Ξενοδόχων Κρήτης θα συμβάλουν και θα συνδράμουν σε μια τέτοια οργανωμένη προσπάθεια, που θα συμβάλει στη βελτίωση της εικόνας της χώρας μας. Ίδωμεν.