Μία (πολύ μικρή) αδικία στον Δήμο Ηρακλείου

Δεν μου αρέσουν οι βαρύγδουπες εκφράσεις κι ούτε οι καταγγελίες.

Προτιμώ να παραθέτω τα γεγονότα κι ο καθένας να βγάζει τα συμπεράσματά του.

Στην οδός Αρετής Νιώτη απέναντι από την είσοδο του Ευρωπαϊκού Σχολείου, υπάρχουν πέντε (5) θέσεις στάθμευσης μόνιμων κατοίκων – Β΄ Ζώνης. Οι θέσεις είναι οριοθετημένες με μπλε χρώμα στο οδόστρωμα και υπάρχει πινακίδα με τη σχετική ένδειξη. Όποιος κάτοικος έχει προμηθευτεί το σχετικό Σήμα  μπορεί να σταθμεύσει. Είναι συχνό το φαινόμενο της στάθμευσης αυτοκινήτων χωρίς το Σήμα, πράγμα που δικαιολογείται από την έλλειψη ελεύθερων θέσεων στην ευρύτερη περιοχή σε συνδυασμό με το χαμηλό πρόστιμο  των 10 ευρώ.

Στο ύψος της μεσαίας από τις παραπάνω πέντε (5) θέσεις, υπάρχει διαγράμμιση στο οδόστρωμα που υποδεικνύει διάβαση πεζών. Η διαγράμμιση αρχίζει στο ύψος εισόδου του σχολείου και σταματά στο οριοθετημένο μπλε πλαίσιο της τρίτης από τις πέντε θέσεων στάθμευσης για μόνιμους κατοίκους.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι συγκοινωνιολόγος για να αντιληφθεί ότι οι δύο αυτές σημάνσεις είναι αντιφατικές μεταξύ τους, διότι η διάβαση πεζών δεν μπορεί να οδηγεί σε σταθμευμένο αυτοκίνητο, ούτε ένα αυτοκίνητο να επιτρέπεται να σταθμεύει πάνω σε διάβαση.

Δεν γνωρίζω ποια σήμανση προηγήθηκε. Εκείνο που ξέρω είναι ότι και οι πέντε θέσεις στάθμευσης μονίμων κατοίκων χρησιμοποιούνται (από έχοντες το σχετικό Σήμα και μη). Επίσης γνωρίζω ότι το παραπάνω φαινόμενο (σύγχρονης ύπαρξης των δύο αντιφατικών σημάνσεων) υπάρχει και σε άλλους δρόμους του Ηρακλείου π.χ. στην οδό Κορωναίου.

Γνωρίζω επίσης ότι η Δημοτική Αστυνομία επέβαλε πρόστιμο σαράντα ευρώ (40 €) στη μητέρα μου – κάτοχο του Σήματος (οι αντιρρήσεις ΔΕΝ έγιναν δεκτές), για «στάθμευση σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων από διάβαση πεζών ή ποδηλατιστών ή πάνω σ΄αυτή».

Με βάση αυτή την αιτιολογία, και οι πέντε θέσεις στάθμευσης εμπίπτουν στην παράβαση αυτή, διότι δεν απέχουν παραπάνω από 5 μέτρα από τη διάβαση και θα έπρεπε καθημερινά να τους γράφουν όλους. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά η κλήση δόθηκε 24/7 όταν το σχολείο ήταν κλειστό.

Έχει συμβεί και σε άλλους γνωστούς μου. Όλοι προτίμησαν να δώσουν τα 40 ευρώ και να λήξει εκεί το θέμα. «Πού να τρέχεις». «Ένα απλό εξώδικο στο Δήμο κοστίζει περισσότερο». «Εξάλλου πιστεύεις ότι θα δικαιωθείς». «Υπέβαλα κι εγώ αντιρρήσεις και απορρίφθηκαν».

Εμένα μ’ αφήνουν με μια στυφή γεύση τα παραπάνω. Και στα μικρά και στις λεπτομέρειες (άλλα είναι τα σπουδαία) θα ήθελα μια καλύτερη αντιμετώπιση του δημότη.

Αυτά.

Εξάλλου είναι Αύγουστος…

* Η Μαρία Πλαγιωτάκη είναι δικηγόρος