Ένας δρυς του πολιτισμού έπεσε. Ο σπουδαίος διεθνούς φήμης γίγαντας της Μουσικής Τέχνης Γιάννης Μαρκόπουλος αναχώρησε για την λίμνη Αχερουσια 43 χρόνια μετά την πρόωρη αναχώρηση του δημιουργήματος του Νίκου Ξυλούρη, όμως με το καταπληκτικό του έργο έχει κατακτήσει ήδη την αθανασία, θα ζει για πάντα μέσα στις καρδιες των Ελλήνων.
Εκείνο, όμως, το μουσικό του έργο που συγκινούσε το κοινό, που αποθέωνε τον συνθέτη, τον Γεραπετρίτη, γεννημένο στο Ηράκλειο, Γιάννη Μαρκόπουλο, ήταν η Ραψωδία (ετυμολ. ράπτω + ωδή, και σημαίνει ένα επικό ποίημα, που αναφέρεται στα κατορθώματα ονομαστού ήρωα), κονσέρτο για λύρα, με σολίστα τον αξιόλογο μουσικό (σε πρώτη εκτέλεση τον μεγάλο λυράρη Μπάμπη Γαργανουράκη).
Το θαυμάσιο αυτό έργο, που αποτελεί ύμνο για την Κρήτη και προβάλει την δύναμη της κρητικής λύρας, που επισκίασε με τον γλυκό και επικό ήχο της ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα, έχει την δική του ιστορία.
Τον Μάιο του 1988, κατά την διάρκεια της θητείας μου ως Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, έπεσε, κατά τύχη, στα χέρια μου, ένα αναμνηστικό πρόγραμμα μιας πολυδιαφημισμένης και επιτυχημένης, όπως γράφτηκε στον διεθνή τύπο, εκδήλωσης της Τουρκικής κυβέρνησης, στο Αλμπερτ Χώλλ, του Λονδίνου, στο πλαίσιο της Έκθεσης Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής με φολκλορικούς χορούς της Τουρκίας όπου επιφύλασσε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη όταν διαπίστωσα ότι παρουσίαζε, μεταξύ άλλων, την Ποντιακή φορεσιά και την Ποντιακή λύρα σαν… τουρκικά….
Απευθύνθηκα αμέσως στην Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, προτείνοντας να προβούμε σε κάποια κατάλληλη ενέργεια που να ανέτρεπε τις εντυπώσεις, που προκλήθηκαν από την επίμαχη τουρκική έκθεση, αποκαθιστώντας την αλήθεια, με παρόμοια πολιτιστική εκδήλωση στον ίδιο ακριβώς τόπο, το Αλμπερτ Χωλλ του Λονδίνου, κάτι που έγινε αποδεκτό και δεσμεύτηκαν να βρούν τον αναγκαίο χρηματοδότη, που τελικά ήταν η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας.…
Απευθύνθηκα, τότε, στον συμπατριώτη μας, μεγάλο συνθέτη και φίλο μου Γιάννη Μαρκόπουλο να αναλάβει την δύσκολη αυτή και εθνικής διάστασης αποστολή.
Αυτός ανταποκρίθηκε άμεσα και επικαιροποίησε και συμπλήρωσε μια παλαιότερη του σύνθεση που δεν είχε γίνει μέχρι τότε γνωστή, ακριβώς για τον σκοπό αυτό, την περίφημη ραψωδία κονσέρτο για λύρα.
Η συναυλία, που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1988, εμπλουτίστηκε με χορούς και τραγούδια του Πόντου και της Κρήτης, με το απαραίτητο σπικάζ, με παράλληλη προβολή των παραδόσεων της χώρας μας, παίρνοντας έτσι πολιτισμένα, την ρεβάνς.
Το κονσέρτο για λύρα συνάρπασε το πολυπληθές ακροατήριο που κατέκλυσε το Αλμπερτ Χώλλ, υπήρξαν δε σημαντικές παρουσίες προσωπικοτήτων της Πολιτικής και της Τέχνης.
Το κλού βέβαια της βραδιάς υπήρξε ο πηδηχτός κρητικός χορός που περιλαμβάνεται στο κονσέρτο, που χορεύτηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο από ένα ζευγάρι νέων παιδιών, τον Γιώργο και την Μαρία, που αποθεώθηκαν κυριολεκτικά.
Η διεθνούς φήμης δε Ιρλανδή τραγουδίστρια Μάρι Οφχάρα, που ήταν παρούσα, ανέβηκε στο πάλκο και ασπάσθηκε, ενθουσιασμένη, τα δύο Κρητικόπουλα…
Η μεγάλη προβολή, μέσω του διεθνούς Τύπου, με το μουσικοχορευτικό της πρόγραμμα και τις ελληνικές ενδυμασίες, τα κοσμήματα και άλλα είδη λαϊκής τέχνης, προσέφερε, μια ακόμη πολύ σημαντική εθνική υπηρεσία.
Ο Γιάννης με εργαλείο τον ελληνικό πολιτισμό.
* Ο Δημήτρης Κων. Σαρρής είναι π. ΓΓΑ, υφυπουργός – νομάρχης Ηρακλείου