Κινηματογραφή: Πισώπλατα

Δύο ταινίες που ανακυκλώνουν γνωστές συνταγές με δεξιοτεχνία.

 

ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ

KNIVES OUT

 

Σκην.: Ράιαν Τζόνσον

Πρωτ.: Ντάνιελ Κρεγκ, Άνα ντε Άρμας, Κρις Έβανς, Τζέιμι Λη Κέρτις, Τόνι Κολέτ, Ντον Τζόνσον, Κρίστοφερ Πλάμερ

Ένας δημοφιλής και πλούσιος ηλικιωμένος συγγραφέας λογοτεχνίας μυστηρίου βρίσκεται δολοφονημένος στο γραφείο του. Μαζί με τους αστυνομικούς που φτάνουν στο σπίτι για ν’ ανακρίνουν την πολυμελή οικογένεια του νεκρού, βρίσκεται κι ο διάσημος ιδιωτικός ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανκ, τον οποίο έχει προσλάβει ένας άγνωστος για να εξιχνιάσει την υπόθεση.

Ταινία μυστηρίου εμπνευσμένη από τη μακρά παράδοση του είδους, από τη λογοτεχνία της Άγκαθα Κρίστι μέχρι την τηλεοπτική σειρά «Η συγγραφέας ντετέκτιβ» («Murder, She Wrote») με την Άντζελα Λάνσμπερι, στην οποία η πλοκή κάνει μια στιγμιαία αναφορά.

Ένα λαμπρό καστ ζωντανεύει απολαυστικά ιδιόρρυθμους χαρακτήρες, σε μια πλοκή σταθερά ζωηρή, μεθοδικά δομημένη και πολιτικά φορτισμένη, έστω κι αν η αποκάλυψη της αλήθειας μοιάζει να προκύπτει συμπτωματικά παρά ως απόρροια των ενεργειών του Μπλανκ.

 

21 ΓΕΦΥΡΕΣ

21 BRIDGES

 

Σκην.: Μπράιαν Κερκ

Πρωτ.: Τσάντγουικ Μπόουζμαν, Σιένα Μίλερ, Τζέι Κέι Σίμονς

Ένας ντετέκτιβ αναλαμβάνει να συλλάβει τους δολοφόνους εφτά αστυνομικών μέσα σε λίγες ώρες πριν το ξημέρωμα. Στην πορεία ανακαλύπτει ότι ο θάνατός τους είναι μόνο ένα κομμάτι σ’ ένα μεγαλύτερο κι επικίνδυνο παζλ.

Αστυνομική περιπέτεια που ανακυκλώνει σεναριακά μοτίβα συνηθισμένα και προβλέψιμα σε ταινίες με θέμα τη διαφθορά στην αμερικανική αστυνομία, αλλά ευτυχώς τουλάχιστον το κάνει στηριγμένο στη στιβαρή ερμηνεία του ανυποχώρητα ιδεαλιστή Μπόουζμαν, τον οποίο πλαισιώνει με αγωνιώδεις καταδιώξεις, διάχυτη μελαγχολία και κυνισμό.

 

 

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

PLAYING WITH FIRE

 

Σκην.: Άντι Φίκμαν

Πρωτ.: Τζον Σίνα, Κίγκαν- Μάικλ Κι, Τζον Λεγκουιζάμο

Ο Τζέικ είναι ένας πυροσβέστης αφοσιωμένος πλήρως στο καθήκον του και με μια εντελώς παραμελημένη συναισθηματική πλευρά.

Όταν αναγκάζεται να φιλοξενήσει τρία μικρά αδέρφια στον πυροσβεστικό σταθμό που διοικεί, ανακαλύπτει τον τρόπο να εκδηλώνει και να χειρίζεται τα συναισθήματά του.

Παιδική κωμωδία, που ανήκει σε μια κατηγορία ταινιών στην οποία συνηθίζεται να θητεύουν οι μυώδεις μάτσο πρωταγωνιστές, προκειμένου να λειάνουν τη σκληροτράχηλη αρρενωπότητά της κινηματογραφικής τους περσόνας. Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ το πέρασε στα «Ο μπάτσος του θηριοτροφείου» («Kindergarten Cop», Άιβαν Ράιτμαν, 1990) και «Ένας μπαμπάς, μα τι μπαμπάς!» («Jingle All the Way», Μπράιαν Λεβάντ, 1996), ο Βιν Ντίζελ στο «Κωδικός: πιπίλα» («The Pacifier», Άνταμ Σάνκμαν, 2005), κι ο Ντουέιν Τζόνσον στα «Μπαμπάς για γκολ» («The Game Plan», Άντι Φίκμαν, 2007) και «Ο νεράιδος» («Tooth Fairy», Μάικλ Λέμπεκ, 2010).

Ο Σίνα είναι ήδη γνωστός στο παιδικό κοινό ως παρουσιαστής του τηλεπαιχνιδιού «Είσαι πιο έξυπνος από ένα δεκάχρονο;» που προβάλλεται στο αμερικανικό παιδικό κανάλι Nickelodeon, το οποίο είναι επίσης παραγωγός της ταινίας.

Παρότι μέχρι στιγμής όχι εξίσου επιτυχημένος με άλλους συναδέλφους του παλαιστές που επίσης μεταπήδησαν στην ηθοποιία, όπως ο Ντουέιν Τζόνσον κι ο Ντέιβ Μπατίστα, ο Σίνα διαθέτει ωστόσο αρκετό ταλέντο για να σταθεί τουλάχιστον αξιοπρεπώς σε ταινίες που στοχεύουν στην ανέμελη διασκέδαση. Δυστυχώς η συγκεκριμένη αποτυγχάνει παταγωδώς να διασκεδάσει ακόμη και με μέτρα βρεφικής νοημοσύνης, εξαιτίας του παγερά άστοχου χιούμορ, καταδικασμένου από τις ντροπιαστικά αδέξιες ερμηνείες, καθώς και την παντελή έλλειψη χιουμοριστικού τάιμινγκ μέσα κι ανάμεσα στα πλάνα.

 

ΔΙΚΤΥΟ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ

SPIDER IN THE WEB

 

Σκην.: Εράν Ρικλίς

Πρωτ.: Μπεν Κίνγκσλεϊ, Μόνικα Μπελούτσι, Ιτάι Τιράν

Ένας βετεράνος κατάσκοπος της Μοσάντ τοποθετημένος στο Βέλγιο, τίθεται υπό την επιτήρηση ενός νεότερου συναδέλφου του, γιου ενός πρώην συνεργάτη του. Μαζί προσπαθούν ν’ αποδείξουν την προμήθεια βιολογικών όπλων στη συριακή κυβέρνηση από μια βελγική εταιρεία χημικών.

Κατασκοπικό δράμα που, παρότι αποτελεί πρωτότυπο σενάριο, διακατέχεται από το κυνικό, πεσιμιστικό πνεύμα του Τζον λε Καρέ, την επίδραση του οποίου η πλοκή αναγνωρίζει με μια εμφανή φευγαλέα αναφορά.

Ο Κίνγκσλεϊ υποδύεται επίμονα και στωικά τον κατάσκοπο που γνωρίζει ότι είναι αναλώσιμος για την υπηρεσία και την πατρίδα, κι απλώς προσπαθεί ν’ αναβάλει το τέλος του.

Ο Τιράν είναι ικανός κι αφοσιωμένος, στοιχειωμένος από τον θάνατο του πατέρα του, ενώ η Μπελούτσι προσφέρει την πιο αδιάφορη ερμηνεία, μετά βίας διεκπεραιωτική ως σαγηνευτική αλλά αφελής μαριονέτα.

Ωστόσο, το σενάριο περιπλέκεται άνισα, ράθυμα και προβλέψιμα, χωρίς σαφήνεια και κρισιμότητα, αφού κάθε φορά που προμηνύεται κάποιου είδους κρίση, αυτή ‘ξεφουσκώνει’ αμέσως για να την ακολουθήσει ακόμα μία διαλογική σκηνή όπου ο  Άντερετ αφηγείται το επαγγελματικό του παρελθόν στον Ντάνιελ.