Αυτή η τολμηρή δήλωση απαιτεί κάποια εμβάθυνση για να γίνει πλήρως κατανοητή.
Για να κατανοήσουμε τον πυρήνα αυτής της νέας θεωρίας για την ψευδαίσθηση του χρόνου, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε την κβαντική διεμπλοκή. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει όταν δύο αντικείμενα συνδέονται τόσο στενά μεταξύ τους ώστε οποιαδήποτε διαταραχή στο ένα επηρεάζει και το άλλο, ανεξάρτητα από την απόσταση μεταξύ τους. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο χρόνος στη γενική σχετικότητα.
Η γενική σχετικότητα υποστηρίζει ότι ο χρόνος είναι εγγενής στο σύμπαν μας και είναι συνυφασμένος με τον χώρο σε μια έννοια γνωστή ως χωροχρόνος. Δηλώνει επίσης ότι ο χρόνος μπορεί να καμπυλώνεται και να τεντώνεται παρουσία βαρύτητας – μια ιδέα που υποστηρίζεται από τις παρατηρήσεις των μαύρων τρυπών που παραμορφώνουν τον χωροχρόνο γύρω τους. Ωστόσο, η κβαντική θεωρία έρχεται σε αντίθεση με αυτή την αντίληψη, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος είναι αμετάβλητος και σταθερός. Πολλοί φυσικοί υποστηρίζουν τη συνέπεια στον ορισμό του χρόνου και στις δύο θεωρίες, γεγονός που ωθεί ερευνητές να αναζητήσουν έναν νέο τρόπο ορισμού του.