Ο μικρός Γιαννάκης Παπαστεφανάκης μπήκε στις ζωές μας πέρυσι στον τελικό του κυπέλλου ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Ο τελικός μόλις είχε τελειώσει. Η ΑΕΚ είχε κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας και οι παίκτες της πανηγύριζαν στον αγωνιστικό χώρο.
Την ώρα εκείνη ο 13χρονος μαζί με τον πατέρα του Κωστή Παπαστεφανάκη είχαν πλησιάσει τον πάγκο του ΠΑΟΚ προκειμένου σε μία πολύ δύσκολη στιγμή ο Γιαννάκης να συναντήσει από κοντά τα ινδάλματά του.
Αμέσως τα πρόσωπα των παικτών του Δικεφάλου άλλαξαν. Το χαμόγελο και τα λόγια του Γιαννάκητούς είχε κάνει ήδη να πετάξουν από πάνω τους τη λύπη για τον χαμένο τελικό. «Γνωρίζω πως για όλους ήταν μια δύσκολη στιγμή μετά από έναν χαμένο τίτλο, όμως για μένα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Κανείς τους δεν μου χάλασε το χατίρι να βγούμε μια φωτογραφία και να αλλάξουμε μερικές κουβέντες» είπε και αγκάλιασε πρώτον απ’ όλους τον αγαπημένο του ποδοσφαιρικό «ήρωα» Γιάννη Κωνσταντέλια.
Στη συνέχεια πήγε και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Εκεί που οι παίκτες της ΑΕΚ πανηγύριζαν την κατάκτηση του Κυπέλλου, για να πάρει μια φανέλα για τον αδερφό του, τον Ευθύμη, που υποστηρίζει τους «κιτρινόμαυρους». Ήθελε να του κάνει ένα δώρο, επειδή δεν μπορούσε να είναι στον αγωνιστικό χώρο και του ζήτησε να του φέρει τη φανέλα του Ρότα. Τελικά πήρε δύο φανέλες, ενώ όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ ήρθαν στο μέρος του και του έσφιγγαν το χέρι. Το πρόσωπό του φωτίστηκε από χαρά….
Ο μικρός Γιαννάκης είναι ένας νικητής της ζωής. Στα 13 του χρόνια, παρά τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, έχει μάθει να χαμογελά και να δίνει δύναμη όχι μόνο στον εαυτό του αλλά και στους άλλους. Έλκει την καταγωγή του από το Καταλαγάρι, ένα χωριό και έδρα της κοινότητας του Δήμου Αρχανών και Αστερουσίων, που απέχει 17 χλμ από το Ηράκλειο.
Γεννημένος ωστόσο και μεγαλωμένος στην Άμφισσα αγάπησε από μικρός τον ΠΑΟΚ και το ποδόσφαιρο, αλλά παράλληλα πήρε από την οικογένειά του όλες τις ανθρώπινες αρχές και τις αξίες. Μαζί με τον πατέρα του Κώστα και τον αδερφό του Ευθύμη έχουν γυρίσει την Ελλάδα για να βρεθούν κοντά στις αγαπημένες τους ομάδες.
Έχει μπει σε πολλά γήπεδα αλλά και στις καρδιές μας, καθώς η παρουσία του είναι το φως στο σκοτάδι του ελληνικού ποδοσφαίρου, το χαμόγελό του είναι η ελπίδα για το αύριο και η άδολη αγάπη του για το ποδόσφαιρο συμβολίζει τον αγώνα κατά της οπαδικής βίας.
«Όποια ομάδα και να είστε δε χρειάζεται να υπάρχει βία, χρειάζεται μόνο να υπάρχει ευγενής άμιλλα. Να σέβεται ο παίκτης τον συμπαίκτη, τον αντίπαλο και οι φίλαθλοι των γηπεδούχων τους φιλάθλους των φιλοξενούμενων. Θέλω να πηγαίνουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους στο γήπεδο με ασφάλεια» έχει πει χαρακτηριστικά ο μικρός Γιαννάκης, που τον περασμένο Δεκέμβριο βραβεύτηκε από τον ΠΣΑΤ ως Πρέσβης Φιλίας.
Παραλαμβάνοντας την τιμητική πλακέτα, μαζί με τον αδερφό του έστειλε και από τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής ένα ακόμα ηχηρό μήνυμα κατά της οπαδικής βίας. «Ο αδελφός μου είναι ΑΕΚ, αλλά δεν μαλώνουμε ποτέ στο σπίτι. Έχω να πω σε όλους τους φιλάθλους ότι εμείς πρέπει να είμαστε αντίπαλοι μόνο για 90 λεπτά».
Ο Γιαννάκης είχε συγκλονίσει και στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής καραντίνας που είχε επιβληθεί στα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ τον περασμένο Δεκέμβριο για δυο μήνες. «Εγώ πώς θα μπορώ να πάω στο γήπεδο; Εμένα γιατί με τιμώρησαν;» είχε πει τότε με την παιδική του αφέλεια χωρίς φυσικά να πάρει απάντηση.
Ο μικρός φίλος του ΠΑΟΚ σύντομα θα βρεθεί και στην OPAP Arena καλεσμένος από τον Ολυμπιακόγια τον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ. Είχε συγκινήσει πρόσφατα συναντώντας τον Κώστα Τζολάκη,μετά το τελευταίο παιχνίδι στην Τούμπα: «Eίσαι το καλύτερο παιδί. Eύχομαι να πάρεις το Κόνφερενς».
Το όνειρό του, όπως έχει πει, είναι «να φωνάξουν οι φίλαθλοι στην Τούμπα το όνομά μου, να έχω ένα διαρκείας στην Τούμπα και να πάω όρθιος στο γήπεδο. Επίσης είναι ένα όνειρό και η γνωριμία μου με τον κ. Ιβάν Σαββίδη. Θα του ζητούσα προσβασιμότητα σε όλους τους αγώνες του ΠΑΟΚ».
Και επειδή όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί, το όνειρο του εν μέρει έγινε πραγματικότητα. Την Κυριακή το βράδυ, στην Τούμπα, σήκωσε το Κύπελλο του πρωταθλητή μαζί με τα ινδάλματά του και ο κόσμος τον αποθέωσε φωνάζοντας το όνομά του.
Άξιος πρωταθλητής της ζωής ο Γιαννάκης από το Καταλαγάρι, τον αγαπάμε και τον περιμένουμε και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, για να γνωρίσει, όπως ο ίδιος είπε πρόσφατα, και τον ΟΦΗ και το Γεντί Κουλέ…