Παρατηρώντας στους τηλεοπτικούς δέκτες τους διαλόγους των υποψήφιων ευρωβουλευτών μας, διαπιστώνουμε για ακόμα μια φορά το χαμηλό επίπεδο διαλόγου, επιχειρημάτων και της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Όλα αυτά, τη στιγμή που ένα σεβαστό ποσοστό των πολιτών και του εκλογικού σώματος ουδόλως ασχολείται με την υπόθεση των ευρωεκλογών ετούτου του μήνα.
Όπως διαπιστώνει εύκολα ο πλέον ανεπηρέαστος θεατής και ψυχρός παρατηρητής, στη μια μεριά του κάδρου, εκείνου με την φιλοευρωπαϊκή βεντάλια του πολιτικού εκκρεμούς, βρίσκονται οι υποψήφιοι της κυβερνητικής παράταξης, με τις όποιες επιλογές του κόμματος αυτού, που αφορούν πρόσωπα που θα ελκύσουν νέους ψηφοφόρους, αλλά και κάποιοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι όμως χάνονται μέσα από τη λαίλαπα των κατά καιρούς πολλαπλών ερμαφρόδιτων δηλώσεων του αρχηγού τους σε συγκεκριμένα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας.
Αν έρθουμε στον υπόλοιπο χώρο, εκεί επικρατεί σχετική αδιαφορία για τα ευρωπαϊκά θέματα και λίγο πολύ η θεματολογία όλων κυμαίνεται περίπου στο ίδιο μήκος κύματος. Οι ακραιφνείς ψηφοφόροι της κυβερνητικής παράταξης τα πέντε τελευταία χρόνια είχαν ελπίσει σε πολλά, γιατί έτσι τους είχαν προϊδεάσει.
Προσδοκούσαν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, στην υγεία, το χώρο της παιδείας, την καθημερινή ασφάλεια, τον αποτελεσματικό έλεγχο της ακρίβειας, την γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης, για να αναφέρουμε μερικά μόνον εξ’ αυτών, και σταδιακά απογοητεύτηκαν.
Αντί όλων αυτών, είδαμε ημίμετρα παντού, ατολμίες και φοβίες, μέσα από πρόχειρες δικαιολογίες και κοινότυπα μυθεύματα, όπως γράψαμε σε τούτες τις σελίδες της εφημερίδας παλιότερα. Παράλληλα, δεν ξεφεύγει της προσοχής μας ότι πολλοί πολιτικοί μας στις δημόσιες δηλώσεις τους ουδόλως πείθουν με τα λεγόμενά τους, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων πλέουν μέσα στην υπερβολή, το ψέμα, τις υπεκφυγές, τις κοινοτοπίες και τον διχασμό.
Είναι εντυπωσιακό να παρατηρεί κανείς πώς συνδέονται με συγκεκριμένα τηλεοπτικά συμφέροντα, πότε, με ποια συχνότητα και πώς προσκαλούνται εκεί, με ποιους συνομιλητές από τα άλλα πολιτικά κόμματα δίπλα και απέναντί τους, και το σπουδαιότερο τον τρόπο που ξεδιπλώνουν τις περισπούδαστες δηλώσεις και γνώμες τους στο θεάμον κοινό.
Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι ότι όλοι τους συνηγορούν και στοχεύουν σε έναν σκοπό και στόχο. Στο να μην αλλάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο, να μην πάει τίποτα μπροστά, έστω λίγα βήματα.
Όλοι τους σχεδόν προσκολλημένοι σταθερά σε άκαμπτες γνώμες και απόψεις, τις οποίες υπερασπίζονται κάποιοι μάλιστα με τρόπο ακραίο που αγγίζει το ψυχιατρικό παραλήρημα, μέσα στην προσπάθειά τους να ακουστούν εν μέσω ημιάγριων φωνών και συνεχιζόμενων αλληλοεπικαλύψεων από τους άλλους, υποτίθεται, συνομιλητές τους.
Οι πολίτες βεβαίως είναι λογικό μέσα σε όλα αυτά να απογοητεύονται και να τους γυρίζουν την πλάτη. Γιατί αναμένουν άλλα! Την επαναλειτουργία και την τόνωση της ζωής της επαρχίας, του εγκαταλελειμμένου σε μεγάλο βαθμό αγροτικού τομέα, την απασχόληση με ικανοποιητικούς μισθούς και όχι με επιδόματα στις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης και του ημερολογίου, και βεβαίως την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων στις πολύνεκρες τραγωδίες στο Μάτι και στα Τέμπη, που συντάραξαν όλη κυριολεκτικά τη χώρα.
Η κυβέρνηση σήμερα αγωνίζεται μάλλον με εγκαταστημένα συμφέροντα, νοοτροπίες και συμπεριφορές που έχουν τις ρίζες της πολύ πίσω. Σε αντίθεση η αντιπολίτευση σχεδόν επί καθημερινής βάσεως αντιδρά για το παραμικρό, και το χειρότερο χωρίς να εκστομίζει και να διατυπώνει κάποια ελκυστική και σοβαρή εναλλακτική πρόταση πάνω σε συγκεκριμένα προβλήματα.
Διαβάζοντας τα ονόματα και τα βιογραφικά σημειώματα των υποψήφιων ευρωβουλευτών μας, γρήγορα διαπιστώνεις ότι ένα μεγάλο μέρος εξ’ αυτών ουδεμία σχέση έχει με την έννοια της γηραιάς ηπείρου και με τα προβλήματά της. Η άγνοιά τους καλύπτεται τελικώς από τις τηλεοπτικές τους αγριοφωνάρες. Λίγη σοβαρότητα και ψυχραιμία, λίγο διάβασμα και λίγος σεβασμός στους άλλους, είναι χρήσιμα και σε αυτούς!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής, συγγραφέας