Η Τουρκία κατακτά τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των Ελλήνων τουριστών, ενώ οι Έλληνες μετατρέπονται σε προνομιακούς πελάτες για την τουρκική τουριστική αγορά.
Οικονομικό «ρεύμα» εκατέρωθεν του Αιγαίου καταγράφει η πρόσφατη έκθεση του Συνδέσμου Ξενοδόχων Τουρκίας (TUROB), η οποία αποτυπώνει μια αμοιβαία τουριστική κινητικότητα με σαφή οικονομικά οφέλη: η Τουρκία αναδεικνύεται στη δεύτερη πιο δημοφιλή χώρα για τους Έλληνες πολίτες, ενώ η Ελλάδα προσελκύει κάθε χρόνο περισσότερους Τούρκους επισκέπτες με κόστος που υπερβαίνει το 1 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, για το 2025 αναμένεται να επισκεφθούν την Ελλάδα περίπου 1,4 εκατ. τουρίστες από την Τουρκία, έναντι 800 χιλιάδων επισκεπτών από την Ελλάδα προς την Τουρκία. Τα περσινά νούμερα κατέγραψαν 1,2 εκατ. Τούρκους στην Ελλάδα και 707 χιλιάδες Έλληνες στην Τουρκία, επιβεβαιώνοντας τη συνεχιζόμενη άνοδο.
Η τουρκική έκθεση τονίζει ότι τα τουριστικά προϊόντα των δύο χωρών είναι συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά, με τις δύο πλευρές να επενδύουν στην αμοιβαία τουριστική προβολή και στην ανάπτυξη πτήσεων χαμηλού κόστους, κυρίως από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η έναρξη των πτήσεων της Sky Express έχει ήδη κριθεί ως θετική εξέλιξη για τη διμερή τουριστική συνεργασία.
Για τους Έλληνες τουρίστες, οι πλέον δημοφιλείς τουρκικοί προορισμοί παραμένουν η Κωνσταντινούπολη, η Αδριανούπολη, η Καππαδοκία, η Προύσα, το Αϊβαλί, η Σμύρνη και η Τραπεζούντα.
Τα ελληνικά νησιά ως σταθερός μαγνήτης για τους Τούρκους
Από την άλλη πλευρά, το ενδιαφέρον των Τούρκων για τα ελληνικά νησιά αναζωπυρώνεται, ενισχυμένο από τη βελτίωση των ακτοπλοϊκών διασυνδέσεων και τη νέα πολιτική θεώρησης εισόδου (visa express). Τα κόστη στα ελληνικά νησιά διαμορφώνονται στα 40–55 ευρώ για τα εισιτήρια μετ’ επιστροφής και 85 ευρώ για τη βίζα εισόδου, ενώ για παιδιά το κόστος της θεώρησης μειώνεται στα 20 ευρώ.
Το πρόγραμμα βίζας κατά την άφιξη, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 2 Απριλίου 2024 και ισχύει για 10 ελληνικά νησιά, επιτρέπει διαμονή έως 7 ημέρες, αποκλειστικά στο νησί υποδοχής. Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για τη χορήγησή της είναι πολυάριθμα, ενώ προβλέπεται μη επιστροφή των τελών σε περίπτωση απόρριψης ή απώλειας του δρομολογίου.
Τα νησιά που συμμετέχουν στην εφαρμογή είναι: Ρόδος, Λέσβος, Λήμνος, Χίος, Σάμος, Λέρος, Κάλυμνος, Κως, Σύμη και Καστελόριζο.
Τουρισμός με γεωπολιτική αλληλεπίδραση
Ο διμερής τουρισμός εξελίσσεται όχι μόνο σε οικονομικό παράγοντα, αλλά και ως εργαλείο ήπιας διπλωματίας, με την τουριστική ροή να ενισχύει την κατανόηση και τη συνεργασία. Την ίδια στιγμή, η πολιτική σταθερότητα και η ευελιξία στις θεωρήσεις ενδέχεται να καθορίσουν το μέλλον αυτής της τουριστικής ανταλλαγής, που αποκτά πλέον στρατηγική σημασία για τις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Φθηνότερη η Ελλάδα από τα θέρετρα της Μικράς Ασίας
Και λογικό οι Τούρκοι να προτιμούν τη φθηνότερη Ελλάδα, γιατί όταν το ενοίκιο μιας θερινής κατοικίας στην Αλικαρνασσό ανταγωνίζεται την τιμή αγοράς ενός διαμερίσματος στην Κωνσταντινούπολη, το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο: όλο και περισσότεροι Τούρκοι τουρίστες προτιμούν την Ελλάδα. Η τουρκική μεσαία τάξη, πιεσμένη από την ακρίβεια και τις πληθωριστικές πιέσεις, εγκαταλείπει τα εγχώρια τουριστικά θέρετρα, στρέφοντας το βλέμμα σε φθηνότερους – και συχνά πολυτελέστερους – ελληνικούς προορισμούς.
Με την κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Κωνσταντινούπολη να κοστίζει στην τουρκική οικονομία περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, οι κάτοικοι της μητρόπολης αναζητούν ανάσες δροσιάς στις ακτές της Τουρκίας – μόνο που φέτος, το τίμημα είναι απαγορευτικό. Τα εποχιακά ενοίκια σε παραθαλάσσιες περιοχές, όπως το Τσεσμέ και η Αλικαρνασσός, έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα που πλησιάζουν τις τιμές αγοράς αστικής κατοικίας.
Ξενοδόχοι στην Άγκυρα επιβεβαιώνουν ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την εσωτερική τουριστική αγορά. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά διευθυντής γνωστού ξενοδοχείου στην Άγκυρα, το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας προέρχεται πλέον από την ανώτερη μεσαία τάξη, καθώς η μεσαία τάξη αδυνατεί να καλύψει το κόστος διακοπών. Το 60% των επισκεπτών του ξενοδοχείου είναι Τούρκοι, ενώ το υπόλοιπο 40% προέρχεται κυρίως από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, αλλά και χώρες όπως η Ουγκάντα και η Ταϊλάνδη.