Σε μια συνάντησή μας πριν λίγες μέρες στο ανοιξιάτικο Ρέθυμνο, καθώς συζητούσαμε πολλά και διάφορα τσουγκρίζοντας τα ποτήρια, τους ρώτησα:
Τόσες φορές έχετε έρθει στην Κρήτη, τελικά τι σας αρέσει περισσότερο και τι όχι, στο νησί;
Πέντε τουριστικοί συντάκτες, οι Λάμπρος Καραγεώργος του Οικονομικού Ταχυδρόμου, η Βίκη Τρύφωνα του The Power Game, o Στάθης Κουσουνής του Travel.gr στο Πρώτο θέμα, η Σοφία Κοντογιάννη του Tornosnews.gr και η (δική μας) Βίκη Βαμιεδάκη από το news247.gr, μιλούν στην «Π» για όλα εκείνα που αγαπούν, αλλά και για αυτά που θα ήθελαν να αλλάξουν.
Λάμπρος Καραγεώργος- Οικονομικός Ταχυδρόμος
Φίλοι Κρητικοί είστε φάρος αυθεντικότητας, αλλά δεν είναι όλα τέλεια..
Όσες φορές επισκέφθηκα την Κρήτη αυτό που ξεχώρισα ήταν η τεράστια παράδοση της κρητικής φιλοξενίας που εκφράζεται πρωτίστως με την προτροπή-σύμβολο του κρητικού καλωσορίσματος «πιες μια τσικουδιά» ή «βάλε στο κοπέλι μια τσικουδιά». Η φράση αυτή θα μπορούσε να αποκτήσει χαρακτήρα ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) καθώς συνιστά όλο το μεγαλείο της κρητικής ψυχής, είναι μια ιεροτελεστία που κάνει τον κάθε επισκέπτη να αισθάνεται ευπρόσδεκτος σε αυτόν τον ευλογημένο από τους θεούς τόπο. Κάτι ανάλογο τόσο έντονο παρατηρείται ίσως μόνο στη Θεσσαλία (για να παινέψω και το σπίτι μου) όπου η λέξη τσικουδιά αντικαθίσταται από την λέξη «τσίπουρο». Προφανώς η Κρήτη έχει ακόμη και άλλα πλεονεκτήματα, φυσικές ομορφιές, κορυφαίες παραλίες, ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία , που την καθιστούν ένα ολοκληρωμένο προορισμό για τον επισκέπτη. Είναι όλα τέλεια; Σίγουρα όχι!
Για παράδειγμα είναι εμφανής η έλλειψη αρχιτεκτονικής παράδοσης και γραφικότητας στα χωριά, τουλάχιστον όσα έχω επισκεφθεί. Και βέβαια να μην μιλήσουμε για κάποιες ακραίες συμπεριφορές, όπως η χρήση όπλων που αποδεικνύονται και ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ανθρώπινη ζωή.
Εν κατακλείδι φίλοι κρητικοί είστε φάρος αυθεντικότητας, κρατείστε ζωντανό αυτόν τον θησαυρό!
Βίκη Τρύφωνα – The Power Game
Τι με μαγεύει και τι με ενοχλεί
Η Κρήτη είναι για μένα κάτι παραπάνω από ένας προορισμός – είναι ένα μέρος που επιστρέφω ξανά και ξανά, είτε για δουλειά, είτε για διακοπές, είτε για να δω φίλους. Κάθε φορά με μαγεύει η πλούσια φύση της και η βαθιά σύνδεση που έχουν οι Κρητικοί μαζί της. Νιώθω πως εκεί ο άνθρωπος ζει πιο κοντά στη γη, με έναν σεβασμό που έχει αρχαίες ρίζες. Η τοπική κουζίνα είναι απλά εξαιρετική – για μένα, από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Θα ήθελα πολύ να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην εξερεύνηση των μικρών χωριών στο εσωτερικό του νησιού και να μιλήσω με ντόπιους – είναι πάντα πρόθυμοι να μοιραστούν ιστορίες και να σου προσφέρουν κάτι.
Παρ’ όλα αυτά, με ενοχλεί η επικίνδυνη οδήγηση, ειδικά όταν συνοδεύεται από αλκοόλ, όπως και κάποιες παλιές παραδόσεις που συνεχίζουν, όπως οι πυροβολισμοί στους γάμους ή οι βεντέτες.
Στάθης Κουσουνής- Travel.gr
Γαστρονομικές εκπλήξεις παντού, όμως τι γίνεται με τις υποδομές
Η φιλόξενη διάθεση των Κρητικών είναι εμφανής σε κάθε επίσκεψη μου στην Κρήτη. Είναι ένα πηγαίο χαρακτηριστικό και συγκριτικό πλεονέκτημα, αν κάνουμε λόγο για τις τουριστικές υπηρεσίες που παρέχει το νησί στους ταξιδιώτες. Έχω να θυμάμαι πολύ όμορφες στιγμές σε όλα τα μέρη της Κρήτης που είχα την τύχη να επισκεφθώ.
Και φυσικά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στο φαγητό. Το επίπεδο ποιότητας στις ξενοδοχειακές μονάδες είναι ιδιαίτερα υψηλό, ενώ ευχάριστες γαστρονομικές εκπλήξεις σε περιμένουν σε πόλεις, οικισμούς και χωριά απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί. Θα μου μείνουν αξέχαστες επισκέψεις μου σε ταβερνάκια σε χωριά του Ηρακλείου, Λασιθίου, Ρεθύμνου και Χανίων και ιδιαίτερα στις Βρύσες Χανίων και στην Αρχαία Ελεύθερνα.
Σε ότι αφορά ζητήματα που θα μπορούσαν να βελτιωθούν στο νησί, θα εστίαζα στην περίπτωση των δημόσιων υποδομών. Για παράδειγμα, ακούγοντας πρόσφατα μία έμπειρη ξεναγό για την κατάσταση κάποιων παρεχόμενων υπηρεσιών στον Αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, αναρωτήθηκα, αφού κάνουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο οι εισπράξεις από τους Αρχαιολογικούς χώρους και τα Μουσεία συνολικά σε όλη τη χώρα, γιατί παραμένουν σε εκκρεμότητα τέτοιου είδους ζητήματα.
Σοφία Κοντογιάννη – Tornos news
Εδώ βρίσκω την αίσθηση του οικείου και του αγαπημένου
Δεν θα μιλήσω για το φυσικό περιβάλλον και την ιστορία της Κρήτης, αυτά είναι δεδομένα, μοναδικά στην Ελλάδα και πολλά από αυτά, όπως τα ευρήματα στις ανασκαφές της Ελεύθερνας, μοναδικά στον κόσμο. Δεν θα αναφερθώ καν στο αγνό φαγητό και στις γεύσεις που σου μένουν και τις μνημονεύεις για καιρό, σαν πολύτιμη ανάμνηση των παιδικών σου χρόνων. Ούτε θα υμνήσω τη μπουγάτσα του Ιορδάνη στα Χανιά,τις παραλίες του Ηρακλείου,την απίστευτη παλιά πόλη του Ρεθύμνου ή το γλυκύτατο Λασίθι. Γιατί μετά από πολλές επισκέψεις στην Κρήτη, σε διάφορες περιόδους και ηλικίες, κατέληξα ότι αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι το ανεπιτήδευτο των ανθρώπων.
Οι Κρητικοί είναι γεννημένοι οικοδεσπότες, όμως με την έννοια του καλού γείτονα ή ενός αγαπημένου φίλου που έχεις χρόνια να δεις, αλλά όταν τον ανταμώνεις, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ανοίγουν την καρδιά τους και το σπίτι τους γιατί είναι πραγματικά περήφανοι γι’ αυτό, για τον πλούτο της κουλτούρας τους και των όσων έχουν να προσφέρουν -και μάλιστα δικαιολογημένα. Αυτό μου αρέσει στην Κρήτη. Η αίσθηση του οικείου και αγαπημένου.
Και αυτό που δεν μου αρέσει καθόλου, είναι που η Κρήτη είναι μακριά από την Αθήνα και δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και σε 5′ να βρίσκομαι εδώ.
Βίκη Βαμιεδάκη – 247.gr
Οι αληθινές αξίες της τιμής και της φιλοξενίας αντίδοτα στην βία και την ανομία
Κατάγομαι από την Κρήτη και αυτή η γη είναι βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι οι άνθρωποί της, αυτοί που κρατούν την αληθινή αξία της τιμής και της φιλοξενίας. Οι Κρητικοί που στέκονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό, που είναι έτοιμοι να προσφέρουν χωρίς να περιμένουν τίποτα και που η λεβεντιά για αυτούς δεν είναι μόνο λόγια, αλλά πράξεις.
Αυτό που μου αρέσει είναι ότι η Κρήτη διατηρεί έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, που σε κάνει να νιώθεις άμεσα το σπίτι σου, ακόμα και αν δεν είσαι από εκεί. Από την άλλη, με θλίβει όταν βλέπω τα νέα παιδιά να παρασύρονται από τη λάθος εικόνα της Κρήτης, αυτή που προβάλλει τη βία, την επιδειξιομανία και την ανομία. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να κατανοούν τον πραγματικό πλούτο των παραδόσεών μας και την αξία του σεβασμού και του μέτρου.
Η Κρήτη που ξέρω και αγαπώ δεν έχει καμία σχέση με αυτή την εικόνα.
Η αληθινή Κρήτη είναι αυτή που σέβεται τον άνθρωπο, τη γη και τη ζωή. Και αυτήν την Κρήτη θέλω να βλέπω να ζει.