Καιρό τώρα έχω την ίδια απορία: Μα γιατί οι δημότες δεν στρέφονται δικαστικά κατά της Λότζια, με αφορμή την άθλια εικόνα και της τελευταίας γειτονιάς με τις υγειονομικές βόμβες των σκουπιδιών;
Γιατί οι καταστηματάρχες δεν προσφεύγουν κατά του Δήμου και κατά παντός υπευθύνου από το Μαξίμου μέχρι τη Μάντρα, για διαφυγόντα κέρδη; Ποιος επισκέπτης θέλει να αφήνει τα λεφτά του στο δημοκρατικό – πλην βρόμικο Ηράκλειο;
Ναι, δεν είναι πια ταμπού, δεν έχουμε τέτοια: η πόλη μας είναι μακρά η πιο βρόμικη, τώρα και μήνες, πολλούς μήνες, που γίνονται χρόνος. Και όποιος μιλήσει εντός της Λότζια για άθλια εικόνα που εκθέτει τη Δημοτική Αρχή, είναι εχθρός της. Είναι με τους άλλους που την πολεμούν για να κρύψουν τα επιτεύγματά της, ενδεχομένως και επειδή τη φθονούν.
Η Δημοτική Αρχή έχει εγκλωβιστεί στο θέμα της αποκομιδής και ξόδεψε σε σύντομο χρόνο το πολιτικό της κεφάλαιο, τα στραγγίσματα του οποίου βλέπουμε να ποτίζουν τους δρόμους πέριξ των υπαίθριων χωματερών. Τα τρωκτικά κάνουν «πάρτι» στους ξεχειλισμένους κάδους, ροκανίζοντας το κάθε επικοινωνιακό αφήγημα της Δημοτικής Αρχής.
Όμως, με την επικοινωνία κανείς δεν έλυσε το πρόβλημα της αποκομιδής. Κανείς δεν πείθεται και κανείς δεν παρασύρεται από τα επικοινωνιακά αμπαλάζ και μασάζ, γιατί η εικόνα και μιλάει και βρομάει και ζέχνει. Καθ’ οδόν δεν συναντάς μόνο τέχνη, μα και σκουπιδαριό… Και ο δημότης δεν βολεύεται με ένα φεστιβάλ ατυχών στιγμών, που συνθέτουν μια κανονικότητα, αθροιστικά 30.000 παραγεμισμένων κάδων!
Προφανώς και ο αποδεκατισμός της υπηρεσίας Καθαριότητας, από τη στιγμή που τα δικαστήρια με κεντρική οδηγία άρχισαν να στέλνουν σπίτια τους εκατοντάδες συμβασιούχους, παίζει ρόλο για την παρατεταμένη αθλιότητα. Ο Δήμος όμως, από την προηγούμενη κιόλας Δημοτική Αρχή, στην οποία έβαζαν τρικλοποδιές μέλη της σημερινής, έπρεπε να έχει plan b.
Όσο για την παρούσα, άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα πράττει τώρα. Και σίγουρα δεν είχε αφήσει κανένα υπονοούμενο ότι ο ιδιώτης θα είναι το δικό της plan b. Επισήμως τουλάχιστον, δεν είχε πει κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή, όμως, που η απομάκρυνση δεκάδων συμβασιούχων έσκασε στα χέρια της, και ο πιο αδαής αντιλαμβάνεται ότι η δουλειά πήγαινε στον ιδιώτη.
Αλλά και εκεί είχαμε χαρακτηριστική καθυστέρηση, με προφανή στόχο να απαυδήσουν οι δημότες από την μπόχα και την ασχήμια, ώστε η λύση του εργολάβου να εμφανιστεί μονόδρομος και να πέσει σαν ώριμο φρούτο. Και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η Δημοτική Αρχή ανακοίνωσε με στόμφο στη λύση του εργολάβου, που με 34 εκατομμύρια ευρώ θα έκανε την πόλη λαμπίκο για τα επόμενα 1+2 χρόνια και οι δημότες θα έβλεπαν ένα Ηράκλειο που τόσο καθαρό δεν θα έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν…
Και επειδή η Δημοτική Αρχή γνώριζε ότι η μεγάλη εργολαβία θα καθυστερούσε με τα διαδικαστικά και την αλληλοεξόντωση των μεγαλόσχημων παικτών, που μυρίστηκαν χρήμα με ουρά, προχώρησε στη σύναψη μιας μικρότερης και πιο ευέλικτης εργολαβίας, που θα αποτελούσε τη γέφυρα μέχρι την έλευση του… εξολοθρευτή -των απορριμμάτων- εργολάβου.
Οι πρώτες εβδομάδες, ουδόλως τη δικαιώνουν, καθώς η εικόνα της πόλης έχει αλλάξει από ελάχιστα έως καθόλου, ενώ οι γέφυρες Δημοτικής Αρχής και δημοτών… καταρρέουν.
Οι δημότες υποφέρουν, οι επισκέπτες δυσφορούν και η λύση του προβλήματος δεν είναι οι αλληλοκατηγορίες περί «της χειρότερης Δημοτικής Αρχής που πέρασε από τη Λότζια» και περί «των εργαζομένων στην Καθαριότητα που αντιπολιτεύονται τη Δημοτική Αρχή»!
Σίγουρα χρειάζεται μια κίνηση ματ… Αλλά αν είναι σαν το ματ στο πράσινο, όπως κομπορρημονεί η Δημοτική Αρχή, το τοπίο στο Ηράκλειο θα παραμένει γκρίζο και άραχνο.