Ακούγεται σοβαρό, και πραγματικά είναι, το ότι πλέον θα υπάρξει ένας νόμος που θα αυστηροποιεί όσα σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ από ανηλίκους.
Το σχετικό νομοσχέδιο προβλέπει πώληση αλκοόλ και τσιγάρων μόνο με ταυτότητα, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, εάν διαπιστωθεί πώληση σε ανήλικους, θα επιβάλλονται βαριές «καμπάνες».
Η βασική ρύθμιση του νομοσχεδίου προβλέπει επίδειξη εγγράφου, που πιστοποιεί την ενηλικότητα όταν πρόκειται για πώληση αλκοόλ ή καπνικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε σημείο πώλησης, από μίνι μάρκετ έως περίπτερα, απαγορεύεται να πωλεί αλκοόλ και προϊόντα καπνού σε παιδιά και εφήβους, διαφορετικά οι ιδιοκτήτες έρχονται αντιμέτωποι με σοβαρές ποινές. Το ίδιο ισχύει και για ιδιοκτήτες κέντρων νυχτερινής διασκέδασης, όπως μπαρ και κλαμπ, εφόσον πωλούν αλκοόλ σε ανηλίκους.
Καμία αντίρρηση δεν μπορεί να έχει κανείς σε όλα αυτά, όπως και στο επόμενο σωστό: ανάμεσα στις κομβικές διατάξεις του νομοσχεδίου, είναι επίσης η υποχρεωτική αναγγελία στην Ελληνική Αστυνομία ή Λιμενική Αρχή, των ιδιωτικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε κέντρα διασκέδασης και αμιγή μπαρ, εφόσον σε αυτές συμμετέχουν ανήλικοι, μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας, με ταυτόχρονη ανάρτηση των σχετικών συμφωνητικών.
Αλλά αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι ο λόγος που οι ανήλικοι στην Κρήτη καταναλώνουν αλκοόλ, είναι επειδή μπορούν και το αγοράζουν ελεύθερα; Δεν είναι στην πραγματικότητα αυτός ο λόγος. Είναι γιατί η κατανάλωση αλκοόλ είναι μια συνήθεια βαθιά «ριζωμένη» στην κουλτούρα μας και στον τρόπο ζωής που ακολουθούμε. Οι περισσότεροι Κρητικοί, και εδώ ισχύει πως οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα, καταναλώνουν αλκοόλ με κάθε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση.
Σε επίσκεψη, αρραβώνα, γάμο, γενέθλια, ακόμα και σε κηδείες και μνημόσυνα. Κάποιοι δε και μεσημέρι – βράδυ με το φαγητό τους ή και για να «χαλαρώσουν» πριν κοιμηθούν. Και με δεδομένο μάλιστα ότι τα παιδιά, όχι τα Κρητικόπουλα μόνο αλλά όλα τα παιδιά του κόσμου, μαθαίνουν καλύτερα από αυτά που μας βλέπουν να κάνουμε, παρά από αυτά που προσπαθούμε να τους διδάξουμε. Με τα λόγια, η όποια προσπάθεια να μην καταναλώνουν αλκοόλ οι ανήλικοι, μοιάζει χαμένη από την αρχή.
Γιατί άραγε χρειάζεται να πάει να αγοράσει ο ανήλικος αλκοόλ, όταν υπάρχει ελεύθερο στο σπίτι και καταναλώνεται παρεάκι με την οικογένεια και τα ποτήρια «παίρνουν φωτιά».
Θα μου πείτε, είναι ελεγχόμενο αυτό, ωστόσο καλλιεργεί μια κουλτούρα που καταγράφεται σε έρευνες που έχουν βρει ακόμα και 8χρονα να καταναλώνουν αλκοόλ στην Κρήτη. Καταγράφεται επίσης στην εμπλοκή ανηλίκων σε τροχαία, αλλά φυσικά και στα παιδιά που συμμετέχοντας σε σχολικές χοροεσπερίδες, καταλήγουν στα νοσοκομεία.
Μάλιστα, στο παρελθόν έχουν καταγραφεί και θάνατοι ανηλίκων από αλκοόλ. Δυστυχώς, είναι πολλοί οι γονείς που έχουν δεχθεί λεκτικές επιθέσεις και προσβλητικές συμπεριφορές από ιδιοκτήτες χώρων, όταν ζήτησαν τον λόγο γιατί σέρβιραν αλκοόλ σε ανήλικους.
Και σε αυτό το επίπεδο προφανώς έχει ρόλο ένας νόμος που θα βάζει τα πράγματα σε μια σειρά, αρκεί να είμαστε και αποφασισμένοι να απαιτήσουμε την εφαρμογή του.
Όμως στο υπόλοιπο κομμάτι, το κοινωνικό παίζει ρόλο – η αντιμετώπιση του θέματος να μην καλλιεργούμε κουλτούρα που προάγει το αλκοόλ και να μην επαινούμε και τους εφήβους που είναι «γερά ποτήρια». Σε αυτήν την ιστορία, δεν χρειάζεται να βάλουμε «νερό στο κρασί μας», αλλά να αντικαταστήσουμε το κρασί με νερό.
Μόνο όταν το αλκοόλ στερηθεί της κοινωνικής αποδοχής, αλλά και της κοινωνικής επιβράβευσης, θα μπορούμε να έχουμε μια ελπίδα. Και ας μην αρχίσουμε ξανά τα «περί παράδοσης», που τείνει να αποτελέσει το μόνιμο επιχείρημα και άλλοθι σε συνήθειες ολέθριες για την κοινωνία μας, τους ανήλικους αλλά και τους ενηλίκους.