Ο Γιάννης (Αντετοκούνμπο) στεκόταν δίπλα στον Αλπερέν Σεγκούν χαμογελαστός, με το χάλκινο μετάλλιο στο στήθος και με το βραβείο του ως μέλος της κορυφαίας πεντάδας του Eurobasket.
Ο Τούρκος συνάδελφος με κατεβασμένο κεφάλι, ήταν σκυθρωπός και τίποτα δεν μαρτυρούσε ότι η ομάδα του είχε κατακτήσει την 2η θέση και ο ίδιος ήταν ένας από τους πέντε καλύτερους της διοργάνωσης.
Νωρίτερα ο Σεγκούν, που ανέβηκε στο πόντιουμ για τις απονομές χωρίς να δώσει το χέρι ούτε στον πρωταθλητή Σρέντερ (το έτεινε ο Γερμανός προς τον Τούρκο) ούτε και στον Γιάννη, είχε προβεί σε προσβλητικές δηλώσεις για τον αντίπαλό του, λέγοντας ότι είναι καταπληκτικός παίκτης αλλά όχι τρομερός πασέρ.
Δυο διαφορετικοί άνθρωποι, δυο διαφορετικοί κόσμοι. Κι όμως, ο Γιάννης είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τον Σεγκούν στο ξεκίνημα της καριέρας του, ενώ και τώρα, μετά από όλα αυτά, η απάντησή του προς τον Τούρκο είναι αυτή που ταιριάζει στον χαρακτήρα του:
«Είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει να μιλάει πολύ, αφήνω το παιχνίδι μου να μιλήσει. Μπαίνω στη 13η σεζόν μου στο ΝΒΑ και έχω κερδίσει τα πάντα. Έχω μια υπέροχη οικογένεια, ανθρώπους που με στηρίζουν και αγαπώ αυτόν τον τρόπο ζωής. Δεν είμαι αυτός που θα απαντήσω σε όποιον πει κάτι κακό για μένα. Κρατώ τα πάντα μέσα μου».
Ο Γιάννης κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική και το πρόσωπό του έλαμπε. Ο Σεγκούν από την άλλη ήταν σκοτεινιασμένος, παρότι βρισκόταν ένα σκαλί πιο πάνω στο βάθρο.
Ίσως γιατί σκεφτόταν όλα αυτά που έγραψε μετά τη νίκη της Τουρκίας επί της Εθνικής μας, ανακατεύοντας στις αναρτήσεις του τον Κεμάλ και την Μικρασιατική Καταστροφή. Γιατί «μικρό παιδί είναι ακόμα» (όπως… πληρωμένα του απάντησε για λογαριασμό του Γιάννη ο Σπανούλης) και δεν του έμαθαν ότι δεν πρέπει να συγχέει πολιτική και αθλητισμό.
Ο Γιάννης… δίκασε τον Σεγκούν, χωρίς να χρειαστεί να πει πολλά. Τις απαντήσεις τις δίνει όλα αυτά τα χρόνια. Με το ταλέντο του, τη δουλειά του, την ταπεινότητα και την σεμνότητα. Διδάσκοντας ανθρωπιά. Άλλος στην θέση του έχοντας, κερδίσει τα πάντα, ενδεχομένως και να μη νοιαζόταν για ένα φτωχό πλην τίμιο μετάλλιο του Eurobasket.
Ο Γιάννης όχι μόνο έπαιξε και το κέρδισε, αλλά ανέδειξε και μεγαλείο ψυχής λέγοντας ότι αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του. Ο αθλητής – φαινόμενο, που έχει κερδίσει τον τίτλο στο NBA, που έχει ανακηρυχθεί MVP στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, που έχει κερδίσει εκατομμύρια δολάρια, να δακρύζει και να πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί με την ελληνική σημαία στους ώμους του για το χάλκινο μετάλλιο στη Λετονία.
Δίκασε, ωστόσο, και όλους αυτούς εδώ στη χώρα μας, στη χώρα του, που τον λοιδορούσαν όταν ήταν μικρός και άσημος. Όταν πουλούσε με τη μητέρα του την πραμάτεια τους στη λαϊκή της Θήβας, για να ζήσουν την οικογένειά τους. Τότε ήταν ο «Ακενοτούμπο ο Αφρικανός».
Σήμερα που είναι μεγάλος και τρανός, είναι ο «Γιάννης ο Έλληνας». Για τους Ελληναράδες που τα μετράνε όλα με τη φήμη, και με το ύψος του τραπεζικού λογαριασμού. Είσαι φτωχός; Την έβαψες… Είσαι πλούσιος; Όλες οι πόρτες σου ανοίγουν διάπλατα. Από τις υπηρεσίες και τα σαλόνια μέχρι και τα… χειρουργεία.
Όσοι σήμερα προσπαθούν να κερδίσουν λάμψη μέσα από τη λάμψη του Γιάννη, πρέπει να ντρέπονται. Ξέρουν όμως ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να απαντήσει ποτέ. Δεν έχει λόγο να το κάνει. Γιατί τα έχει κερδίσει όλα και κυρίως το χρυσό μετάλλιο της ζωής, το οποίο κάποιοι δεν πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ…