Έχει τέσσερα πόδια, τεράστια αυτιά που θυμίζουν δορυφορικό πιάτο, μακριά ουρά και δύο μάτια που με κοιτάνε και λιώνω
Ο σκύλος, λένε, είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Έτσι μου είπαν κι εμένα και το πίστεψα.
Μέχρι χθες δήλωνα cat person, άτομο, δηλαδή, που μπροστά στο αιώνιο δίλημμα “σκύλος ή γάτα” απαντά εμφατικά “γάτα”!
Κι αυτό με το ζόρι έγινε δηλαδή. Κάπου εκεί στην εφηβεία που η αδελφή μου έφερε με το έτσι θέλω ένα γατάκι στο σπίτι μας. Κάπως έτσι αγαπήσαμε πρώτα τον “Μπάμπη” και μετά το “Θοδωρή”, που ήταν και η αδυναμία μου. Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω ότι τα ονόματα δεν τα διάλεξα εγώ.
Μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα από ζώα, τετράποδα, δηλαδή, ήρθε η πρώτη καραντίνα, τη γλιτώσαμε μια, μόνο κιλά πήραμε. Έλα, όμως, που ήρθε και η δεύτερη που μας έκανε την ψυχολογία ακορντεόν (λέξη της μοδός).
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα άρχισαν τα υπονοούμενα και οι ζωγραφιές των παιδιών. Ένα σκυλάκι που πετάγεται μέσα από ένα κουτί δώρου.
Τι να κάνω; Υπέκυψα στις πιέσεις και, τελικά, η οικογένειά μου απέκτησε ένα νέο μέλος. Έχει τέσσερα πόδια, τεράστια αυτιά που θυμίζουν δορυφορικό πιάτο, μακριά ουρά και δύο μάτια που με κοιτάνε και λιώνω. Αυτά τα κουταβίσια μάτια βάζουν σε δεύτερη μοίρα το γεγονός ότι δεν προλαβαίνω να φτιάξω έναν καφέ και τρέχω σαν την τρελή της γειτονιάς να τη βγάλω βόλτα, που είμαι με μια σκούπα και μια σφουγγαρίστρα στο χέρι, που θυμήθηκα τις εποχές που τα παιδιά μου ήταν ακόμα στην κούνια.
Η παγκόσμια συνωμοσία που λέγαμε. “Γιατί δεν παίρνετε ένα σκυλάκι; Είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά. Μα, στην εξοχή μένετε, είναι δυνατόν να μην έχετε σκύλο; Είναι φύλακας, συντροφιά… μπλα,μπλα και πάλι μπλα”.
Ε, και τα παιδιά κάνουν τα στραβά μάτια για τις σκισμένες ζωγραφιές, τα δαγκωμένα παζλ, τις παντόφλες που διαρκώς εξαφανίζονται και μόνο τον Ηρακλή Πουαρό δε βάζουμε να τις βρει, τους μαρκαδόρους που τους βρίσκουμε χωρίς μύτη και πολλά ακόμα… “Εντάξει, η μικρή μας αδελφή είναι λίγο ζαβολιάρα”, έτσι λένε τα καημένα. Που δίνουν μάχη για εκείνη κι ας τρέχουν να κρυφτούν όταν γρυλίζει… Που ξαπλώνουν δίπλα της στο πάτωμα, την παίρνουν αγκαλιά και μαλώνουν για το ποια θα την ταΐσει.
Μήπως, τελικά, δεν πρόκειται για συνωμοσία;