Στη Βουλή έχουν μπει περισσότερα λουλούδια
από όσα αντέχει ο κήπος μας
«Δεν έχω γνωρίσει μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα από τον…» Η πρόταση αυτή έσκασε σαν βόμβα στο οικογενειακό τραπέζι. Η Μαρία έμεινε με το στόμα ανοιχτό, ακόμα και ο ομοϊδεάτης σύζυγός της έσκασε στα γέλια. «Κλείσε το στόμα σου, αγάπη μου, θα φας καμία μύγα» της είπε. Εκείνη, όμως, δεν γέλασε, στραβοκοίταξε ακόμα και την …αγάπη της, έστριψε ένα τσιγάρο και βγήκε στο μπαλκόνι να ηρεμήσει.
Ο Νικήτας δεν σταμάτησε εκεί, έτρεξε πίσω της για να πάρει την απάντηση που ζητούσε. Άδικα την προκάλεσε;
«Μα πες μου, σοβαρά, του έχεις εμπιστοσύνη;» τη ρώτησε… «Νικήτα, άσε με τώρα, με έχεις φουντώσει και έρχονται εκλογές» είπε και έκλεισε την μπαλκονόπορτα στα… μούτρα του αγαπημένου της ξαδέλφου!
Το τραπέζι δεν έληξε άδοξα, οι λουκουμάδες με παγωτό που ήρθαν τρία λεπτά μετά από αυτό το ατυχές περιστατικό ήταν αρκετοί για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Καμία φορά τούς βλέπω στην τηλεόραση να πλακώνονται, να ανταλλάσσουν «γαλλικά» και αναρωτιέμαι, όταν σβήσουν τα φώτα του στούντιο, πάνε όλοι μαζί για καφέ; Εμείς μετράμε τα ρέστα μας να βγάλουμε και άλλον έναν μήνα κι εκείνοι περνούν «ζάχαρη» στην υγεία των κορόιδων; Μάλλον ναι… Τα κορόιδα μαλώνουν στο facebook και το twitter με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, στα καφενεία, την πλατεία, τη δουλειά, ακόμα και το σπίτι. Υπερασπίζονται τον ένα ή τον άλλον εκατομμυριούχο και αγορεύουν υπέρ εκείνου που θα μας… κλέψει λιγότερο, που είπε τα λιγότερα ψέματα, που επί των ημερών του έγιναν γνωστά τα λιγότερα σκάνδαλα.
Ακούω μετά τις φωνές στο οικογενειακό τραπέζι, ακόμα και στα παιδικά πάρτι και αρνούμαι να υψώσω τη δική μου. Μου αρέσει βέβαια να… φαγώνονται οι συνδαιτημόνες μου, γιατί τι είναι τα οικογενειακά τραπέζια χωρίς έναν καβγά, έτσι για το αλατοπίπερο της φάσης, αλλά ως εκεί.
Την ψήφο μου, όταν γίνουν αυτές οι εκλογές που μας έβγαλαν την ψυχή πριν καν προκηρυχθούν, θα τη δώσω με βαριά καρδιά. Ποιον να εμπιστευτώ και ποιον να πιστέψω; Πλέον τους έχουμε δοκιμάσει σχεδόν όλους, στη Βουλή έχουν μπει περισσότερα λουλούδια από όσα αντέχει ο κήπος μας.
Βλέπω τον τραπεζικό μου λογαριασμό και δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πόσα αντικρίζουν εκείνοι όταν πηγαίνουν στην τράπεζα, με πόσα μηδενικά έχει γεμίσει η τσέπη τους (αν και για τους περισσότερους δεν είναι ποτέ αρκετά).
Σκέφτομαι πως, αν ήμασταν σε μια ευνομούμενη κοινωνία, οι μισοί πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες θα είχαν μπει φυλακή και μόνο για όσα μας έχουν κλέψει.
Πραγματικά θλίβομαι με όσους φωνάζουν για να τους υπερασπιστούν και την ίδια ώρα στο δικό τους ψυγείο δεν έχουν ούτε γάλα για το παιδί τους…