Όλα όσα είδαμε και μάθαμε στα… Αλμυρά Νερά του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος συνοδεία λελογισμένης κατανάλωσης οινοπνεύματος, ίσως μας φανούν χρήσιμα για ένα ακόμα δύσκολο καλοκαίρι, που μετρά μόλις την τρίτη ημέρα του.
Αν το τριήμερο δεν έπεφτε μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις και αν οι αφίξεις τουριστών ήταν ανεμπόδιστες από την covid, τι έπρεπε να κάνει ο κάθε αστός- με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν ακόμα τέτοιοι- για ένα γεύμα ή ένα δείπνο σε μια αξιοπρεπή ταβέρνα πάνω, δίπλα ή κοντά στη θάλασσα; Και καλά να έχει την πρόνοια να κλείσει τραπέζι, αλλά αν δεν την έχει και αν δεν είναι ο βασιλιάς του real estate, όπως μαρτυρά το “πόθεν έσχε’ς του εντιμότατου κυρίου Παπαδημούλη, εφόσον τα δηλώνει όλα, τότε απλώς καταλήγει στην αυλή του «Ντούη», να τρώει πιτόγυρα και να δροσίζεσαι με ρετσίνα. Και ανάμεσα στα τσουγκρίσματα με γυάλινα χαμηλά ποτήρια αρχίζει τις αμπελοφιλοσοφίες…
Για το ειδεχθές έγκλημα στα Γλυκά Νερά, που ξεσκεπάστηκε την κατάλληλη στιγμή από το αδίστακτο κράτος ώστε να περάσει το έκτρωμα Χατζηδάκη με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις, καθώς η κοινή γνώμη θα είναι στραμμένη στο παγωμένο βλέμμα και το υποκριτικό ταλέντο του νεαρού πιλότου – γυναικοκτόνου (και ας μου τον βγάζει λάθος η αυτόματη διόρθωση του Word).
Για τον σύγχρονο εργασιακό Μεσαίωνα, που τάχα μου δεν ξεκίνησε από τα μνημόνια που ψήφισαν τα περισσότερα κόμματα με το πρόσχημα της διάσωσης της ρημαδομικρομεσαίας επιχείρησης. Και να οι απλήρωτες υπερωρίες, να η μαύρη εργασία, να οι απειλές του τύπου «ξέρεις πόσοι περιμένουν στην ουρά για τη θέση σου;» εφόσον δεν συμβιβαζόσουν αγόγγυστα με τα ελάχιστα. Και ήρθε τώρα ο Χατζηδάκης να ρυθμίσει τα απορρυθμισμένα με το φιλεργατικό του νομοσχέδιο που τυγχάνει και φιλικό στο περιβάλλον. Τόσο φιλικό όσο οι καθρέπτες- τερατουργήματα και οι αποκρουστικές ανεμογεννήτριες, που φύονται στα βουνά από πάνω μας και με τις οποίες αυτός που διαφωνεί είναι αντιαναπτυξιακός, αντιτουριστικός και θιασώτης μιας ρυπαρής και ρυπογόνας τεχνολογίας, πεπερασμένης.
Για το ανεμβολίαστο μέρος της κοινότητας το οποίο θ’ αφορά αποκλειστικά το τέταρτο κύμα της πανδημίας που δύναται να σκάσει το Φθινόπωρο, εκεί λίγο μετά την έναρξη του τρίτου κύκλου των Άγριων Μελισσών.
Για την ολοκλήρωση των πανελλαδικών και την αγωνία των παιδιών, πρώτα να δηλώσουν και μετά να περάσουν στις σχολές της αποτυχίας και της ανεργίας τους (!)- εκτός και αν υπάρχει πρόβλεψη επαγγελματικής αποκατάστασης στα ψιλά γράμματα του νόμου Χατζηδάκη…
Για τη (φοιτητική) ζωή που δεν έζησαν (τουλάχιστον μέχρι τώρα) οι επιτυχόντες του 2019 και του 2020 που μπορεί να περνούν μαθήματα εξ αποστάσεως, μα κατάλαβαν καλά ότι έρωτα δεν μπορούν ν’ απολαύσουν, όταν μπαίνει μπροστά οτιδήποτε τηλεπρόθεμα…
Για τους πρώτους καύσωνες του καλοκαιριού που είναι προ των πυλών, με την ελπίδα η λεβεντογέννα και αδούλωτη Κρήτη να αναπτύξει θερμοκρασίες έως και 10 βαθμούς χαμηλότερες από την ηπειρωτική χώρα, ώστε να μην καούμε.
Για τα χωριά που ερημώνουν, με τα πεσμένα σπίτια, τα γεμάτα μπάζα, αναμνήσεις, δοκάρια και χαλκοσωλήνες που προβάλλουν απειλητικά από τα πορτοπαράθυρα με τα σπασμένα τζάμια. Και ας είχαν κάποτε παπά, δάσκαλο και κοινοτάρχη, σχολείο, Αστυνομία και Αγρονομείο για την εκδίκαση των αγροζημιών.
Για την… επανάσταση του Ρονάλντο που έβγαλε εκτός πλάνου την χορηγό κόκα κόλα και έβαλε αμέσως το νερό (εταιρικό προϊόν και αυτό) και εμμέσως το αντίπαλο δέος, την πέπσι κόλα. Και ποιος ξέρει αν όχι και κάποιο από τα επόμενα με ή άνευ ανθρακικού συμβόλαιά του;
Και από τις πολλές αμπελοφιλοσοφίες πέρασε η ώρα.
Ο «Ντούης» ήρθε να πληρωθεί και να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα του ταπεινού μαγαζιού του, όπου τα ρεπό δεν περνάνε… Ούτε καν τα θρυλικά repos, τα οποία ο επικός σουβλατζής δεν θεωρεί ασφαλή τοποθέτηση.