Και δεν είναι μόνο το «δε βαριέσαι», αλλά είναι και η ιδιότυπη κάλυψη και ασυλία που παρέχεται σε αυτούς, που πριν βγάλουν το πιστόλι, έχουν εμπλακεί στον μισό Ποινικό Κώδικα, από οικογενειακή παράδοση!
Εμείς και το Μενίδι μείναμε να πυροβολούμε στον γάμο του καραγκιόζη… Του γαμπρού, του αρραβωνιάρη, του φαντάρου, της κουρεμένης προβατίνας κάτω στην Αγία Μαρίνα! Μα αυτές οι μπαλοθιές δεν είναι σαν τις τρελές σφαίρες 1, 2 και 33, που απολαμβάναμε κάποτε στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αυτές τραυματίζουν και ενίοτε σκοτώνουν. Η Κρήτη το έχει πληρώσει πολλές φορές και θα το ξαναπληρώσει, με μαθηματική ακρίβεια.
Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες τρία τέτοια περιστατικά καταγράφηκαν στην επικαιρότητα. Ευτυχώς ο απολογισμός ήταν μόνο επιφανειακοί τραυματισμοί ανυποψίαστων ανθρώπων που κάθονταν στο καφενείο ή την αυλή τους, εκατοντάδες μέτρα μακριά (στη μια περίπτωση και χιλιόμετρο!) από το γλεντοκόπι, που εύκολα μετατρέπεται σε χαροκόπι! Κάτι παραπάνω θα ήξερε ο άγνωστος ποιητής του δημοτικού άσματος «Της Δέσπως», που έγραψε:
«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν, μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι»; Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια Δέσπω, αλλά με πολλούς… αντρειωμένους Κρητικούς που κάνουν πόλεμο με νύφες και με εγγόνια! Και όποιον πάρει ο Χάρος, πριν να γίνει το μυστήριο (ή λίγο μετά) με παπά και με κουμπάρο! Των άσκοπων πυροβολισμών, της χαρμολύπης, προηγούνται ή ακολουθούν ή μπορεί να γίνονται κατά τη διάρκεια και εναλλάξ, οι κούπες.
Διότι εδώ και το παίζουν (το όπλο) και το πίνουν (το κρασί) ταυτόχρονα, προφανώς για να φτάσουν στην απόλυτη ηδονή… Αλλά καμιά φορά τα πράματα περιπλέκονται και αντί ηδονών και αλλότριων ακολασιών, το αίμα χύνεται ζεστό και μετράμε απώλειες. Ποιος νοιάζεται- θα μου πείτε- όταν ένα γεγονός επαναλαμβάνεται μονότονα, πάρα τους κινδύνους και τις απώλειες;
Αν θέλουν γλέντια με την ΕΚΑΜ… καλεσμένη, ας φτάσουμε σε αυτό το σημείο-κατάντια. Αν θέλετε να παίξουμε το «μπάτσοι εσείς, Απάτσι εμείς»!, ας το παίξουμε και στο τέλος να μετρηθούμε για να δούμε πόσοι λείπουν.
Και όσοι δεν λείπουν, ας φροντίσουν να επανδρώσουν τα ψηφοδέλτια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που ειδικά αυτή την περίοδο έχουν ανάγκη από κόσμο. Κόσμο που να έχει ψήφους και ασκέρια και αν ανάμεσά τους βρίσκονται πιστολάδες και σφαιράδες (που κατέχουν εξέχουσα θέση στον επαγγελματικό προσανατολισμό της Κρήτης), δεν βαριέστε… Πάμε και όπου βγει. Και ενίοτε βγαίνει στο δόξα πατρί ή στο αστέρι του κουτέλου!
Καμιά φορά, δε, η βολίδα σφηνώνεται στο κρανίο ενός 29χρονου πάνω στο τιμόνι! Και όχι από άσκοπο πυροβολισμό. Σκόπιμο, σκοπιμότατο και σε ευθεία βολή! Κι εδώ δεν φταίει ούτε η κακιά στιγμή, ούτε επειδή στου παιδιού μου τη χαρά έσφαξα ένα κόκορα! Και εδώ δεν φταίει μόνο αυτός που πυροβόλησε. Φταίνε πολλοί, που γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, τα οποία και ανέχονται.
Μια εγκληματική ανοχή, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις. Χίλιες αφορμές και αιτίες και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Και δεν είναι μόνο το «δε βαριέσαι», αλλά είναι και η ιδιότυπη κάλυψη και ασυλία που παρέχεται σε αυτούς που πριν βγάλουν το πιστόλι, έχουν εμπλακεί στον μισό Ποινικό Κώδικα, από οικογενειακή παράδοση! Και για να επανέλθουμε, όλοι αυτοί ψηφίζουν και ψηφίζονται.
Και στην αγωνία του κάθε επίδοξου δημαρχίσκου να δει θώκο, ανοίγει τη μεγάλη αγκαλιά του, που όλους τους χωράει μέσα. Και αν κάποιοι είναι τόσο φουσκωτοί (από φυσικού τους ή λόγω του οπλισμού τους) που δεν χωρούν, δεν πάνε χαμένοι. Ο συνδυασμός χρειάζεται και προστασία και κάποιος να βάλει μπέτη, άμα στραβώσει η δουλειά.
Έτσι κάνουμε εμείς τσι δουλειές στην Κρήτη, τη λεβεντογέννα, μέχρι που να μην σε γνωρίζει η μάνα που σε γέννα!