Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται ότι μπορεί να χρειαστεί να ανοίξουν
και πάλι οι υπολογιστές
Μπήκε φουριόζος, έκλεισε όλο νεύρα την πόρτα πίσω του, πέταξε την τσάντα του όπου βρήκε και έλαβε θέση μάχης. Τον κοίταξε ευθεία μέσα στα μάτια και ξεστόμισε το αμίμητο «γέρο, ξέχασέ το, τηλεκπαίδευση εγώ δεν ξανακάνω ποτέ. Προτιμώ να αράζω όλη μέρα στο κρεβάτι».
Για κλάσματα δευτερολέπτου, η σκέψη ταξίδεψε κάπου μακριά, εκείνος πίστευε ότι ήταν πιο κοντά αλλά, τελικά, τα νιάτα του τα είχε αποχαιρετήσει προ πολλού. «Εντάξει, ένα πέτσινο παντελόνι σού λείπει και είσαι σαν τους Χαρλεάδες της τηλεόρασης», τον κοροϊδεύαν οι φίλοι του. Δερμάτινο παντελόνι δεν έβαλε ποτέ, δεν του πήγαινε, είναι η αλήθεια. Όμως, σκουλαρίκι, τατουάζ, μικρά, διακριτικά αλλά παρόντα, είχε και έχει ακόμα. Το κράνος πάντα σύντροφός του αλλά την ταχύτητα δεν τη φοβόταν, την λάτρευε.
Σκέφτηκε, λοιπόν, πώς από ένα ανέμελο νιάτο 20 ετών έγινε 40 χρονών μπαμπάς και, μάλιστα, «γέρος»!
«Άκου να σου πω, αγόρι μου, κατ΄αρχάς, γέρο δε θα με πεις ποτέ ξανά. Δεύτερον, γιατί αντιδράς έτσι; Ποιος σου είπε ότι θα κλείσουν τα σχολεία; Τι μου κρύβεις; Μη νομίζεις, εγώ αγχώνομαι πιο πολύ από εσένα…».
Η φετινή σχολική χρονιά θα μπορούσε να είχε τίτλο «Δεν πιστεύω να κλείσουμε και πάλι; Δεν θα το αντέξω!». Ίσως είναι περισσότερες από τις ενδεδειγμένες λέξεις, είναι, όμως, οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν όλοι, ανεξαιρέτως όμως, οι μπαμπάδες και οι μαμάδες, φυσικά, των μαθητών κάθε ηλικίας.
Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται ότι μπορεί να χρειαστεί να ανοίξουν και πάλι οι υπολογιστές. Ο πρόσφατος σεισμός που ακόμα κρατά κλειστά σχολεία στο Αρκαλοχώρι και άλλες περιοχές το έδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο.
Πέρα από τα προβλήματα που υπάρχουν σε οικογένειες των σεισμόπληκτων περιοχών, όλοι συμφωνούν πως, ακόμα και αν όλα δουλεύουν ομαλά, η σύνδεση στο διαδίκτυο, ο εξοπλισμός είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας, οι συνθήκες στο σπίτι είναι ιδανικές, χωρίς μικρά αδέλφια που κλαίνε συνεχώς γιατί πρέπει να αλλάξουν πάνα, χωρίς γονείς που μαγειρεύουν με τον απορροφητήρα στο φουλ, μάθημα δεν γίνεται!
Οι προθέσεις είναι καλές, δάσκαλοι και καθηγητές εργάστηκαν σκληρά (όχι όλοι, αλλά πολλοί), σχολείο, όμως, δεν είναι ένα εφηβικό δωμάτιο.
Ο Γιώργος δεν θα είχε μάθει πόσο… κουλ (not) είναι να αποκαλεί τον πατέρα του «γέρο». Του το είπε ο Δημήτρης στο διάλειμμα και το έκανε πρόβες, είναι η αλήθεια, πριν μπει στο σπίτι. Εκείνος το ξεστόμισε, ο «γέρος» βρέθηκε στα πρόθυρα εμφράγματος και για μουσική υπόκρουση παίζουν και πάλι τα «Τερατάκια της τσέπης». Αχ, βρε Λαυρέντη, πόσο δίκιο είχες όταν έλεγες «Και αφού κανείς δεν ευθύνεται αυξάνεται και πληθύνεται του ανθρώπου η συμμορία ζούγκλα οικογενειακή».
(Γιατί ζούγκλα είναι σίγουρα ένα σπίτι με παιδιά…).