Ίσως η θεά Τύχη και
η αγαπημένη του γυναίκα από εκεί ψηλά,
η κυρία Νικολέτα,
να του χαμογελάσουν
Τον συναντώ κάθε φορά που καταθέτω ένα δελτίο Τζόκερ. Κάθεται σε μία μπλε καρέκλα και συμπληρώνει υπομονετικά το δικό του το δελτίο. Η ελπίδα του είναι κάποια στιγμή να χαρακτηριστεί «χρυσό».
Το χέρι του τρέμει ελαφρώς, είναι και τα 82 χρόνια που τον βαραίνουν. Ο κύριος Θανάσης είναι ένας γλυκός και πράος άνθρωπος. Έχασε τη σύζυγό του πριν πέντε χρόνια και από τότε η παρηγοριά του είναι το πρακτορείο ΟΠΑΠ στη γειτονιά. Του σερβίρει και καφέ. Ο Κώστας, ένας 45άρης, άνθρωπος έξω καρδιά, πάντα τον υποδέχεται με χαμόγελο. «Σήμερα, τι προτιμάτε, ελληνικό ή να σας κάνω έναν κρύο; Έξω σκάει ο τζίτζικας».
Ο κύριος Θανάσης έχει και την παρεούλα του, γείτονες, ανθρώπους που κάποιοι τους χαρακτηρίζουν «απόμαχους της ζωής», μία φράση που προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου.
«Κοπέλα μου, καλή επιτυχία σου εύχομαι» μου είπε προχθές και είδα στα μάτια του ότι το εννοούσε.
Ο ίδιος δεν έχει κερδίσει ποτέ. Μου έχει εξομολογηθεί ότι παίζει την επέτειο γάμου του και τα γενέθλια των παιδιών του. «Δε γίνεται, κάποια στιγμή θα χαμογελάσει και σε εμένα η τύχη» μου είπε ένα απόγευμα.
Στο πρακτορείο ΟΠΑΠ μπορείς να δεις ανθρώπους από διαφορετικές πάστες. Οι περισσότεροι, βέβαια, είναι άντρες, για αυτό ο Νίκος δε στέλνει ποτέ τη γυναίκα του να καταθέσει το οικογενειακό τους δελτίο. «Ναι, σιγά, μια φορά πήγες και είδα πώς σε κοιτούσαν όλοι», της είπε αστειευόντας και κολλώντας.
Είναι εκείνοι που παίζουν για την πλάκα τους, φίλοι, συνάδελφοι, ξαδέλφια, που δοκιμάζουν την τύχη τους, άνθρωποι συνήθως μεγάλης ηλικίας που είναι θαμώνες, περνούν ώρες περιμένοντας η τύχη να τους χαμογελάσει.
Ο κύριος Θανάσης είναι εκείνος που ξεχωρίζει στα δικά μου μάτια. Κάθε φορά που ακούω τον Κώστα να του λέει «δυστυχώς, δεν κερδίσατε κάτι» σφίγγεται η καρδιά μου. Είναι γιατί ξέρω πως παίζει για τα παιδιά και τα εγγόνια του. Θέλει να τους εξασφαλίσει τη ζωή που εκείνος δεν έζησε. Μια ζωή με στερήσεις αλλά πολλή- πολλή αγάπη.
Ίσως η θεά Τύχη και η αγαπημένη του γυναίκα από εκεί ψηλά, η κυρία Νικολέτα, να του χαμογελάσουν. Ίσως την επόμενη φορά ο Κώστας του πει «κύριε Θανάση, συγχαρητήρια, είστε πλούσιος». Τότε, τον φαντάζομαι να κερνάει όλη τη γειτονιά και εμείς να χαιρόμαστε διπλά για τη χαρά του, γιατί το αξίζει!