Για μένα ο Χάρης και ο κάθε
Χάρης είναι τα πρόσωπα που αξίζουν
να λέγονται “ήρωες” για το 2021
Τέτοιες ημέρες παλαιότερα, που δεν είχαμε να ασχοληθούμε ούτε με τη μετάλλαξη «Όμικρον» ούτε και με τόσα τραγικά θέματα επικαιρότητας, συνήθως αναζητούσαμε τους «ήρωες» της χρονιάς που πέρασε. Τι χαρακτηριστικά όμως έχει άραγε ένας ήρωας το 2021 και τι σημαντικό θα μπορούσε να έχει κάνει για να τον χαρακτηρίσουμε «ήρωα»;
Μόλις προχθές, η θεώρησή μου για το ποιος είναι ήρωας ή όχι, άλλαξε σε ένα μόλις λεπτό. Λίγο πριν ξεκινήσω για τη δουλειά, η μπέμπα σε μια έξαρση χαράς και παιχνιδιού έβγαλε το χέρι της από τον αγκώνα, κάτι που είχα μάθει να διαχειρίζομαι ως παιδί λόγω της αδερφής μου, που είχε αντίστοιχα ζητήματα, αλλά σίγουρα όχι ως πατέρας και σαφώς όχι ως πατέρας που βιώνει τέτοια συνθήκη για πρώτη φορά.
Μέσα στον πανικό και τα ουρλιαχτά της μπέμπας, η πρώτη σκέψη ήταν να καλέσω τον Χάρη.
Με τρεμάμενη και πανικόβλητη φωνή προσπαθούσα να του εξηγήσω …
– «Χάρη… πήγα να τη σηκώσω κι έκανε ένα κλατς….!».
Δεν χρειάστηκε περισσότερες λεπτομέρειες…
– Μην αγχώνεσαι! Δεν μπορεί να σηκώσει το χέρι. Πάω για ένα εμβόλιο. Σε μισή ώρα στο ιατρείο για να την ανατάξουμε».
Όντως δεν χρειάστηκε περισσότερη από μισή ώρα για να τελειώσει το «βιολογικό μαρτύριο» της μπέμπας και το «ψυχολογικό μαρτύριο» του μπαμπά, αν κι έπρεπε να περιμένω αρκετή ώρα ακόμα για να διαπιστώσουμε πως δεν υπήρχε κάποιο άλλο πρόβλημα.
Κι ενώ η μπέμπα επανερχόταν σταδιακά, παίζοντας μ’ ένα μισοάδειο μπουκάλι Zaro’s που έχω πάντα στο αυτοκίνητο, εγώ σκεφτόμουν το πώς μερικά δευτερόλεπτα από την καθημερινότητα του Χάρη, ήταν ικανά για να φτιάξουν όλη μου την ημέρα. Και δεν ήξερα πόσα έπρεπε να κάνω για να τον ευχαριστήσω.
Όταν όμως το μυαλό μου χαλάρωσε λίγο κι άρχισα κι εγώ να επανέρχομαι στην πραγματικότητα, θυμήθηκα πως ο Χάρης πριν, είχε πάει να κάνει ένα εμβόλιο.
Και ξάφνου θυμήθηκα όλες τις προσπάθειες κι όλους τους κόπους που καταβάλλουν με προσωπικές θυσίες οι γιατροί μας για να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Και σ’ αυτή την προσπάθεια δεν τους νοιάζει αν ο πρωθυπουργός πήγε ή όχι διακοπές. Δεν τους νοιάζουν οι διαμάχες οι πολιτικές, ούτε τι παρουσιάζουν τα κανάλια. Τους ενδιαφέρει να σώζουν ζωές. Να προστατεύουν όλους εμάς. Και να είναι και στις επάλξεις για τον κάθε «Γιάννη» που μεγεθύνει το προσωπικό του πρόβλημα, αγνοώντας έστω και παροδικά, τα υπόλοιπα κοινωνικά προβλήματα.
Για μένα λοιπόν, ο Χάρης και ο κάθε Χάρης ή Έλενα ή Στέλιος ή Μαρία ή όπως κι αν λέγεται, που πασχίζει καθημερινά για τη δημόσια υγεία, πολλές φορές σιωπηλά, αλλά κάθε φορά ανθρώπινα, είναι τα πρόσωπα που αξίζουν να λέγονται «ήρωες» για το 2021. Ασφαλώς δεν είναι μόνο αυτοί. Κι ασφαλώς υπάρχουν πολλοί περισσότεροι. Όμως ας μου επιτραπεί, αυτούς να ξεχωρίσω.