Ένα εργασιακό νομοσχέδιο που σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους και οι συνέπειές του θα είναι ορατές στο αμέσως προσεχές διάστημα, είναι αυτό που έχει σχεδιάσει η Κυβέρνηση.
Ένα νομοσχέδιο που μόνο υπέρ του εργαζομένου δεν είναι, και το οποίο διαγράφει κατακτήσεις που κερδήθηκαν με τους αγώνες όλων εκείνων που πάλεψαν για ανθρώπινες συνθήκες στον χώρο της εργασίας. Κι όμως, παρά την εργασιακή λαίλαπα που κοντοζυγώνει, οι αντιδράσεις όλων εμάς που θα είμαστε τα θύματα είναι από χλιαρές, έως ανύπαρκτες.
Ο ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Απασχόλησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Άγγελος Στεργίου, περιέγραψε με σαφήνεια το τι ακριβώς έρχεται για να ανατρέψει όλα αυτά που έχουμε κατακτήσει με αγώνες και αγωνίες.
Ο καθηγητής, σε συνέντευξή του στο «Έθνος», τονίζει ότι είναι μεγάλο ψέμα το ότι εξυπηρετεί τους εργαζόμενους και αναφέρει ότι στην πραγματικότητα εξισώνει αυτούς που εργάζονται σε έναν εργοδότη με εκείνους που απασχολούνται σε περισσότερους εργοδότες.
«Είναι μεγάλο ψέμα ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τους εργαζόμενους. Στην ουσία εξισώνει ανόμοιες καταστάσεις. Ούτως ή άλλως η πολυαπασχόληση δεν αποτελεί υγιές φαινόμενο.
Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να απασχοληθούν σε πολλούς εργοδότες, για να μπορέσουν να επιβιώνουν. Όσοι αναγκάζονται να εργαστούν σε πολλούς εργοδότες, ζορίζονται πάρα πολύ και δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα το ότι πρέπει να διαλύσουμε και τους άλλους», λέει ο κ. Στεργίου.
Κατά τον ίδιο, ουσιαστικά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρήσεων, αφού χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους κατά τις ανάγκες τους και μάλιστα με το λιγότερο δυνατό οικονομικό κόστος.
Την ίδια στιγμή, όπως λέει ο κ. Στεργίου, το εργασιακό νομοσχέδιο αποτελεί και τροχοπέδη για νέες προσλήψεις, τις οποίες θα ήταν αναγκασμένες να κάνουν οι επιχειρήσεις, που έχουν ανάγκη επιπλέον προσωπικό και όχι να ζητήσουν από τους υφιστάμενους εργαζόμενους να διακυμανθούν οι ώρες εργασίας τους και να φτάσουν κάποιες μέρες στο 13ωρο.
Κατά τον ομότιμο καθηγητή του ΑΠΘ, ο δεύτερος μύθος είναι ότι, με βάση το νομοσχέδιο, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να ζητούν τη συναίνεση του εργαζομένου, προκειμένου να δουλέψει 13 ώρες.
«Η σχέση εργασίας είναι μία εξουσιαστική σχέση. Το νομοσχέδιο μπορεί να λέει ότι απαιτείται η συναίνεση του εργαζόμενου για να διακυμανθεί το ωράριο εργασίας του, ωστόσο, αν αρνηθεί, μπορεί να απολυθεί με μία άλλη αφορμή.
Αν πάει στα δικαστήρια, μέχρι να δικαιωθεί, θα έχει περάσει πολύς καιρός και πιθανότατα θα έχει βρει μία άλλη δουλειά. Επίσης, υποπτεύομαι ότι το ενδεχόμενο ευέλικτο ωράριο θα το συνάψουν στη σύμβαση εργασίας με τον εργαζόμενο, πριν αυτή υπογραφεί, ώστε ο τελευταίος να μην μπορεί να αρνηθεί.
Άλλωστε, σε κάθε αντιπαλότητα που αφορά τις εργασιακές σχέσεις, οι εργοδότες βγαίνουν κερδισμένοι και αυτό θα συμβεί και τώρα, παρά τις όποιες εγγυήσεις περιλαμβάνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο», αναφέρει.
Όπως αναφέρει ακόμα ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, ένας άλλος μύθος γύρω από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ότι διευκολύνει τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων.
«Διαλύει και δεν διευκολύνει τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων. Τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση στοχεύει στην ισορροπία μεταξύ ζωής και εργασίας, αφού η ζωή δεν περιλαμβάνει μόνο εργασία, το νομοσχέδιο κάθε άλλο παρά ισορροπία φέρνει μεταξύ των δύο αυτών καταστάσεων. Μπορεί να προκληθεί ακόμα και διάλυση οικογενειών», σημειώνει ο κ. Στεργίου.
Τέλος, η αλήθεια σχετικά με το συγκεκριμένο εργασιακό νομοσχέδιο είναι ότι προκαλεί βαθιά ανατροπή στην εργατική νομοθεσία και στο κεκτημένο του 8ωρου.
«Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για οπισθοδρόμηση του εργατικού δικαίου.
Οδεύουμε σε σχέσεις εργασίας χωρίς εργατικό δίκαιο και θα πρέπει να το δεχθούμε αυτό; Κάθε φορά όλο και κάτι αποδομείται στο εργατικό δίκαιο. Μήπως πηγαίνουμε για ελεύθερες συμβάσεις; Σε μία αρρύθμιστη αγορά εργασίας είναι δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι θα είναι τα θύματα», υπογραμμίζει ο ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικής Απασχόλησης του ΑΠΘ.