Παλιά κόλπα της δεξιάς φαίνεται πως επιστρατεύει η Κυβέρνηση. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, από τότε που η Νέα Δημοκρατία -όντας αντιπολίτευση- αρχικά καβάλησε το ρεύμα και έπειτα ενορχήστρωσε, μέσω εμβληματικών της στελεχών, τις ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις και όλη την εκστρατεία μίσους που απλώθηκε στη χώρα, ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Όπως επίσης δεν έχει περάσει τόσος καιρός, από όταν για χρόνια -όντας πάλι Κυβέρνηση- κοιτούσε από την άλλη μεριά, όταν η Χρυσή Αυγή αλώνιζε και έκανε πογκρόμ εναντίων μεταναστών και ντόπιων σε δημόσια θέα σε όλη τη χώρα.
Τώρα η Κυβέρνηση παίρνει ένα – ένα τα «επιχειρήματα» που εκφράζει η επίσημη και η ανεπίσημη ακροδεξιά στη χώρα (και όχι μόνο) και τα εφαρμόζει στην πολιτική της στο μεταναστευτικό. Ο «η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς», υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνος Πλεύρης, και στη Βουλή και σε συνέντευξή του παρουσίασε του πυλώνες του νέου δόγματος. Πρώτον, ή φυλακή ή έξοδος για όσους εισέρχονται στη χώρα, δεύτερον, δραστική μείωση των επιδομάτων και τρίτον, επανεξέταση των μενού με το φαγητό στις δομές.
Ο Θάνος Πλεύρης πήρε όλους τους κυρίαρχους μύθους της ελληνικής ακροδεξιάς και χάιδεψε απλόχερα τα αυτιά του όχλου, που ουρλιάζει και απαιτεί (με Caps Lock) το Λιμενικό να πνίγει τους μετανάστες στη θάλασσα. Χρησιμοποίησε μάλιστα -όχι τυχαία- και τη λέξη «εισβολή», σαν να υπάρχει κάπου ένα οργανωμένο σχέδιο εποικισμού της χώρας και αντικατάστασης του πληθυσμού της Ελλάδας.
Και τα επιδόματα; Ένας από τους πιο κοινούς «μύθους» είναι το «έρχονται οι ξένοι και μας τρώνε τα επιδόματα». Λες και είναι ευθύνη των μεταναστών ή των προσφύγων να «μοιράζουν» τα επιδόματα και τα κρατάνε για πάρτη τους.
Κοινώς, ο κ. Πλεύρης τάισε το «κτήνος». Είπε αυτά που ήθελε να ακούσει όλος αυτός ο κόσμος που σε έξαλλη κατάσταση -ειδικά στα social media- και βρίζει και συνωμοσιολογεί ακατάσχετα, προς πάσα κατεύθυνση.
Η Κυβέρνηση επιλέγει να πετάξει από το παράθυρο ψύχραιμες και ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις και να υιοθετήσει μια ακόμα πιο σκληρή ρητορική και γραμμή, παρότι έχει στην πλάτη της ήδη πολλές καταδίκες και καταγγελίες σε βάρος της για τα pushbacks.
Η τακτική αυτή είναι επικίνδυνη. Αναμασώντας και τελικά κάνοντας πολιτική σου πλατφόρμα τις άναρθρες κραυγές, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτύχεις. Ειδικά σε τόσο σύνθετα ζητήματα και ακόμα πιο ειδικά σε ένα ζήτημα που λίγα πράγματα περνούν -στην πραγματικότητα- από το χέρι σου.
Αυτή η τακτική θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για την Κυβέρνηση μόνο στο επικοινωνιακό σκέλος, ώστε ο κόσμος να στρέψει αλλού το βλέμμα και να αγνοήσει την τρομερά έντονη οσμή που αναδύεται από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και ενδεχομένως από τις νέες αποκαλύψεις για διασπάθιση κοινοτικών πόρων, που μπορεί να φέρουν οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Αλλά ούτε αυτή η τακτική μπορεί να σε πάει μακριά.
Σε τελική ανάλυση, η ιστορία έχει δείξει ότι το «κτήνος» όσο και να το ταΐσεις, θα συνεχίσει να ζητάει. Και αν δεν μπορέσεις να ανταποκριθείς στις «απαιτήσεις» του, θα σε κατασπαράξει.
Το σίγουρο είναι, ότι η ανθρωπιά και η ψυχραιμία (θα) έχουν ηττηθεί…