Η περίφημη δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση έδειξε με έναν άσχημο τρόπο τη γύμνια των “αρμοδίων”
Σαββατοκύριακο, ετοιμάζεις τα ρούχα, το ροζ φορεματάκι για την Ρηνούλα και το πουκαμισάκι για τον Μητσούλη.
Το ξυπνητήρι χτυπά στις 7, η πρώτη σκέψη που περνά από το μυαλό είναι “αρχίσαμε…”. “Σηκωθείτε, πλυθείτε, φάτε πρωινό… Έχει σχολείο σήμερα! Τις μάσκες μην ξεχάσετε, ζουζούνια μου…”.
Λίγο χουζούρεμα, ένα «ένα λεπτό, μαμά» και σιγά – σιγά όλα γίνονται σα να μην πέρασε μια μέρα από την περσινή, δύσκολη, κατά κοινή ομολογία, χρονιά.
Βάζεις κι εσύ τα καλά σου αν και ξέρεις ότι στο σχολείο δεν μπαίνεις, έτσι, για το καλό… Στήνεσαι έξω από την αυλή του Δημοτικού, αφήνεις από το ένα χέρι τη Ρηνούλα και στο άλλο συνεχίζεις να κρατάς σφιχτά το μικρό σου. “Έλα, αγόρι μου, σε λίγο θα γίνει ο αγιασμός και στο Νηπιαγωγείο”, του λες.
Η Μαρία, η μαμά του Νικολάκη, σε ακούει και σου λέει “μα, δεν το έμαθες; Ποιος αγιασμός και ποιο Νηπιαγωγείο; Το σχολείο δεν ανοίγει. Μπορεί να είχε ανακοίνωση έξω στην πόρτα αλλά το Σάββατο το μεσημέρι μάς έστειλαν μήνυμα ότι το σχολείο θα μείνει κλειστό μέχρι νεωτέρας…”.
Μπορεί η ιστορία να αφορά στο Νηπιαγωγείο Γουρνών, που ακόμα δεν έχει αξιωθεί να υποδεχτεί τους μαθητές του, όμως, ανάλογες εικόνες συναντάμε και σε άλλα σχολεία. Η περίφημη δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση έδειξε με έναν άσχημο τρόπο τη γύμνια των “αρμοδίων”.
Το Υπουργείο τη διαφημίζει ως επίτευγμα, αφού έβαλε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι στους Δήμους. Να σημειώσω ότι το θέμα ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση και συνεχίζεται στο ίδιο μοτίβο και από τη σημερινή.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους μικρούς μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς. Άδικα περιμένουν τον πρώτο κουδούνι και αν το ακούσουν τι θα καταλάβουν; Θα μπουν σε ακατάλληλες αίθουσες που θα μπάζουν νερά και υπό αυτές τις συνθήκες τα παιδιά θα μάθουν τραγουδάκια, τι σημαίνει να μοιράζεσαι, θα κάνουν τους πρώτους τους φίλους, θα έχουν αθώα σκιρτήματα και θα περνούν τη μισή τους μέρα.
Τη φετινή σχολική χρονιά δε με τρομάζει ο κοροναϊός αλλά η ανικανότητα όλων, Υπουργείου Παιδείας και Δήμων που δε φροντίζουν τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα σε αίθουσες με τα στοιχειώδη, όπως το να μην πλημμυρίζουν με τις πρώτες ψιχάλες, και να έχουν προσωπικό καθαριότητας από την πρώτη κιόλας μέρα.
Και οι ατάκες, τύπου «πρέπει να πιέσετε και οι γονείς», καλύτερα ας μείνουν ασχολίαστες γιατί αν σχολιάσω θα «πέσει» λογοκρισία.