Κανένα καλοκαίρι δεν τελειώνει στην αρχή του Σεπτέμβρη, όσα επίσημα και ανεπίσημα ραντεβού… ναρκοθετούν τις ακόμα ζεστές ημέρες του. Τα ηλιοκαμένα σώματα και τα αρμυρισμένα χείλη, έστω και νοερά, παραμένουν στις παραλίες για να ζήσουν λίγα ακόμα όνειρα θερινής νυκτός, κάνοντας πιο εύπεπτο το φθινόπωρο και τον χειμώνα που έρχονται.
Η μετάβαση ποτέ δεν είναι εύκολη, ειδικά όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ραντεβού – συμπληγάδες. Τα πιο άμεσα ραντεβού, πάντως, είναι πολιτικά, με τη Θεσσαλονίκη σε πρώτο πλάνο.
Την προσεχή Πέμπτη και Παρασκευή, η «νύφη» του Θερμαϊκού βάζει τα καλά της, για να υποδεχτεί, όχι το φάντασμα της όπερας, αλλά τη Σύνοδο Κορυφής του Economist Impact, περιμένοντας με κομμένη την ανάσα την εμφάνιση Τσίπρα, ο οποίος θα μιλήσει για την «ελληνική οικονομία του 2030».
Περάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι με τον έρπη στα χείλη, περιμένοντας ένα σινιάλο του Αλέξη για το νέο κόμμα που κυοφορεί στα σπλάχνα του. Άλλο καημό δεν είχαμε, παρ’ εκτός ένα επίσης κυοφορούμενο, δυνητικά μιλώντας πάντα, πολιτικό φορέα, υποδαυλιζόμενο από τον Αντώνη Σαμάρα, που βίωσε το απόλυτο πένθος πρόσφατα, εισπράττοντας τα ειλικρινή συλλυπητήρια της πλειοψηφίας.
Μια μέρα μετά τον Τσίπρα, το προσεχές Σάββατο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «παίζει τα ρέστα του» από το βήμα της 89ης ΔΕΘ, που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια από τη σύστασή της. Ο πρωθυπουργός θα ανοίξει το καλάθι της παροχολογίας και των ελαφρύνσεων, με στόχο την ανακούφιση της μεσαίας τάξης και την ανάκτηση των χαμένων ποσοστών της ΝΔ, στην πιο δυσχερή συγκυρία της διακυβέρνησής του.
Εντός των ημερών πρόκειται να ξεκινήσουν και οι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής – παρωδίας, για τη σκανδαλάρα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η Κυβέρνηση απέφυγε τεχνηέντως και δολίως την Προανακριτική και τον φυσικό δικαστή, αλλά η υπόθεση που έφτασε στη Βουλή με παρέμβαση των Βρυξελλών θα παραμείνει για μήνες στην επικαιρότητα και θα εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία, φθείροντας πολιτικά την Κυβέρνηση. Και πώς όχι, όταν παράνομες επιδοτήσεις έπαιρναν ακόμα και ΑΦΜ… νεκρών! Εδώ θα μου πείτε ότι κάποτε ψήφιζαν και τα δέντρα! Σωστό και αυτό.
Και μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, οι αγροτοκτηνοτρόφοι της Κρήτης, βγαίνουν στους δρόμους την Παρασκευή για να προστατεύσουν το εισόδημα και την παραγωγή τους, στην πιο κρίσιμη καμπή του κλάδου. Η «μάχη» θα δοθεί στους κόμβους της Παντάνασσας και του Πανόρομου, επί του ΒΟΑΚ, διότι όπως και ο τίτλος της δραματικής ταινίας του Παντελή Βούλγαρη… όλα είναι δρόμος.
Το άνοιγμα των σχολείων στις 11 Σεπτεμβρίου -μακριά από εμάς- είναι ευκολάκι μπροστά στα υπόλοιπα και ας ξεβολεύονται μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Παρεμπιπτόντως, τη νέα σχολική χρονιά, ας μετριαστεί ο αριθμός των μαθητών που προάγονται με άριστα. Οι φετινές αναλογίες ήταν ένας στους τέσσερις, πράγμα που δεν επιβεβαιώνεται στις πανελλαδικές και εκτιθέμεθα… Η αριστεία δεν είναι φετίχ. Και μην πάτε μακριά, δείτε μόνο τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης των αρίστων!
Ο Σεπτέμβρης βρίσκει την Εκκλησία της Κρήτης σε αναταραχή και δοκιμάζει τις σχέσεις της με τη μητέρα Εκκλησία του Φαναρίου, που αποφάσισε να αναθεωρήσει τον Καταστατικό Χάρτη της τοπικής και ημιαυτόνομης Εκκλησίας. Και μάλλον επί τα χείρω, αν κρίνουμε από τον προπομπό, που ήταν η τροπολογία της Κυβέρνησης για να ελέγξει την εκλογή μητροπολίτη στη χηρεύουσα μητρόπολη τής… ενορίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Σεπτέμβρης μπήκε με ελάχιστο νερό στον υδροφόρο ορίζοντα της Κρήτης και οι βρύσες των σπιτιών στο Ηράκλειο είναι σε οριακά καλύτερη κατάσταση από την… ονειρεμένη παραλία «Στάουσα» στα Καλά Νερά, στα νότια της επαρχίας Σητείας.
Το νερό λίγο και τα σκουπίδια πολλά στο Ηράκλειο! Ας ελπίσουμε ότι το πρόγραμμα – γέφυρα μέχρι την έλευση του ιδιώτη θα είναι αποτελεσματικό, γιατί διαφορετικά οι αρουραίοι θα «ροκανίσουν» την μεταρρύθμιση της Δημοτικής Αρχής Καλοκαιρινού στην Καθαριότητα.
Ο Σεπτέμβρης δρομολογεί εξελίξεις και στην τραγωδία των Τεμπών, καθώς το κερασάκι στην τούρτα της παραδοξότητας των ανακρίσεων και της διαχείρισης, ήρθε από το 94 σελίδων πόρισμα της Πυροσβεστικής, που όχι μόνο δεν μας έκανε σοφότερους αλλά μας άφησε στο σκοτάδι…
Δυσκολότερος και από τον… «χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιάς μας», του Γιάννη Ξανθούλη, ο τρέχων. Διότι όπως έγραφε και ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του εν λόγω βιβλίου, με φόντο το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974, «…Μα δεν γινόταν ν’ απαρνηθώ τη ζωή μου στο άψε σβήσε, τόσο γρήγορα, με το πρόσχημα της ενηλικίωσης.
Κι εξάλλου ήθελα να ζήσω το δράμα αυτής της περίφημης “ενηλικίωσης” σ’ όλη του την έκταση, για να μάθω, επιτέλους, ποιο ήταν το άλλοθι για τόσα “συναισθηματικά τιμήματα”…». Μάλλον η σπουδή να αφήσουμε τον κόσμο της παιδικής αθωότητας.