Είναι συγκινητικό να βλέπεις, έστω και ως αόρατος παρατηρητής, τον πλούτο στην καρδιά τους που κρύβουν τα νέα παιδιά. Μερικές φορές, η απειθαρχία και η αδιαφορία τους μπορούν να μας κάνουν να σηκώσουμε τη φωνή μας, να τους πιέσουμε να διαβάσουν, να τα ωθήσουμε να προσπαθήσουν περισσότερο.
Αλλά έπειτα έρχεται η στιγμή που μαθαίνουμε πως, πίσω από την ανέμελη συμπεριφορά τους, υπάρχουν κινήσεις που αποκαλύπτουν το μεγαλείο της ψυχής τους. Και τότε, ίσως, εμείς οι ενήλικες είμαστε αυτοί που πρέπει να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, αντιλαμβανόμενοι πως κάποιες φορές αδυνατούμε να δούμε το πραγματικό τους μεγαλείο.
Ένα τέτοιο μεγαλείο αναδύεται όταν, σχεδόν μυστικά, οργανώνονται για να στηρίξουν τους συμμαθητές τους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσουν τις δραστηριότητες της τάξης. Μια από αυτές τις δραστηριότητες, που για τους περισσότερους μαθητές αποτελεί το αποκορύφωμα της σχολικής ζωής, είναι οι σχολικές εκδρομές.
Στις μέρες μας, όμως, το κόστος αυτών των ταξιδιών δεν είναι αμελητέο και για πολλές οικογένειες η απόφαση να διαθέσουν το απαιτούμενο ποσό δεν είναι εύκολη. Για κάποια παιδιά, η ανακοίνωση μιας σχολικής εκδρομής δεν φέρνει ενθουσιασμό, αλλά μια σιωπηλή απογοήτευση, καθώς γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν.
Κι όμως, στα σχολεία συμβαίνουν μικρά θαύματα, σχεδόν κάθε χρόνο, σε κάθε περίοδο που προγραμματίζεται μια πολυήμερη ή μονοήμερη εκδρομή. Μαθητές που περιμένουν με ανυπομονησία τη στιγμή που θα επιβιβαστούν στο πλοίο και θα κλειστούν στην καμπίνα ή θα ακούσουν την ανακοίνωση «παρακαλώ προσδεθείτε, είμαστε έτοιμοι για απογείωση», δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Με όποιον τρόπο μπορούν, συγκεντρώνουν χρήματα για τους φίλους τους, για τους συμμαθητές τους που διαφορετικά θα έμεναν πίσω. Ένα χαρτζιλίκι λιγότερο, μια μικρή συνεισφορά από εδώ κι από εκεί, μια πρωτοβουλία που γεννιέται αυθόρμητα και σιγά-σιγά αποκτά δύναμη. Μετά από αυτό, τι άλλο μπορεί να σκεφτεί και να πράξει κανείς; Τι άλλο, πέρα από το να τα αντικρίσεις στα μάτια, ως ίσος προς ίσο, και να υποκλιθείς μπροστά στην αθωότητα και την αγνότητα της ψυχής τους;