Δύο νεκροί, τέσσερις τραυματίες, έξι συλλήψεις που αναμένονται να αυξηθούν διά ασήμαντον λόγο, διά ασήμαντον αφορμή. Μανάδες έχασαν τα παιδιά τους, ενώ κάποιες άλλες θα τα μεγαλώσουν μόνες τους.
Δυστυχώς ό,τι έγινε, έγινε. Από εδώ και πέρα τι;
Τα παιδιά – μαθητές και των δύο πλευρών, πώς θα βρεθούν μαζί στην αυλή; Πώς θα παίξουν, πώς θα καθίσουν στο ίδιο θρανίο; Οι μανάδες αυτές θα πρέπει να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Πώς θα τα διαπαιδαγωγήσουν. Με το μίσος για το ποιος έκανε τι, ή θα ξεχάσουν τα όσα έχουν συμβεί.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις είναι πολύ δύσκολες. Είναι εύκολο όταν βρίσκεσαι από την πλευρά του απλού θεατή και αλλιώς όταν τα γεγονότα διαδραματίζονται στο σπίτι σου μέσα. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο πλευρές θα χρειαστούν βοήθεια και στήριξη για να διαχειριστούν την όλη κατάσταση.
Στα Βορίζια βρίσκεται κλιμάκιο ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, σε μια προσπάθεια να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία μετά το τραγικό περιστατικό του περασμένου Σαββάτου.
Ήδη έχουν γίνει επαφές με τα παιδιά αλλά και με ενήλικες, προκειμένου να διαχειριστούν τον πόνο και τον θυμό τους. Αν πραγματικά όλοι το θελήσουν, ίσως να μπορούν να συμβιώσουν χωρίς προβλήματα. Το ερώτημα είναι, το θέλουν; Ή θα «δηλητηριάζουν» καθημερινά τα παιδιά και τα επεισόδια θα συνεχίζονται;… Η τοπική κοινωνία θα αποφασίσει εάν οι νέοι του χωριού θα μπολιαστούν με άλλες λογικές ή με μίσος.
Σε ποιον ανήκουν οι ευθύνες
Δεν φτάσαμε ξαφνικά στο σήμερα. Καταστάσεις εγκληματικότητας όπως οπλοφορίας, εκβιασμών, ναρκωτικών δεν είναι του χθες. Είναι πολλών ετών και έγιναν με την ανοχή των κοινωνιών αλλά περισσότερο με την ανοχή του κράτους και των πολιτικών.
Το ότι κάποιοι θεωρούν κανονικότητα το όπλο να βρίσκεται στη μέση ή να κυκλοφορούν με όπλα στο αυτοκίνητο, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Το να ρίχνουν άσκοπους πυροβολισμούς σε κοινωνικές εκδηλώσεις και όλοι να χαίρονται και να ζητωκραυγάζουν, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Όσοι και όσες συμμετέχουν σε αυτά είναι, το ίδιο υπόλογοι και εκτός από την Αστυνομία, που θα πρέπει να ενισχυθεί με προσωπικό και εξοπλισμό, και οι ίδιοι οι πολίτες θα πρέπει να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ σε τέτοιες συμπεριφορές.
Αν οι καπεταναίοι χάσουν τους «οπαδούς» τους, δεν θα τους έχει μείνει πλοίο για να κυβερνήσουν. Θα αναγκαστούν να κρυφτούν από μόνοι τους.