Πάνε δεκαετίες από τότε που για πρώτη φορά άκουσα για το περιβάλλον, την υποβάθμισή του και το πόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει τις ζωές μας.
Στην πορεία της ζωής μου μπήκαν εκφράσεις όπως κλιματική κρίση και κλιματική αλλαγή και έγραψα πολλές φορές εκθέσεις στο σχολείο, ρεπορτάζ στη δουλειά, συζήτησα με φίλους, παρακολούθησα ημερίδες για κείνο τον «εφιάλτη» που θα γινόταν μέρος της ζωής μου.
Ζώντας σε μια κοινωνία όπου η κλιματική κρίση συνεχώς εντείνεται, είδα τεράστιες εκτάσεις να καίγονται και μετά νεκρούς πολλούς, νεκρούς όχι σε πολέμους, αλλά στα όσα δεινά έφερνε αυτή η λαίλαπα στις ζωές μας. Πλημμύρες, φωτιές και η μάχη άνιση.
Είδα, όπως όλοι μας, τις ελιές που κληρονόμησα από τους προγόνους μου και μεγάλωσαν γενιές και γενιές στην οικογένεια μας, να κινδυνεύουν να ξεραθούν. Είδα την ύπαιθρο να ερημώνει, αφού το νερό λιγόστευε δραματικά και δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να επιβιώσουν.
Νόμιζα πως τα είχα δει και τα είχα ζήσει όλα, αλλά πραγματικά δεν είχα καταλάβει, όπως ίσως και πολλοί άλλοι, τον ύπουλο τρόπο που η κλιματική κρίση είχε εισβάλει στη ζωή μου εδώ και καιρό.
Μέχρι που είδα τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, σύμφωνα με τα οποία σε ανοδική τροχιά βρίσκονται οι τιμές βασικών τροφίμων, με την κλιματική κρίση να αφήνει έντονο αποτύπωμα στην παραγωγή τους.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Ιούλιο αποτυπώνουν την κατάσταση, με τον γενικό δείκτη τιμών να ανεβαίνει στο 2,8%, δηλαδή μισή ποσοστιαία μονάδα υψηλότερα σε σχέση με τον Ιούνιο.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, στην κορυφή των αυξήσεων βρέθηκαν τα φρούτα, με άνοδο 19,3% σε ετήσια βάση, ενώ ακολούθησε ο καφές με 16,8%.
Σημαντικές ανατιμήσεις καταγράφηκαν επίσης στα νωπά ψάρια (7%), σε σοκολάτες, γλυκά και παγωτά (6,4%) καθώς και στα κρέατα (6,2%). Η αλήθεια είναι ότι τα στοιχεία είναι απογοητευτικά, αλλά σκεφτείτε πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ποιος να φανταζόταν ότι η κλιματική αλλαγή, στις εποχές τουλάχιστον που όλοι ήμασταν αθώα ανυποψίαστοι, θα μπορούσε να επηρεάσει τόσο τις ζωές μας. Υπάρχουν ωστόσο και σημεία που μοιραία επηρεάζονται και ίσως να μην έχει απόλυτα φανεί ως σήμερα, παρά το γεγονός ότι συχνά – πυκνά οι ειδικοί χτυπάνε «κουδουνάκια».
Οι φυσικοί πόροι στη γη εξαντλούνται και ήδη υπάρχουν περιοχές που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Το νερό δεν φτάνει και η ερημοποίηση πλήττει μεγάλες περιοχές όχι μόνον στον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά και στον τόπο μας.
Οι ενεργειακοί πόροι εξαντλούνται και όλος ο πλανήτης φαίνεται να ψάχνει λύσεις. Κάπου εδώ μπαίνει και η κυκλική οικονομία στη λογική του «χρησιμοποιούμε ξανά ό,τι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και να μην πετάμε τίποτα».
Πάντως εμένα αυτό με πάει σε εποχές παλιές, όπου οι άνθρωποι άλλοτε από φτώχεια κι άλλοτε από άποψη έπρατταν ακριβώς αυτό. Ακόμα και στη διατροφή τους κατανάλωναν τα εποχικά είδη. Ίσως να ήταν βολικό και να μην ήξεραν γιατί, αλλά σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι για να παράγεις ένα προϊόν εκτός εποχής, ξοδεύεις πολύ περισσότερα.
Φανταστείτε πως εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και των συνθηκών που δημιουργούνται, μπορεί κάποτε να στερηθούμε μικρές και απλές απολαύσεις όπως είναι λίγος καφές ή ένα κομμάτι σοκολάτα. Ο εφιάλτης είναι εδώ απειλητικός, δυστυχώς πιο θανατηφόρος και πιο επώδυνος από την απώλεια μικρών απολαύσεων.