Τώρα που έχει κατακάτσει η σκόνη (!) για τον τραγέλαφο το Παγκρητίου Σταδίου, ας πούμε δυο κουβέντες με περισσότερη ψυχραιμία και με πιο καθαρά ρούχα…
Δεν ξέρω αν η Σλοβακία έφαγε τα τέσσερα τεμάχια ή η Λότζια. Διότι στις υποσαχάριες κερκίδες, τον Δήμο Ηρακλείου έβριζαν, χλεύαζαν και λοιδορούσαν. Κάθε γκολ και ένα σπίλωμα για τη Δημοτική Αρχή, που με καθυστέρηση 12 ωρών ζήτησε με ανακοίνωση «δημόσια συγγνώμη», μάλλον από ανωτερότητα, καθώς το χάλι στις κερκίδες από τη λασποβροχή που είχε πέσει πριν δυο εβδομάδες, το απέδωσε όλο στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).
Το Παγκρήτιο έχει παραχωρηθεί στον Δήμο Ηρακλείου καιρό πριν και η παρούσα Δημοτική Αρχή το κληρονόμησε. Φαντάζομαι ότι αδιαφορεί γι’ αυτή την παραχώρηση και έλκεται μόνο από αυτή των Ενετικών Τειχών, που είναι και πιο φρέσκια και διαφορετικού διαμετρήματος.
Είναι όμως καλή αφορμή να σκεφτεί ότι κάθε παραχώρηση πρέπει να συνοδεύεται και με άλλα πράγματα για να ανταπεξέλθει ο παραχωρησιούχος. Αλλά μην έχουμε απαιτήσεις ο Δήμος Ηρακλείου να έχει την αντιμετώπιση και τα αντανακλαστικά του εθνικού μας κατασκευαστή…
Ο Δήμος ως οικοδεσπότης όφειλε το γήπεδο να είναι καθαρό. Και αν δεν είχε τα μέσα και τους πόρους να το καθαρίσει, έπρεπε να έρθει σε συνεννόηση έγκαιρα με την ΕΠΟ, να καθαρίσει αυτή, μιας και έπαιζε η Εθνική Ελλάδος. Ο Τζώρτζογλου είναι κοτζάμ αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ και κάτοικος Ηρακλείου.
Είναι αδιανόητο Λότζια και μεγαλοπαράγοντας να μην μπορούν να συνεννοηθούν και να έχουμε αυτή την απόκοσμη εικόνα που προσβάλει τους 19.000 θεατές που βρέθηκαν στο στάδιο. «Η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη», θα μπορούσε να ήταν ο στίχος του παιχνιδιού, για τον θεατή που πήγε να δει την αγαπημένη του…
Αναζητώντας άλλο στίχο, αυτός θα ήταν «λάσπες, στο δρόμο λάσπες»! Όποιος επιχείρησε να καθαρίσει το κάθισμά του με νερό ή υγρομάντηλα, θα ένιωθε καλύτερα αυτό το στίχο.
Οι εγκαταστάσεις διαχειρίζονται από τη Λότζια. Δεν ξέρουμε αν και τα μεγάφωνα του σταδίου που είχαν ψιθυριστή απόδοση, ήταν ευθύνη της ΕΠΟ. Όσο για τα στέγαστρα, που ο αέρας τούς έχει πάρει το σκέπαστρο, είναι ένα ακόμα ανέκδοτο του σταδίου.
Προφανώς και η Λότζια δεν μπορεί να βρει αυτά τα χρήματα για να μακιγιάρει τις σκουριασμένες σιδεριές. Για τις ουρές στα κυλικεία και τις ελλείψεις στις τουαλέτες ας το αφήσουμε καλύτερα. Εν ολίγοις, μόνο ο αγωνιστικός χώρος θυμίζει κανονικό γήπεδο, για ένα στάδιο που θέλει να φιλοξενήσει διεθνείς διοργανώσεις και μια «έξυπνη πόλη» μόνο στα λόγια.
Τόσο έξυπνη που τα δεδομένα των κινητών δεν ανταποκρίνονται, καθώς τα κύματα της όμορης παραλίας παίρνουν το σήμα και την ισχύ τους.
Ο κόσμος έφυγε από το Παγκρήτιο βρίζοντας τον Δήμο, μη έχοντας συνέλθει ακόμα από την γεμάτη χωματερές πόλη, οπότε η εικόνα του γηπέδου λειτούργησε πολλαπλασιαστικά επί τα χείρω. Η εικόνα της διάφανης νάιλον σακούλας είναι αυτή που μένει στο τέλος της βραδιάς και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι πολύ βαρύ και στιγματίζει και την ΕΠΟ του Γκαγκάτση και τη Λότζια του Καλοκαιρινού.
Εν τέλει το Ηράκλειο σήκωσε σημαία από νάιλον, αλλά θα μπορούσε και λευκή πετσέτα!
Υ/Γ: Η προσέλευση και η αποχώρηση 19.000 φιλάθλων σε μια τέτοια εγκατάσταση, απέδειξε περίτρανα ότι η σύνδεση των μεγάλων γηπέδων με τα μέσα σταθερής τροχιάς είναι μονόδρομος, για να αποφεύγονται τα κυκλοφοριακά εμφράγματα. Αλλά η πόλη δεν μπορεί να βγάλει τον ΒΟΑΚ από τον οικιστικό ιστό της και θα διεκδικήσει τέτοια μεγαλεία; Πόσο μάλλον όταν δεν μπορεί να εξασφαλίσει καθαρά καθίσματα!