Η επιτομή της άγριας ομορφιάς του ποδοσφαίρου, ήταν αυτό που έγινε στον 3ο όμιλο της προκριματικής φάσης του μουντιάλ. Τον όμιλο της Εθνικής μας, όπου η Σκωτία, κόντρα στα προγνωστικά και πήρε το απευθείας εισιτήριο για το Μουντιάλ, αφήνοντας εκτός το φαβορί για την 1η θέση Δανία, αλλά και την ελληνική ομάδα που ήλπιζε το λιγότερο, σε συμμετοχή στα μπαράζ.
Αν το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο ή όχι, σηκώνει πολλή συζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση, κι αν λάβουμε υπόψη τη μεγάλη εικόνα του τουρνουά, η Σκωτία δίκαια πανηγύρισε στο τέλος: ήταν η ομάδα που αποδείχθηκε πιο σοβαρή και κυνική, ένα σύνολο που δεν άφησε τίποτα να πέσει κάτω στη διάρκεια της προκριματικής φάσης, χάνοντας μόνο από την Εθνική μας, αφού όμως προηγουμένως είχε φροντίσει να την πετάξει εκτός της πρώτης δυάδας.
Αν μας παρηγορεί αυτό, η Σκωτία δεν άφησε εκτός νυμφώνα μόνο την Εθνική μας αλλά και τους πιο ποιοτικούς μεν αλλά υπερόπτες Δανούς: δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχασε από αυτούς, έχοντας μια λευκή ισοπαλία εκτός και μια νίκη με 4-2 εντός, ούτε το ότι δεν σκόνταψε με τους αδύναμους Λευκορώσους (οι οποίοι κατέκτησαν τον πρώτο τους βαθμό στην Κοπεγχάγη) κερδίζοντάς τους δύο φορές αλλά και το ότι χωρίς να είναι καλύτερη, νίκησε την Εθνική μας με 3-1 εντός στο ματς που αποτέλεσε ορόσημο για την πορεία των δύο ομάδων.
Μπορεί στο μάτι να μην ήταν η καλύτερη ομάδα από τις τρεις, έβγαλαν όμως στο χορτάρι ένταση, πάθος, ουσία και αποτελεσματικότητα: στοιχεία που είναι πάντα απαραίτητα για μεγάλες πορείες – ρωτήστε και τους πρωταθλητές της Εθνικής του 2004, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.
Και επιπλέον, οι Σκωτσέζοι μάς έδειξαν ότι δεν είναι και τόσο «τσουρουκάδες» όσο τους θεωρούσαμε και ότι δεν είναι καλοί μόνο στο ψηλό παιχνίδι και στις στημένες φάσεις.
Τα τρία από τα τέσσερα γκολ στον «τελικό» με τη Δανία ήταν η επιτομή της «ποδοσφαιρικής αλητείας»: το ψαλιδάκι του πρωταθλητή του Καμπιονάτο Μακ Τομινέι με το οποίο άνοιξε το σκορ, το πλασέ του Τίρνει έξω από την περιοχή που κατέληξε συστημένο στην εστία για το 3-2 από τον πρώην μπακ της Άρσεναλ, αλλά και η λόμπα στο 4-2 από τον Μακ Λιν είναι από αυτά που φέρνουν τον κόσμο στο γήπεδο. Ας αναγνωρίσουμε, λοιπόν, όσο κι αν μας πονάει, το δίκαιο της πρόκρισης των Σκωτσέζων κι ας αναλογιστούμε τι έφταιξε και αποτύχαμε στον στόχο μας.
Ο Γιοβάνοβιτς θα είναι και τα επόμενα τρία χρόνια στον πάγκο και σε αυτό το διάστημα οφείλει πέρα από την αυτοκριτική του, να αποφασίσει ποια Εθνική θα παρουσιάσει με ορίζοντα τα προκριματικά του Euro 2028.
Να απαντήσει στον εαυτό του τι θα κάνει με τους παίκτες που σε τρία χρόνια θα είναι σε ηλικία ποδοσφαιρικής σύνταξης (Κουρμπέλης στα 35, Σιώπης στα 34, Μασούρας στα 34, Μπακασέτας στα 35, Μάνταλος στα 37) αλλά και τι ποδόσφαιρο θέλει από τους παίκτες του, αφού αυτό που παρουσίασε στα προκριματικά του Μουντιάλ έμοιαζε περισσότερο με ποδόσφαιρο αλάνας.
Ταλέντο υπάρχει άφθονο σε αυτή την Εθνική, αλλά ο Γιοβάνοβιτς που είναι ένας προπονητής – δάσκαλος πρέπει να μάθει στα νέα παιδιά ότι οι μεγάλες επιτυχίες έρχονται από την άμυνα, που η ελληνική ομάδα στα προκριματικά του Μουντιάλ έδειξε ότι δεν ξέρει να παίζει.
Το επόμενο Nations League αναμένεται να αποτελέσει ένα καλό «φροντιστήριο». Αν η Εθνική μας πάρει το μάθημά της, μπορεί να τα καταφέρει και στα προκριματικά του Euro 2028. Χρόνος υπάρχει πολύς μέχρι τότε, ας τον αξιοποιήσουν κατάλληλα στην ελληνική ομάδα…