«Πολλοί νέοι επιλέγουν να κάνουν δύο δουλειές. Τι λέμε με το 13ωρο; Ότι μπορείς να το κάνεις στον ίδιο εργοδότη και να παίρνεις περισσότερα χρήματα, αντί να είσαι σε δύο εργοδότες. Γιατί είναι αντεργατικό αυτό;».
Αυτό δήλωσε ανερυθρίαστα ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ κι έχει σημασία το ρήμα που «επέλεξε» να χρησιμοποιήσει…
Οι νέοι «επιλέγουν» να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, «επιλέγουν» να μην έχουν όνειρα, «επιλέγουν» να μην έχουν ζωή. Όχι γιατί η ακρίβεια τούς έχει «γονατίσει», όπως και όλους άλλωστε, όχι γιατί ο βασικός μισθός δεν αρκεί ούτε για τα βασικά κι εξανεμίζεται αμέσως αν θες να είσαι συνεπής και να πληρώσεις πρώτα τους λογαριασμούς.
«Επιλέγουν» κατ’ επέκταση να μένουν με την οικογένειά τους μετά τα 30, «επιλέγουν» να μην μπορούν να κάνουν οικογένεια, «επιλέγουν» να φυτοζωούν αντί να ζουν, «επιλέγουν» να φεύγουν στο εξωτερικό για να δουν μια άσπρη μέρα και πώς λειτουργούν τα κράτη και οι πολιτικοί που σέβονται τους πολίτες τους.
«Επιλέγουν» το εξοντωτικό 13ωρο, γιατί προτιμούν να πεθαίνουν στη δουλειά, αντί να πάνε διακοπές, γιατί έτσι γουστάρουν. Κι ας λέει «υπερβολές» η Eurostat…
«Επιλέγουν» να μην μπορούν να πάνε σε μακρινά μέρη που πέρασαν στο πανεπιστήμιο, γιατί τα ενοίκια είναι στα ύψη και οι φοιτητικές εστίες λιγοστές. Και ιδού η μεγαλοφυής λύση που κανείς πριν δεν είχε σκεφτεί: «Συγκατοικήστε για να πέσει η ζήτηση».
Και συνέχισε ο πρωθυπουργός: «Μακάρι όλοι να μπορούσαν να δουλεύουν μόνο 8ωρο, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η δυνατότητα, γιατί είναι τόσο κακό όταν θα βγάζει και παραπάνω χρήματα; Διασφαλίζουμε μια επιλογή του εργαζόμενου και του εργοδότη. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να δουλέψει υπερωρία. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να κάνει δεύτερη δουλειά».
Κι ας μη βιαστούν να χαρούν οι λύκοι στη ανεμπουμπούλα, που λέει κι η γνωστή παροιμία. Οι επιπτώσεις της υπερεργασίας -τονίζει ο Σπύρος Καλημέρης, ψυχίατρος- δεν είναι ρομαντικές παραφιλολογίες, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα στην οποία δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίζουμε.
Η υπερκόπωση λόγω υπερβολικής εργασίας δεν είναι σύμβολο αφοσίωσης – είναι μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί την υγεία μας, την ποιότητα ζωής και τη συνολική μας υπόσταση.
Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, περισσότερες από 55 ώρες εργασίας την εβδομάδα αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου, λόγω καρδιαγγειακών προβλημάτων. Και μάλιστα «έχει έρθει η ώρα όλοι -κυβερνήσεις, εργοδότες και εργαζόμενοι- να παραδεχθούμε επιτέλους ότι οι πάρα πολλές ώρες εργασίας ενδέχεται να προκαλέσουν πρόωρο θάνατο».
Βασικά θυμάστε πόσο συχνότερα ακούτε τα τελευταία χρόνια για νέους και μεσήλικες που έφυγαν ξαφνικά χωρίς να είχαν προϋπάρχουσα πάθηση; Να μια πιθανότητα λοιπόν. Χωρίς να σημαίνει φυσικά ότι είναι η μόνη. Η υπερβολική εργασία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη σωματική και ψυχική υγεία ενός ατόμου:
«Σωματική υγεία: Η υπερβολική εργασία φθείρει σιωπηλά την υγεία σας. Μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια προβλήματα ύπνου, συνεχή κόπωση και εξασθενημένη ανοσία, ακόμη και σε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρδιακές παθήσεις.
Ψυχική υγεία: Η υπερβολική εργασία μπορεί να προκαλέσει έντονο στρες, οδηγώντας σε καταστάσεις όπως το άγχος και η κατάθλιψη. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε burnout, μια κατάσταση χρόνιας εξάντλησης. Σε μια τέτοια κατάσταση, τα άτομα συχνά αισθάνονται καταπονημένα και ανίκανα να ανταποκριθούν στις συνεχείς απαιτήσεις.
Το μάντρα «περισσότερη δουλειά, περισσότερη απόδοση», δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, ότι περισσότερες ώρες οδηγούν σε μεγαλύτερη απόδοση, η υπερκόπωση μπορεί στην πραγματικότητα να επηρεάσει αρνητικά την παραγωγικότητα και την ποιότητα της εργασίας.
Θυσία ποιότητας: Καθώς αρχίζει η κούραση, έρχεται το τίμημα και για την ποιότητα της εργασίας. Τα καταπονημένα άτομα είναι επιρρεπή σε λάθη, παραβλέπουν λεπτομέρειες, ζορίζονται στην επίλυση προβλημάτων, βιώνουν πτώση στις ικανότητες και βουτιά στην αυτοεκτίμησή τους.
Μειωμένη παραγωγικότητα: Η υπερβολική εργασία μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση και εξάντληση, μειώνοντας την ικανότητα του ατόμου να συγκεντρωθεί και να είναι δημιουργικός. Η έρευνα δείχνει ότι η παραγωγικότητα αρχίζει να μειώνεται μετά από περίπου 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα και πέρα από τις 55 ώρες, η πτώση της παραγωγικότητας είναι απότομη».