Α, ρε Τζιμάκος που τους χρειάζεται! Πόσοι αλήθεια ανακουφίστηκαν, όταν έφυγε ο Πανούσης από το μάταιο τούτο κόσμο, που τόσο είχε διακωμωδήσει με τη σάτιρά του… Τον θυμήθηκα τις προάλλες που είδα τη διαφήμιση της Adidas με τα drones πάνω από την Ακρόπολη, που χρησιμοποιήθηκε σαν καμβάς για την ενίσχυση της καμπάνιας ενός από τα πιο γνωστά brands παγκοσμίως, στη σπορ ένδυση και υπόδηση.
Δεκαετίες πριν, ο Τζίμης Πανούσης, έγραφε και τραγουδούσε στις παραστάσεις του:
«Φάκα Adidas μου ‘πιασε τη φτέρνα
μπερδεύω το τζουκ μποξ με τη λατέρνα…»
(«Νεοέλληνας» – 1993).
Οι νεοέλληνες, πάνω στη σύγχυσή τους, εκτός των άλλων έχουν μπερδέψει και τα ήδη συγκαμένα από τα παραπανίσιά κιλά μπούτια τους και δεν ξέρουν τι κάνουν. Στο πλαίσιο αυτό έγινε και η «πατάτα» μεταξύ Ζάππειου και Ακροπόλεως, προσβάλλοντας το δικό μας πολιτιστικό brand.
Και αν κάποτε παίζαμε monopoly κάτω από την Ακρόπολη, τώρα κάποιοι κάνουν μπίζνες πάνω από το σήμα κατατεθέν της Ελλάδας. Ευαίσθητοι με τον βραβευμένο σκηνοθέτη Λάνθιμο, που του απαγόρευσαν τα πλάνα στην Ακρόπολη για την τελευταία ταινία του (“Bugonia”), αλλά στην πολυεθνική κάνουν κυβιστήσεις – που παίζει να είναι και το εθνικό μας σπορ.
Οπότε και η Adidas θα μπορούσε να είναι η ευγενική χορηγία του, στο σουρεάλ σκηνικό που ζούμε. Μέχρι και ο εισαγγελέας παρενέβη για να φανταστείτε. Τον Λάνθιμο τον έκοψε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ). Προφανώς το αθλητικό brand πλήρωσε cash!
Δεν είναι τόσο η προσβολή στα ιερά και τα όσια, όσο η νοοτροπία της αρπακτής και της κονόμας, του αρχοντοχωριατισμού και του λαδώματος… Χρόνια τώρα το μνημείο ασφυκτιά από τα πολυώροφα ξενοδοχεία, που αδειοδοτήθηκαν ή πέρασαν λάθρα σε μια λογική -ελεγκτών και ελεγχόμενων- «τσιμέντο να γίνει»! «Καίω τα δέντρα, κτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες» λέει άλλος στίχος από τον «Νεοέλληνα» του Πανούση, βάζοντας έγκαιρα στο πνεύμα και τον πιο ανυποψίαστο…
«Τρίζουν τα κόκαλα του Μακρυγιάννη (δρόμος τουριστών και ξενοδοχείων κοντά στην Ακρόπολη) του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά» λέει άλλος στίχος του Πανούση, στο τραγούδι «Φασμπίντερ και ξερό ψωμί».
Δεν ξέρω ποια εταιρία ντύνει τον ΟΦΗ και την Κλαυδία, αλλά το Σαββατόβραδο έπεσε πίκρα, τοπικά. Το σίγουρο είναι ότι η «Αστερομάτα» μάς «άγγιξε» περισσότερο. Είχε αυτό που λέμε, αρχή, μέση και τέλος και εξέπεμπε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Ο ΟΦΗ, δεν είχε συνοχή, θάρρος και πνεύμα, αδυνατώντας να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Αλλά δεν θα το αναλύσουμε εδώ, για να μην πάρουμε τη δουλειά από τους αθλητικούς.
Ο κόσμος του ΟΦΗ σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις με την παρουσία του. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που πήγαν στο ΟΑΚΑ για να φωτογραφηθούν και να κάνουν λεζάντα, όντας άσχετοι με το άθλημα, που είναι κόντρα ρόλος στην κουλτούρα τους. Άντε γιατί παράγινε με τη στήριξη και τη συμπαράσταση για ψηφοθηρικούς λόγους και λόγους κοινωνικού status… Οι οικογένειες που πήγαν στον τελικό, τον έκαναν γιορτή, οι άλλοι στα επίσημα, πανηγυράκι…