Ο Χαράλαμπος Τραμπάκουλας δεν θα μπορούσε ποτέ να εισβάλει στο Καπιτώλιο, αμφισβητώντας την ήττα του απερχόμενου πλανητάρχη και κατά το ήμισυ συνεπώνυμού του… Εξάλλου, ο γιδοβοσκός που ενσάρκωσε με επιτυχία ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν ήταν μάλλον αριστερών πεποιθήσεων και δεν σύχναζε σε ευαγή ιδρύματα.
Επίσης, τι δουλειά θα μπορούσε να έχει ένας μάλλον αντιστασιακών καταβολών με τους ακροδεξιούς που μπούκαραν στο εμβληματικό κτήριο της Ουάσιγκτον; Και μη σας ξεγελά ότι μεταξύ των εισβολέων ήταν και ένας ενδεδυμένος με προβιές, που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να ήταν συνάδελφος του δικού μας Τραμπάκουλα, τον οποίο δεν πρόλαβε να… ξεβλαχέψει ο Κωστόπουλος, καθότι δεν ήταν αναγνώστης του “Κλικ” στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 ή του Nitro μετά το Μιλένιουμ!
Ο διοπτροφόρος εισβολέας με την προβιά (το αλεξίσφαιρο γιλέκο και τη διάφανη ασπίδα) και γιος ανώτατου δικαστή, μπήκε στον… ναό της δημοκρατίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις εκλογές που εκλάπησαν- κατά δήλωσή του.
Ο δικός μας Τραμπάκουλας δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο, καθώς η δήλωσή του που έμεινε στην ιστορία ήταν για την οπτική επαφή που είχε με το Τέρας, όχι του Λοχ Νές, μα της λίμνης του Μαραθώνα! Ο άλλος, ο made in USA, με τα πιο light και βουτυράτα χαρακτηριστικά, είναι απλά «τραμπιστής» και ψηφοφόρος του τέρατος με το πλατινέ μαλλί…
Ο Τραμπάκουλας, πάντα στις δηλώσεις του, που είχε κάνει μέχρι και στην τότε νεαρή ρεπόρτερ της ΕΡΤ Λιάνα Κανέλλη, έκανε επίκληση των προβάτων που έβοσκε, ενώ το Αμερικανάκι είναι ο ίδιος… πρόβατο. Και η εισβολή του στο Καπιτώλιο ήταν σκέτη αμερικανιά, γι’ αυτό και του επέβαλαν τα συγκεκριμένα σκηνικά-κοστούμια. Και όπως κάθε αμερικανιά, είχε δράση, εφέ και βία, που απαιτεί κάθε χολιγουντιανή παραγωγή και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις ταινίες των Καραγιάννη-Καρατζόπουλου!
Όχι, ο Χαράλαμπος δεν θα έκλαιγε ποτέ για την κατάντια της αμερικανικής δημοκρατίας (όπως είπαν πολλοί), με το υπό κατάληψη Καπιτώλιο και των εδράνων του, τους δύο νεκρούς μέσα (ο δεύτερος υπέκυψε την επόμενη μέρα) και τους τουλάχιστον άλλους τρεις έξω. Διότι ο Τραμπάκουλας ποτέ δεν ήταν λάτρης και θαμπωμένος της χώρας των δήθεν ίσων ευκαιριών και της αξιοκρατίας…
Σαν να τον ακούω τώρα με τη βλαχαδερή – αχ βρε Πέτρο, μισές δουλειές έκανες – αξάν του να καταγγέλλει: τις εισβολές του αμερικανικού στρατού σε πλείστες όσες χώρες για την επιβολή δήθεν της δημοκρατίας (γι’ αυτήν δεν έκλαψε κανείς), τα δεινά που επέβαλαν στη γειτονοπούλα Κούβα, τους μακαρθισμούς, το απαρτχάιντ, την Κου- Κλουξ- Κλαν, την ψυχροπολεμική περίοδο με το αντίπαλο δέος και τόσα άλλα…
Και προφανώς ο Τραμπάκουλας δεν είναι τόσο δογματικός να πιστεύει ότι για όλα τα δεινά του κόσμου ευθύνεται η Αμερική. Απλά, πρόκειται για έναν μεγάλο παίκτη στην παγκόσμια σκακιέρα, που στην παρούσα συγκυρία θυσίασε μια τετραετία για το γκαμπί της βασίλισσας.
Προφανώς και η παρτίδα συνεχίζεται, για την οποία και αγωνιούν κάποιοι και στη δική μας πατρίδα, θιασώτες του αμερικάνικου ονείρου, το οποίο καιρό τώρα έχει γίνει εφιάλτης για πολλούς, ενώ απλώς για τους συνειδητοποιημένους έσβησε. Προφανώς και δεν είναι μομφή για τους δυτικότροπους.
Εξάλλου πάντα ήταν και θα είναι οι λίγοι στα κουμάντα. Κουμάντα που τώρα δυσκολεύουν και είναι υπό ανασχεδιασμό. Μαζί με τη δημοκρατία των τελευταίων δεκαετιών (και όχι μόνο της Αμερικής) έφαγε τα ψωμιά της και η υφιστάμενη μορφή καπιταλισμού. Μέχρι να φτάσουμε στα νέα μορφώματα θα βιώσουμε κι άλλα Καπιτώλια, της αλλοδαπής και της ημεδαπής.
Γι’ αυτό μην κάνετε τους πεσμένους από τα σύννεφα και μη λέτε κατόπιν εορτής «εγώ προβατάκια έβοσκα…», καθόσον θα έχετε βάλει κι εσείς το χεράκι σας- με την ψήφο σας, την ανοχή σας, την υποχωρητικότητά σας και τον προσαρμοσμένο καναπέ στον ποπό σας- για τα νέα τετελεσμένα!
Και μπορεί το American Dream να έσβησε, μα πάντα θα μας συνεπαίρνει το «California Dreamin σε μια (όχι και) τόσο χειμωνιάτικη μέρα» όπως η σημερινή…
Υ/Γ:Η διαφορά των Αμερικανών «εισβολέων» με τους δικούς μας επίδοξους εισβολείς είναι ότι στις ΗΠΑ τους… ψεκάζουν με βαρέα μέταλλα, ενώ τους εγχώριους τους ραντίζουν με αγιασμό από μάνικα υδροφόρας!