Η πανδημία φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα της εκπαίδευσης – και καλά κάνει
“Πλιτς πλατς” και “μπουμ”… Είναι ήχοι που υπό φυσιολογικές συνθήκες και σε μια ιδανική κοινωνία δε θα έπρεπε να ακούγονται σε ένα σχολείο.
Στην Ελλάδα, όμως, του 2020 ακούγονται συχνά. Όταν βρέχει, οι μαθητές πάνε σχολείο με αδιάβροχα και ομπρέλες που δεν αφήνουν σε μια γωνιά στις τάξεις, αλλά παίρνουν μαζί στα θρανία αφού η οροφή μπάζει νερά.
Τα παραδείγματα, δυστυχώς, είναι πάρα πολλά, ακόμα και σε κτήρια που υποτίθεται πως είναι ολοκαίνουρια. Και οι ευθύνες για άλλη μια φορά γίνονται μπαλάκι και τρέχα εσύ να βρεις το δίκιο σου…
Το “μπαμ” αφορά σε σοβάδες που πέφτουν και κάνουν κρότο.
Με αυτά τα δεδομένα ξεκινούν κάθε χρόνο τα σχολεία. Φέτος, όμως, η κατάσταση είναι αλλιώς.
Η πανδημία φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα της εκπαίδευσης – και καλά κάνει.
Φυσικά δε θα σταθώ στις μάσκες οι ειδικοί τις συνιστούν, εγώ τι να πω; Σίγουρα θα δούμε μάσκες πεσμένες στην αυλή του σχολείου, γεμάτες χώματα και άλλες βρομιές που τα παιδιά θα βρίσκουν ενθουσιασμένα και θα τις βάζουν ξανά στο πρόσωπό τους, θα στέλνεις το παιδί Spiderman και θα επιστρέφει Superman, θα κλαίνε, θα λένε “κυρία, δεν αντέχω, με κοροϊδεύουν, μου πήρε τη μάσκα μου”…
Αυτά μπορούμε όλοι να τα κάνουμε εικόνα και απλώς ελπίζουμε πως όλα θα πάνε καλά. Όμως, οι αίθουσες παραμένουν ακατάλληλες, τα παιδιά μας θα είναι σαν σαρδέλες, το ένα πάνω στο άλλο, σε τάξεις που δεν αερίζονται…
Πώς να αφήσω ασχολίαστο αυτό που είπε η υπουργός Παιδείας ότι ο μέσος όρος των μαθητών στην τάξη είναι 17 παιδιά; Στης κόρης μου το νηπιαγωγείο, οι μαθητές είναι 30 στο ολοήμερο και 20 στο κλασικό. Αυτά τα μαθηματικά πού τα διδάσκουν; Αν είναι έτσι, μπορώ άνετα να διεκδικήσω μεταπτυχιακό, χωρίς να έχω καν πτυχίο Μαθηματικών…
Αλλά, εντάξει, θα έχουμε δωρεάν παγουρίνο… Και όλα καλά.
Τι να πει κανείς όταν παίρνει σε υπηρεσία και η στιχομυθία είναι η εξής:
“Καλημέρα, ξέρετε πότε θα είναι έτοιμη η αίθουσα για το τάδε νηπιαγωγείο;”
“Μάλλον τέλη Οκτωβρίου θα την παραδώσουμε”.
“Μα, ξέρετε, τα σχολεία ανοίγουν τον Σεπτέμβριο. Τι θα κάνουν μέχρι τότε τα παιδιά;”
“Τι να σας πω, μαντάμ… Οκτώβριο, και αν σας κάνει. Μπιμπ…Μπιμπ…Μπιμπ…”
Το τηλέφωνο κλείνει και μια μαμά δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει …
Καλή σχολική χρονιά είπαμε;