Είμαι σίγουρη πως όταν αδειάσουν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας θα γεμίσουν τα ψυχιατρεία
Όταν όλο αυτό γίνει ένας εφιάλτης του μακρινού παρελθόντος, θα είμαστε αντιμέτωποι με άλλα προβλήματα που δεν θα τα λύσουμε εύκολα.
Διαβάζω ότι μικρός αριθμός αποθεραπευμένων ασθενών της COVID-19 αναφέρουν ότι εμφάνισαν συμπτώματα ψύχωσης, με παραισθήσεις και μανία καταδίωξης. Μερικά από τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς αυτοί, όπως αϋπνία, εμμονές, διαρκή καχυποψία και ψυχική κατάρρευση, οδήγησαν ορισμένους ακόμη και σε ψυχιατρικές κλινικές.
Είμαι σίγουρη πως όταν αδειάσουν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας θα γεμίσουν τα ψυχιατρεία. Και δεν το λέω καθόλου αστεία. Όχι μόνο με όσους νόσησαν αλλά με όλους μας, εμάς, τους γονείς και τα παιδιά μας.
Ήδη πάσχουμε από μανία καταδίωξης, βλέπουμε γνωστούς μας και σκεφτόμαστε: “δεν πιστεύω να κάνει κίνηση να με φιλήσει”. Σπεύδουμε να πάρουμε κοντά μας τα παιδιά μας μην τυχόν και τους χαϊδέψει κάνεις το μάγουλο και τους πει “τι γλυκό κοριτσάκι είσαι εσύ;”.
Πριν κάποιους μήνες βλέπαμε με τον άντρα μου μια συνέντευξη της Χαρούλας Αλεξίου. Εκείνο που μας έκανε πιο πολύ εντύπωση και σχολιάσαμε ήταν “κοίτα κόσμο στις συναυλίες, ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς αποστάσεις και μάσκες…”.
Εγώ που δεν ασχολούμουν τώρα βλέπω την εκπομπή του Παπαδόπουλου και τσατίζομαι. Σκέφτομαι: «ωραία να κάνουν οι φίλοι μου τεστ και να απολαύσουμε ένα πάρτι όλοι μαζί… Γιατί ο Κάρολος έφαγε μαζί με τον πρωθυπουργό και τον Τσίπρα; Δεν μπορώ να πάω κι εγώ σε ένα εστιατόριο;».
Είμαστε όλοι στα όριά μας, άλλοι το λύνουμε εκ των έσω, άλλοι τρέχουμε σε ειδικούς και άλλοι ξεσπάμε τα νεύρα μας όπου βρούμε. Μέχρι πότε θα αντέξουμε δεν έχω ιδέα. Δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ και θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο.
Το τέλος, λοιπόν, της πανδημίας θα είναι η αρχή για κάτι άλλο, επίσης σκοτεινό. Ελπίζω να είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε και οι ψυχίατροι να εξοπλιστούν με υπομονή και αντοχή για να μας βοηθήσουν…