…και από το πάλκο να βλέπεις τον κουμπάρο
να χαϊδολογά τη νύφη κάτω από το τραπέζι.
«Και τι βλέπουν τα μάτια του οργανοπαίχτη;» προσπάθησα να τσιγκλήσω Ηρακλειώτη μουσικό, ο οποίος χρόνια τώρα συνοδεύει γνωστούς Κρητικούς καλλιτέχνες σε εκδηλώσεις, πανηγύρια, χοροεσπερίδες, γάμους, βαπτίσεις…
Ιούλιο-Αύγουστο δεν κατέβηκε από το πάλκο πριν ανατείλει ο ήλιος. Μετά από δύο «μουδιασμένα» καλοκαίρια, φέτος του έδωσαν και κατάλαβε.
Κρυφογέλασε ο μπαγάσας. Πες πες αρχίσαμε τις ιστορίες μετά μουσικής, κάποιες «φρεσκότατες», κάποιες παλαιότερες αλλά all time classic.
-Τα… χρειάστηκε σε γλέντι σε ορεινό χωριό του Ηρακλείου. Οι σφαίρες έπεφταν «στρέιτ θρου» στο τσιμεντένιο υπόστεγο κάτω από το οποίο έπαιζαν. Ένιωθε λες και ήταν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μία, δύο, τρεις, δεν άντεξε. Παράτησε το όργανο και το έβαλε στα πόδια, τρέχοντας προς τον ποταμό όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητο του. Μάταια οι… σύντροφοι προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν. «Δεν θέλω ούτε το όργανο, ούτε μεροκάματο. Μόνο να γυρίσω ζωντανός στο σπίτι μου» φώναζε και όπου φύγει φύγει.
«Και σήμερα; Πώς είναι η κατάσταση με τις μπαλοθιές;». Εξαρτάται από τον καλλιτέχνη. Μέσα στον Αύγουστο έπαιξαν σε βάπτιση στην περιοχή του Αποκόρωνα. Με την πρώτη μπαλοθιά, ο λυράρης (ιδιαιτέρως δημοφιλής) διέκοψε τη μουσική και προειδοποίησε ότι στο επόμενο «μπαμ» τα έχει μαζέψει και έχει φύγει. Και η προειδοποίησή του ελήφθη σοβαρά υπόψη.
Σε αντίθεση με άλλη βάπτιση που έγινε αυτές τις ημέρες σε ορεινό χωριό του Ηρακλείου. Ακατάπαυστα πυρά από τις 11 τη νύχτα μέχρι τις 6 το πρωί.
Τόσο πολλές σφαίρες ούτε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ουδείς συγκινήθηκε…
Φυσικά, δεν έχουν λείψει και τα ευτράπελα. Γελάει σαν θυμάται γλέντι σε ορεινό χωριό του Ρεθύμνου. Ο λυράρης, από τους πιο γνωστούς της Κρήτης, είχε δώσει από νωρίς παραγγελιά να σταθμεύσουν την κλούβα με τα μηχανήματα ακριβώς δίπλα στο πάλκο, ώστε να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους ότι δεν θα πειράξει κανείς το φορτηγάκι. «Να φανταστείς ότι την παρκάραμε την κλούβα τόσο δίπλα μας που με το χέρι μου την ακουμπούσα. Το πρωί όταν πια τελειώσαμε και πήγαμε να φορτώσουμε για να φύγουμε, αντιληφθήκαμε ότι είχαν ξεβιδώσει και είχαν κλέψει τα πίσω φανάρια… Τόσο μαέστροι!».
Όσο για τα «πιπεράτα», δεν το λες και λίγο να παίζεις σε γαμήλιο γλέντι και από το πάλκο να βλέπεις τον κουμπάρο να χαϊδολογά τη νύφη κάτω από το τραπέζι.
Σε άλλη περίπτωση λίγο έλειψε να διαλυθεί το γλέντι όταν προσβεβλημένος σύζυγος ζήτησε τον λόγο από τον λαουτιέρη, κατηγορώντας τον ότι παρενοχλούσε τη γυναίκα του, δίνοντας της το τηλέφωνο του. «Εκείνη είχε καθίσει στα πόδια του λαουτιέρη και του ζήτησε τσιγάρο. Και μετά ζήτησε και το τηλέφωνο του. Μόλις το πήρε, πήγε «καρφί» στον άνδρα της και του είπε ψευδώς ότι ο λαουτιέρης την παρενοχλούσε. Γυναίκα-μπλεξά!».
Την ωραιότερη ιστορία μου την άφησε για το τέλος. Και αν η νύφη το «σκάσε» στον πρόγαμο, ο γάμος έγινε κανονικά. Ο γαμπρός, αντί να ρίξει πλερέζες, ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας με συγχωριανή του και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ίδωμεν…