Γιατί άνοιξαν οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, ενώ τα σχολεία θα καθυστερήσουν να υποδεχτούν μαθητές;
Όπως εύστοχα σχολίασε μια φίλη μου, τις τελευταίες ημέρες οι επιστήμονες, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, έπαιζαν ένα πινγκ πονγκ με τα νεύρα μας.
Κάθε μέρα έλεγαν «τα σχολεία θα ανοίξουν στις 7 Σεπτεμβρίου» ή «κρίνεται σκόπιμο, ο αγιασμός να γίνει στις 14 του μήνα».
Μου δημιουργήθηκε μια απορία, με το φτωχό μου μυαλό θα έλεγα εύλογη.
Γιατί άνοιξαν οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί ενώ τα σχολεία θα καθυστερήσουν να υποδεχτούν μαθητές; Είναι πιο εύκολο να διαχειριστείς παιδιά από 8 μηνών ως 4 ετών;
Αν δε με απατά η μνήμη μου, σε αυτή την ηλικία, κάποια παιδιά χρειάζονται άλλαγμα πάνας, τρώνε όλα μαζί στην τραπεζαρία, παίζουν σε τραμπάλες και τσουλήθρες, πέφτουν κάτω, ματώνουν, βάζουν τα χέρια στο στόμα, τρώνε το μπισκότο που έπεσε στο πάτωμα και πολλά άλλα που θα έκαναν τον κ. Σωτήρη Τσιόδρα να φρίξει!
Αν υποψιαστώ ότι τα σχολεία δεν ανοίγουν την ερχόμενη Δευτέρα αλλά μετά από μια βδομάδα επειδή δεν έχουν μοιραστεί μάσκες και παγουρίνο σε Νήπια, Δημοτικά, άραγε παγούρια θα δοθούν και σε Γυμνάσια και Λύκεια (;), θα βάλω τις φωνές.
Άλλη μια απορία… Γιατί το αγαπητό μας Υπουργείο δε μας δίνει λεφτά για απαραίτητα, επίσης, είδη, όπως τετράδια, μολύβια, γόμες; Κάθε χρόνο, δίνουμε 50 ως 100 ευρώ για να τα προμηθευτούμε. Περιχαρής η δασκάλα μάς είπε μια φορά «μίκρυνα τη λίστα όσο μπορούσα…» Ο λογαριασμός; Περίπου 40 ευρώ!
Φέτος, θα αφήσω το χεράκι των κορών μου με έναν φόβο και την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν αρχίσουν οι ιώσεις. Όλοι γνωρίζουμε πως είναι συνηθισμένη εικόνα ένα παιδί να έχει καταρροή, βήχα. Αν διαρκώς μένει σπίτι, τότε δε νομίζω να βγάλουμε την τάξη.
Οι απορίες, γενικότερα, είναι πολλές και όχι μόνο για τα σχολεία. Από την περασμένη Δευτέρα, οπότε και άρχισαν να εφαρμόζονται τα μέτρα, κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και ρωτάμε «πρέπει να βάλω τη μάσκα στο αυτοκίνητο; Πώς θα πάω για τρέξιμο με τη μάσκα; Καλά, στη θάλασσα θα φοράω μάσκα, τρελαθήκαμε τελείως;»
Το φετινό φθινόπωρο ένα είναι σίγουρο, δε θα το ξεχάσουμε ποτέ, όπως έγινε και με την περασμένη άνοιξη και το καλοκαίρι, οπότε και είχαμε αρχίσει να βλέπουμε δειλά- δειλά λίγο φως στην άκρη του τούνελ αλλά τελικά βρεθήκαμε και πάλι μπροστά σε ένα αδιέξοδο…