Σε τροχιά κινητοποιήσεων βρίσκονται για πολλοστή φορά οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα στην Κρήτη, σε μια περίοδο που είναι «με την πλάτη στον τοίχο» για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Κορυφαίο γεγονός που έπληξε την αξιοπιστία αγροτών και κτηνοτρόφων το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που όλοι ευελπιστούν -αν και δεν το βλέπουν- να παίρνει τον δρόμο του και να καταλογίζονται οι ευθύνες εκεί που πραγματικά ανήκουν.
Όμως όσο αυτό μένει σε εκκρεμότητα, η Κυβέρνηση και το κράτος φαίνεται να «τιμωρούν» κάποιους, και σίγουρα όχι αυτούς που έστηναν πάρτι στις πλάτες του συστήματος.
Στην τελευταία καταβολή επιδοτήσεων για την προκαταβολή της βασικής ενίσχυσης, υπήρξαν όχι απλώς αδικίες, αλλά και εκτροπές με τον κοινό νου. Γιατί ελέγχεται ο παραγωγός, επαγγελματίας αγρότης για παράδειγμα, αλλά και αυτός ο ειδικού καθεστώτος που καλλιεργεί την πατρογονική του γη.
Πολλές είναι δε οι περιπτώσεις που αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν ποσά ευτελή, από 200, 500 ως 1.000 ευρώ, και τώρα είναι σε διαδικασία ελέγχου. Ποιος θα φανταζόταν ότι ένας παραγωγός με 500 δέντρα που αποδεδειγμένα κατέχει, θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία;
«Ξεκάρφωμα» άραγε ή λάσπη στον ανεμιστήρα; Την ίδια ώρα πάντως, ακόμα και αυτοί που πήραν επιδοτήσεις, τις πήραν τόσο «κουτσουρεμένες» ώστε να καταλήγει στα χέρια τους ένα ποσό τόσο γελοίο, που να το αναρτούν ως «μνημείο» στα κοινωνικά δίκτυα.
Θα πρέπει να γνωρίζουν και οι υπόλοιποι ότι οι επιδοτήσεις για χιλιάδες οικογένειες στην Κρήτη δεν είναι το «κερασάκι στην τούρτα», ούτε καν το παντεσπάνι που λείπει από τη ζωή τους – είναι το ψωμί και η επιβίωσή τους. Είναι η δυνατότητά τους να συνεχίσουν να καλλιεργούν ώστε εκτός από τη δική τους επιβίωση, να βοηθήσουν να μην αφανιστεί ο πρωτογενής τομέας του τόπου μας.
Κι ύστερα λέει από αυτό το σκάνδαλο των επιδοτήσεων, η τεχνική λύση δεν θα ισχύει για την Κρήτη. Προφανώς ίσχυε για σοβαρούς λόγους (μικρός κλήρος και πολλά ζώα), κάτι που το γνώριζε και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα δεν θα ισχύει, αλλά δεν αντικαταστάθηκε με κάτι άλλο.
Αλλά δεν είναι τα μόνα που πάνε κόντρα στον πρωτογενή τομέα. Είναι το καλλιεργητικό κόστος, οι ζωοτροφές και όλα τα άλλα που συνέχεια ακριβαίνουν, τα καύσιμα, το μεταφορικό ισοδύναμο, οι ζωονόσοι στα κοπάδια και οι ασθένειες στις καλλιέργειες που πλήττουν τον πρωτογενή τομέα.
Τα ξέρουμε; Οι περισσότεροι όχι. Θα τα μάθουμε; Ίσως, αν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και είναι ένα κομμάτι από μας, μας τα πουν τόσο δυνατά ώστε να το ακούσουμε.
Προφανώς κανείς δεν μπορεί να επικροτεί τους κλειστούς δρόμους, αλλά κυρίως δεν μπορεί να δεχθεί ότι κλείνουμε το στόμα σε όσους επιχειρούν να διεκδικήσουν. Ίσως να υπάρχει από την πλευρά των κινητοποιούμενων μια δόση υπερβολής να κλείσουν και λιμάνι και αεροδρόμιο και δρόμους, ή ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά τους.
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και προηγούμενα στάδια. Ελπίζουμε μόνο η Κυβέρνηση να «ακούσει» κάποτε και να πράξει το χρέος της, αντί να μένει θεατής όταν μια επαγγελματική τάξη στρέφεται κατά μιας άλλης σε μια κινητοποίηση που -δεν το αρνούμαστε- ενοχλεί πολύ κόσμο και προκαλεί χάος.
Δεν ξέρω αν οι απεργοί στην Ιαπωνία, που εργάζονται φορώντας ένα λευκό περιβραχιόνιο, δηλώνοντας έτσι ότι απεργούν, πετυχαίνουν ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
Στην Ελλάδα πάντως διαχρονικά, μόνο οι κινητοποιήσεις και οι πιέσεις φάνηκαν να φέρνουν αποτέλεσμα. Αυτή είναι η πραγματική αλλά και η ολόκληρη εικόνα στην Ελλάδα του 2025 και το επιχείρημα «τα δικαιώματα του ενός αρχίζουν εκεί που τελειώνουν του άλλου», μπορεί να έχει και αμφίδρομη ανάγνωση.