Όσο περνούσαν τα χρόνια της κρίσης και σωρεύονταν τα προβλήματα, η δυσπραγία και τα παράπονα των πολιτών για τις συνέπειες της οικονομικής πίεσης που αυξανόταν, οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να χρυσώσουν το χάπι και να δείξουν έναν κάποιο δρόμο προς την επιστροφή στην «προμνημονιακή» κατάσταση.
Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα η έννοια της «κανονικότητας». Εκεί έτρεξε ασυναίσθητα το μυαλό μαθαίνοντας τις ανακοινώσεις του Δήμου Ηρακλείου για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος με την καθαριότητα και την επιστροφή στην κανονικότητα εντός ημερών.
Καταρχάς, είναι καλό να είμαστε αισιόδοξοι και να θέτουμε φιλόδοξους στόχους. Από εκεί και πέρα, είναι μάλλον ιδιαίτερα σοβαρή η πρόκληση που θέτει η Δημοτική Αρχή για τον εαυτό της. Πλήρης άρση των συνεπειών της αποστελέχωσης της Υπηρεσίας Καθαριότητας μέσα σε τέσσερις – πέντε ημέρες;
Μακάρι ασφαλώς, αλλά φαίνεται πολύ απαιτητικό έργο για μια συνθήκη που -εξ όσων γνωρίζουμε- το μόνο που τη διαφοροποιεί από την προηγούμενη είναι η προσθήκη μόλις είκοσι νεοφερμένων, άρα και άπειρων εργαζομένων σε μια υποδομή που έχει χάσει πολλές δεκάδες έμπειρους.
Και τώρα, ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα πιο νηφάλια και ρεαλιστικά. Είναι πρόβλημα να υποκαθιστά η επικοινωνία την πολιτική, το έχουμε ξαναπεί. Κατανοητή βέβαια η ανάγκη να αναταχθεί ένα ιδιαίτερα βεβαρυμένο κλίμα στην κοινωνία, αυτό όμως πολύ λίγο και πολύ δύσκολα θα γίνει από την επιλογή μιας ή δυο λέξεων, χρειάζεται επίμονη και συνεπή προσπάθεια και αποτελεσματικότητα.
Η κανονικότητα είναι μια έννοια ευρύχωρη και εύχρηστη, την κάνει ο καθένας ό,τι τον βολεύει, πάει με όλα, όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση. Ακριβώς γι’ αυτό όμως και η αξία της χρήσης της είναι αρκετά περιορισμένη. Κανονικότητα για τον καθένα είναι κάτι μάλλον λίγο ή πολύ διαφορετικό.
Σε σχέση με την αποκομιδή των σκουπιδιών στο Ηράκλειο, δυστυχώς, έχουμε πολλές κανονικότητες. Άλλη η κανονικότητα του κέντρου, άλλη των πέριξ του κέντρου, άλλη των πιο μακρινών γειτονιών και άλλη των οικισμών. Υπάρχουν περιοχές που έχουν ξεχάσει εδώ και μήνες πώς είναι να υπάρχει αποκομιδή έστω και κάθε δύο ημέρες. Για ποια κανονικότητα μιλάμε εκεί;
Η αποκατάσταση της βαριάς παθογένειας που έχει διαμορφωθεί θα απαιτήσει στην καλύτερη περίπτωση χρονικό διάστημα εβδομάδων, κι αυτό όταν θα συντρέξουν όντως οι προϋποθέσεις. Το να πραγματοποιηθεί ένα σπριντ για μερικές ημέρες, να καθαρίσει σχετικά η πόλη και μετά από μια εβδομάδα η κατάσταση να κακοφορμίσει πάλι, δεν λέει τίποτα. Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από καθρεφτάκια. Χρειάζεται αλήθεια, που κατά κανόνα δεν είναι ευχάριστη.
Είναι σαφές ότι η Λότζια έχει στα χέρια της ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, που εννοείται ότι πρώτη ενδιαφέρεται να επιλύσει. Πρέπει όμως να πούμε ότι με διάφορους τρόπους η Δημοτική Αρχή έχει καθοριστικά συμβάλει στην προετοιμασία και ένταση του προβλήματος.
Τώρα βέβαια χρειάζεται επικέντρωση στο αύριο, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει. Στο τέλος του μήνα μάς παραπέμπουν για αποφάσεις που έχουν αργήσει πολύ. Θα περιμένουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά.
Πρέπει όμως να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας, και σε όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις και σε όσους υφιστάμεθα τις συνέπειές τους, ότι το πρόβλημα δεν θα έχει λυθεί μέχρι την ερχόμενη εβδομάδα, ούτε μέχρι τον ερχόμενο μήνα. Αν ήταν έτσι δεν θα είχαμε ανάγκη ολόκληρο το πολυαναμενόμενο σχέδιο.
Το οποίο, όταν έρθει, θα πρέπει πια να περιλαμβάνει όλες τις απαντήσεις και τις λύσεις, να περιλαμβάνει αν μη τι άλλο συγκεκριμένα και μετρήσιμα βήματα προς μια πραγματική κανονικότητα.
Γιατί κανονικότητα στην καθημερινότητα, στην καθαριότητα, στη φροντίδα του δημόσιου χώρου ξέρουμε τι σημαίνει. Και όταν τη βάζουμε στο λεξιλόγιό μας καλό είναι να μην είναι επί ματαίω. Να αντιμετωπιζόμαστε ως πολίτες, όχι ως ιθαγενείς. Η καθαριότητα είναι ευθύνη όλων μας, αλλά δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη.
Τη θέλουμε όλοι μας αυτή την ωραία εικόνα, την καθαριότητα που θα είναι αυτονόητη επιτέλους, για όλους και παντού στα όρια του δήμου. Ας συμφωνήσουμε όλοι ποια είναι αυτή κι ας μάθουμε πόσο θα κοστίσει σε χρήμα και σε υπομονή μέχρι να την κατακτήσουμε.