Ζορίζεται η Κυβέρνηση. Έμπλεξε ο Κυριάκος. Η υπόθεση της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι, του γονέα που ζητάει απεγνωσμένα να μάθει πώς και γιατί χάθηκε το παιδί του στην τραγωδία των Τεμπών, εξελίσσεται σε δύσκολο γρίφο για το γκουβέρνο.
Εδώ δεν μιλάμε ούτε για ΟΠΕΚΕΠΕ, ούτε για Novartis, ούτε για υποκλοπές, ούτε για όλα τα υπόλοιπα σκάνδαλα τα οποία είχε συνηθίσει να ξεπερνάει με… συνοπτικές διαδικασίες, στήνοντας εξεταστικές – «πλυντήρια» και χειραγωγώντας τη Δικαιοσύνη.
Διότι, όπως είχε πει πρόσφατα ανερυθρίαστα ο μέγας (νέο) δημοκράτης, Άδωνις Γεωργιάδης, «Η Βουλή. Τι λέει η Βουλή, δηλαδή η πλειοψηφία της; Ποιος είναι η πλειοψηφία της; Η ΝΔ. Τι αποφάσισε η Νέα Δημοκρατία; Ότι δεν θέλει να ελεγχθούν. Τέλος».
Όμως η υπόθεση Ρούτσι δεν είναι τόσο απλή όσο θέλουν να πιστεύουν αυτοί που κυβερνάνε και που το μόνο που τους πείραξε -τρομάρα τους- είναι ότι ο δύστυχος γονιός έστησε τη σκηνή του έξω από τη Βουλή και θα χαλάσει την εικόνα της («μη γίνουμε και… τσαντηροκατάσταση» κατά το γνωστό φερέφωνο…).
Θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο, αν δεν ήταν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Έπρεπε, δηλαδή, να πάει ο Πάνος Ρούτσι έξω από τη Βουλή για να προκληθεί ζημιά στην αισθητική της;
Ενώ οι 300 που είναι μέσα και έχουν -οι περισσότεροι- καταπατήσει κάθε έννοια κράτους δικαίου και δημοκρατίας, περιφρονώντας επιδεικτικά τον ελληνικό λαό, να υποθέσουμε ότι λαμπρύνουν με την παρουσία τους το κτήριο;
Απεναντίας, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι άκρως συμβολικό, καθώς τιμά τους νεκρούς των εθνικών αγώνων και ειδικότερα αυτούς που χάθηκαν στις μάχες και δεν εντοπίστηκαν ποτέ.
Όπως ποτέ δεν εντοπίστηκαν δυστυχώς και κάποιοι από τους νεκρούς των Τεμπών, παιδιά τα οποία εξαϋλώθηκαν, χάθηκαν μετά τη σύγκρουση και αυτό είναι που αναζητεί μέσα στη δυστυχία του ο άτυχος πατέρας. Να μάθει τα πώς και τα γιατί. Τι γίνεται, λοιπόν, τώρα, που μετά από 12 μέρες συνεχίζει την απεργία πείνας ως έσχατο μέσο για να βρει απαντήσεις για το παιδί του και πώς μπορεί η Κυβέρνηση να βγει από το αδιέξοδο;
Δεν μπορεί, εκτός κι αν αποφασίσει να προχωρήσει στην ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του. Εδώ δεν χωράνε ούτε «κολπάκια» ούτε νομικίστικα τρικ. Αυτός είναι ο λόγος που η Εισαγγελία ενέκρινε να γίνει η εκταφή, αλλά μόνο για την ταυτοποίηση και όχι για τοξικολογικές εξετάσεις.
Έτσι όμως δεν πρόκειται να καμφθεί ένας πατέρας που είναι αποφασισμένος να πεθάνει μέχρι να βρει το δίκιο του. Και επειδή αρχίζουν να το συνειδητοποιούν ακόμα και οι ασυνείδητοι αυτό, υπάρχει μια (σοβαρή) πιθανότητα όλη αυτή η υπόθεση να τελειώσει με το να δοθεί το «πράσινο φως» από τη Δικαιοσύνη, που προς το παρόν περί άλλων τυρβάζει και δεν συναινεί στον βασικό λόγο που έγινε το αίτημα της εκταφής.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο πατέρας δεν πρόκειται να κάνει πίσω, ακόμα κι αν ξέρει ότι κινδυνεύει η ζωή του. Έχοντας χάσει το σπλάχνο του, με αυτό τον τραγικό τρόπο, είναι το τελευταίο που τον νοιάζει. Και το να πεθάνει μπροστά από τη Βουλή είναι σαν να σκάει μια μεγάλη βόμβα στα χέρια της Κυβέρνησης, κι αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελαν αυτή την ώρα οι ένοικοι του Μαξίμου.
Γιατί αν συμβεί, οι συγκεντρώσεις του περασμένου Φλεβάρη δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει. Εσείς τι λέτε, θα ήθελαν τώρα να μπουν σε μια τέτοια περιδίνηση με απρόβλεπτες συνέπειες;
Κράτα γερά Πάνο Ρούτσι, η δικαίωση είναι κοντά…