Οι Εθνικές μας ομάδες πόλο γυναικών και ανδρών, μας χάρισαν πριν από λίγες μέρες στη μακρινή Σιγκαπούρη, το χρυσό και το χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα στο φετινό Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου. Ένα ανεπανάληπτο… νταμπλ για τα ομαδικά αθλήματα στη χώρα μας, που πείθει πλέον και τον πιο δύσπιστο ότι η υδατοσφαίριση, είναι ξεκάθαρα το εθνικό μας άθλημα.
Ένα νταμπλ που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φτιαγμένο από ατόφιο χρυσάφι, αν τα παλικάρια του Θοδωρή Βλάχου ήταν πιο προσεκτικά στα τελευταία (καταραμένα) δευτερόλεπτα του συγκλονιστικού ημιτελικού με την Ισπανία. Το άξιζαν το πρώτο σκαλί του βάθρου, όπως ακριβώς και οι παίκτριες του Χάρη Παυλίδη, ο οποίος έκανε ένα μόνο λάθος.
Μετά την επιστροφή από τη Σιγκαπούρη, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής γυναικών, δήλωσε ότι «σε μια εβδομάδα δεν θα μας θυμάται κανείς», θέλοντας να τονίσει, με δόση υπερβολής φυσικά, ότι οι εξαιρετικοί αθλητές και αθλήτριες που χρόνια τώρα μας χαρίζουν διακρίσεις στις πισίνες, δεν τυγχάνουν ανάλογης αναγνώρισης από το κράτος και κυρίως από τους φιλάθλους, που παραδοσιακά αγαπούν άλλα αθλήματα, περισσότερο επιτυχημένα.
Κι όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Προσωπικά είχα την τύχη να ζήσω από κοντά πριν από 5 χρόνια, την προσπάθεια και την αγωνία των Ελλήνων διεθνών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, λίγες μέρες πριν «χτυπήσει» την πόρτα της Ευρώπης ο κορωναϊός.
Αν και στη συγκεκριμένη διοργάνωση οι ομάδες μας έμειναν μακριά από το βάθρο, διαπίστωσα από πρώτο χέρι πόσο γερά είναι τα θεμέλια των αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων, που απαρτίζονται όχι μόνο από ταλαντούχους αθλητές αλλά και από αδαμάντινους χαρακτήρες, που πραγματικά αγαπούν το… σκουφάκι με το εθνόσημο και μάχονται για να το κρατήσουν στον αφρό. Αρκετά στελέχη εκείνων των Εθνικών ομάδων (2020), βρέθηκαν και στη Σιγκαπούρη και με τη φρεσκάδα που έδωσαν οι νέοι, κατάφεραν σχεδόν το απόλυτο.
Σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, το πόλο μάς έχει πλέον χαρίσει 2 ολυμπιακά, 7 παγκόσμια και 5 ευρωπαϊκά μετάλλια σε άνδρες και γυναίκες. Σύνολο 14 μετάλλια, μακράν του δεύτερου μπάσκετ που έχει 6 (1 παγκόσμιο και 5 ευρωπαϊκά).
Θα πει κανείς ότι στο πόλο, λίγες είναι οι χώρες παγκοσμίως που το βλέπουν σοβαρά και έχουν υποδομές. Ισχύει, αλλά επ’ ουδενί αυτό δε μειώνει το εθνικό μας οικοδόμημα και την παράδοση που έχει χτιστεί μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Η Πολιτεία δυστυχώς δεν στήριξε ποτέ τον υγρό στίβο με υποδομές και προνόμια που θα σέβονται τον κόπο των αθλητών και των αθλητριών μας και επιτέλους ήρθε η ώρα να το πράξει. Θέλουμε να είμαστε καλόπιστοι και να πιστέψουμε όσα ειπώθηκαν από υπουργικά χείλη, λίγες στιγμές μετά την ανάκρουση του Εθνικού μας ύμνου στη Σιγκαπούρη.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, να είναι σίγουροι οι αθλητές και οι καταξιωμένοι προπονητές μας, που έχουν τεράστιο μερίδιο στις επιτυχίες του ελληνικού πόλο, ότι και θα θυμόμαστε τα ονόματά τους και θα σεβόμαστε τον κόπο τους, περιμένοντας με αγωνία την επόμενη εμφάνισή τους στις πισίνες της γης…