Η Ελλάδα έχει ζήσει ξανά μαζικές εισροές προσφύγων και μεταναστών και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση από αυτή που καταγράφεται τώρα. Την περίοδο 2014 – 2015, δέκα νησιά του Αιγαίου ήταν τα σημεία υποδοχής. Η Λέσβος σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος, καθώς ήταν με μεγάλη διαφορά η κυριότερη πύλη εισόδου για τους πρόσφυγες, υποδεχόμενη τότε μισό εκατομμύριο ανθρώπους.
Για τη συγκεκριμένη περίοδο, υπάρχουν και μελέτες και αναλυτικά στοιχεία. Εδώ και περίπου έξι μήνες, αναδύεται μια νέα κρίση και αυτή τη φορά είναι η Κρήτη που ήδη σηκώνει το περισσότερο βάρος. Η πιο πρόσφατη «καραβιά» έφερε στο νησί 504 άτομα.
Τα αντανακλαστικά φορέων και πολιτών είναι αυξημένα, η εμπειρία υπάρχει, αλλά το πρόβλημα είναι εδώ και δεν μπορεί να λυθεί -επί μακρόν- με πρωτοβουλίες και αλληλεγγύη από την εκάστοτε κοινότητα. Τα στελέχη του Λιμενικού είναι πάνω από τα όρια των αντοχών τους, κάνουν υπεράνθρωπη προσπάθεια μέρα και νύχτα και… διασώζουν σε πολλές περιπτώσεις εκτός από ανθρώπους και την τιμή του Σώματος (μην ξεχνάμε τα pushbacks για τα οποία έχει ενοχοποιηθεί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια).
Η άφιξη των 504 μεταναστών στην Αγία Γαλήνη τις προηγούμενες ημέρες ήταν το μεγαλύτερο -μέχρι σήμερα- “καμπανάκι” συναγερμού για την τοπική αυτοδιοίκηση. Με πρωτοβουλία του Λιμενικού Σώματος πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα (24/06) σύσκεψη με εκπροσώπους των Δήμων από τους νομούς του Ηρακλείου (εκτός Μαλεβιζίου και Χερσονήσου), ωστόσο η εικόνα αυτής της σύσκεψης ήταν μίζερη και απογοητευτική.
Και στην προκειμένη περίπτωση δεν φταίνε οι συμμετέχοντες. Φταίει, και ορθώς το επεσήμαναν όλοι οι αιρετοί, το γεγονός ότι απουσιάζει κραυγαλέα το Υπουργείο Μετανάστευσης. Ο δε υπουργός Μάκης Βορίδης, αναζητείται μετά την τελευταία φορά που ήρθε στο Ηράκλειο (τον περασμένο Μάιο) και… έψαξε χώρους προσωρινής υποδοχής μεταναστών.
Προφανώς η Ελλάδα και το οποιοδήποτε Υπουργείο δεν μπορεί να πατήσει ένα κουμπί και να δώσει τέλος στις πλείστες όσες αιτίες που διώχνουν όλους αυτούς τους ανθρώπους από τις χώρες τους, για την αναζήτηση μιας καλύτερης προοπτικής.
Αυτό που μπορεί να γίνει είναι ένας σχεδιασμός με συγκεκριμένες οδηγίες, για να υποδέχεται η Κρήτη με ανθρωπισμό και ασφάλεια όλους αυτούς τους ανθρώπους και όσο αυτός ο σχεδιασμός αργεί, δίνεται άπλετος χώρος στους μισάνθρωπους.
Αυτούς που βλέπουν ως «εχθρούς της πατρίδας», τους ανθρώπους που έρχονται στη χώρα μας, αντιμετωπίζοντάς τους ως το «απόλυτο κακό». Μια ματιά να ρίξετε στα σχόλια στα social media στις τοπικές ειδησεογραφικές σελίδες, στα θέματα που αφορούν τις αφίξεις των μεταναστών, θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.
Και εδώ η εμπειρία της περιόδου 2014 – 2015 μπορεί να φανεί απόλυτα κρίσιμη. Οι φωτοβολίδες και οι υβριστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών έξω από το γήπεδο του Τσεσμέ στο Ρέθυμνο, θυμίζουν αντίστοιχα σκηνικά στη Μόρια και στα νησιά πριν από δέκα χρόνια.
Το Υπουργείο καλείται να δώσει λύσεις και να μην επιτρέψει σε κάποιες μειοψηφίες -στην πραγματικότητα- να «αναλάβουν δράση». Οι καταστάσεις αυτές, δεν αργούν να ξεφύγουν από τον έλεγχο, ειδικά σε κοινωνίες που στενάζουν υπό το βάρος πολλαπλών και πολυετών κρίσεων.