Οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, ότι το περασμένο καλοκαίρι ίσως ήταν «το τελευταίο ειρηνικό» για την Ευρώπη, αναδεικνύουν το κλίμα ανησυχίας που επικρατεί στη διεθνή σκηνή.
Η αναφορά του ότι μια πιθανή ρωσική επίθεση κατά του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να συμβεί νωρίτερα από τις αρχικές εκτιμήσεις -ακόμη και από το 2028- δημιουργεί φόβους για μια νέα εποχή έντασης. Ωστόσο, τέτοιες προειδοποιήσεις, αντί να ενισχύουν την ασφάλεια, συχνά τροφοδοτούν την κλιμάκωση και απομακρύνουν την Ευρώπη από τον πραγματικό της στόχο: την ειρήνη.
Ο Πιστόριους υποστηρίζει ότι η ειρήνη διατηρείται μόνο μέσω της δύναμης και της ετοιμότητας για άμυνα, επιμένοντας στον εκσυγχρονισμό των στρατών του ΝΑΤΟ. Η Γερμανία ήδη προγραμματίζει μέτρα όπως ιατρικές εξετάσεις για τον εντοπισμό μελλοντικών στρατιωτών και δημιουργία μεγάλης εφεδρείας.
Παράλληλα, δηλώσεις όπως εκείνη, ότι η χώρα είναι έτοιμη «να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες», εντείνουν τον πολεμικό λόγο και στέλνουν επικίνδυνα μηνύματα.
Από την άλλη πλευρά, η αντίδραση της Μόσχας, μέσω της εκπροσώπου Μαρία Ζαχάροβα, δείχνει πόσο εύκολα οι σκληρές δηλώσεις μπορούν να αξιοποιηθούν ως απόδειξη επιθετικότητας. Όταν μια πλευρά νιώθει απειλή, η ένταση κλιμακώνεται. Και η κλιμάκωση είναι ακριβώς το μονοπάτι που οδηγεί στον πόλεμο.
Απέναντι σε όλα αυτά, γίνεται φανερό γιατί δεν πρέπει να ξεσπάσει πόλεμος. Πρώτον, ένας ευρωπαϊκός πόλεμος σήμερα θα ήταν καταστροφικός σε επίπεδο ανθρώπινων απωλειών, οικονομίας και κοινωνικής συνοχής.
Οι σύγχρονοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί δεν αφήνουν περιθώριο για «τοπικές» συγκρούσεις· κάθε ανάφλεξη μπορεί να πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Δεύτερον, ο πόλεμος δεν λύνει πολιτικές διαφωνίες· αντίθετα, τις βαθαίνει και αφήνει πίσω του γενιές τραυματισμένες, κοινωνίες διχασμένες και κράτη αποδυναμωμένα.
Τρίτον, η Ευρώπη έχει οικοδομηθεί πάνω στην ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης και του διαλόγου. Η επιστροφή στη λογική των εξοπλισμών και των απειλών, ακυρώνει δεκαετίες προσπαθειών για σταθερότητα.
Ο μόνος πραγματικός δρόμος για την ασφάλεια είναι η διπλωματία, η συνεννόηση και η αποφυγή δηλώσεων που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά». Η ειρήνη δεν διασφαλίζεται με εκφοβισμό, αλλά με συνεργασία. Σε έναν κόσμο ήδη εύθραυστο, η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από έναν νέο πόλεμο, αλλά από τη διατήρηση της σταθερότητας και της ανθρωπιάς.