«Έχετε σκεφτεί πόσα σχολεία θα είχαν φτιαχτεί με τα 34 εκ. ευρώ που θα πάρει από τις τσέπες μας ο Δήμος Ηρακλείου, για να τα δώσει στον ιδιώτη που θα αναλάβει την αποκομιδή των σκουπιδιών;».
Η ερώτηση προέρχεται από συμπολίτη μας, που μαζί με τόσους άλλους έχει κυριολεκτικά φρικάρει με την αβίαστη ευκολία της Δημοτικής Αρχής να εκχωρεί σε ιδιώτες, υπηρεσίες που έπρεπε να παρέχει ο Δήμος.
Όμως ο Δήμος, αντί να ενισχύσει τις υπηρεσίες του, ενισχύει τις τσέπες των ιδιωτών… Καθαριότητα, Οδοφωτισμός, Πράσινο… όλα στο σφυρί της ιδιωτικοποίησης, που κανείς δεν θυμάται να υπήρχε στα προεκλογικά φυλλάδια της Δημοτικής Αρχής, η οποία μας διαβεβαίωνε με επιβλητικό στόμφο, ότι θα «φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν».
Τι αυτοδιοίκηση είναι αυτή, που θεωρεί ότι οι πολίτες υπάρχουν μόνο για να πληρώνουν; Τι πολιτική διαχείριση είναι αυτή, με τέτοια υστερική κώφωση στις ανάγκες της κοινωνίας;
Τι πολιτική αλαζονεία εμπεριέχει η ταπεινωτική αντιμετώπιση των δημοτών, που αφού αναγκάστηκαν να πληρώσουν 500 χιλ. ευρώ σε ιδιώτες που εμπλέχθηκαν στην αποκομιδή, είδαν την πόλη να συνεχίζει να βουλιάζει στα σκουπίδια και στον ανύπαρκτο οδοφωτισμό;
Και τώρα τους ζητάνε να πληρώσουν άλλα 34 εκ. ευρώ, με αυξήσεις 42.8% και 50% στα δημοτικά τέλη… Και όσοι θεωρούν ότι η περίφημη ανταποδοτικότητα είναι το λεκανάκι του Πόντιου Πιλάτου, που μπορεί να νομιμοποιήσει τα νέα χαράτσια στην εξαθλιωμένη οικονομικά κοινωνία, καλό είναι να αντιληφθούν ότι δεν παρέχει καμία πολιτική κάθαρση.
Διότι η αποδόμηση της υπηρεσίας Καθαριότητας ήρθε σαν ώριμο φρούτο, μέσα από συγκεκριμένους πολιτικούς χειρισμούς, που σε κάθε βήμα τους φανέρωναν τον κεντρικό στόχο, που ήταν η έλευση του ιδιώτη.
Η ανταποδοτικότητα αντιμετωπίστηκε σαν όχημα για να εμφανιστεί ως μονόδρομος η είσοδος του ιδιώτη -που τον φέρνουν για να μείνει- ενώ η Δημοτική Αρχή ποτέ δεν μας είπε αν έχει πολιτική και κοστολογημένη απάντηση γιατί δεν στήριξε την ενίσχυση της υπηρεσίας Καθαριότητας με μόνιμο προσωπικό.
Εκείνο όμως που είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο πολίτης, τον οποίο οι δημοτικοί παράγοντες δείχνουν με το δάκτυλο και περίπου τον βάζουν στο εδώλιο, σαν να πρέπει να απολογηθεί επειδή πληρώνει λιγότερα από όσα ο Δήμος καταναλώνει στην Καθαριότητα.
Όλα αυτά, την ώρα που ο Δήμος δεν έκανε ποτέ μια σοβαρή αποτίμηση με ειλικρίνεια για το αν οι υπηρεσίες που παρέχει μετά την έλευση του ιδιώτη, είναι αντάξιες με αυτές που πληρώνει η πόλη. Μονόστροφη και επιλεκτική ευαισθησία δηλαδή όταν πρέπει να υπερασπιστούμε το έργο των ιδιωτών, σε σχέση με τις τσέπες των πολιτών. Τόσο απλά, τόσο ξάστερα.
Και κυρίως τόσο υπάκουα στην Κυβέρνηση που επιζητά ακριβώς αυτή την τακτική από την αυτοδιοίκηση. Να λειτουργεί όπως τα στρατιωτάκια τα ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, που θα λένε ότι είναι μέρα ή νύχτα, ανάλογα με τι τους υπαγορεύουν τα υπουργικά της στελέχη.