Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη με εσωτερική λάμψη, που στους Έλληνες, ακόμα και σε αυτούς που δεν είχαν σκεφτεί πριν πάνε πως κάποτε υπήρξε ελληνική, ξυπνά περίεργα συναισθήματα. Επίσης έχει εξαιρετικά όμορφες γωνιές, ενώ η θέση που βρίσκεται και αποτελεί σταυροδρόμι πολιτισμών και ηπείρων, γίνεται εμφανής από την πρώτη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στην πόλη, που ο πληθυσμός της ξεπερνά αυτόν της Ελλάδας ολόκληρης.
Είναι μια πόλη των αντιθέσεων, με ουρανοξύστες, μαχαλάδες και παλιόσπιτα, σύγχρονες γέφυρες και ξεχαρβαλωμένα καλντερίμια. Τριγυρίζοντας στους δρόμους της περιοχής Ταξίμ, με μια από τις μεγαλύτερες αγορές της πόλης και τα πολυτελή ξενοδοχεία γύρω γύρω, ξεχνάς πού βρίσκεσαι και έχεις την αίσθηση ότι είσαι σε μια ευρωπαϊκή πόλη.
Μέχρι την ώρα που ακούς τον Μουεζίνη από το τζαμί να καλεί τους μουσουλμάνους για προσευχή, ή δέχεσαι πρόσκληση από γκαρσόνια καφετεριών για έναν ναργιλέ.
Αυτά βέβαια όσον αφορά σε ένα τμήμα – στην ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης- γιατί υπάρχει και η άλλη, η παλιά πόλη, στην ίδια πλευρά, σε μια μεγάλη περιοχή γύρω από την Αγιά Σοφιά και το Μπλε Τζαμί.
Και μπορεί η εικόνα της περιοχής Σουλταναχμέτ να είναι εξαιρετική, αλλά λίγα βήματα πιο πίσω υπάρχουν ανηφορικοί και χαλασμένοι δρόμοι, καλντερίμια με πέτρες, παρακμιακά ξενοδοχεία και φτωχογειτονιές, χαλάσματα και σκουπίδια. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη στην ασιατική πλευρά.
Αλλά όπως είπαμε και πριν, πρόκειται για την πόλη των αντιθέσεων, με μουσουλμάνες σύγχρονες, ντυμένες όπως οι Ευρωπαίες, άλλες που φορούν μόνο μαντίλα και κάποιες ακόμα με μαύρες κελεμπίες και καλυμμένα κεφάλια και πρόσωπα, ώστε να φαίνονται μόνο τα μάτια τους.
Ωστόσο, εκτός από τον αέρα που έχει αυτή η πόλη, και είναι και ένας λόγος που πλήθος τουριστών την κατακλύζουν καθημερινά από όλο τον κόσμο, όλες τις εποχές του χρόνου, έχει κι άλλα σημαντικά θετικά στοιχεία.
Είναι αυτά που έχουν καταφέρει οι Τούρκοι να προβάλουν επαρκώς, και να κατακτούν όχι μόνον τους τουρίστες που επισκέπτονται τα πολυτελή ξενοδοχεία των παραλιών, που είναι σαφέστατα ανταγωνιστικά στις τιμές σε σχέση με τα δικά μας και κάνουν την Κωνσταντινούπολη μοναδικά τουριστικό προορισμό.
Η βόλτα στον Βόσπορο με τα καραβάκια, με τιμές που κυμαίνονται από 3 ως 6 ευρώ για 1,5 ή 2 ώρες, προφανώς είναι ανεπανάληπτη και δίνει μια εικόνα της πόλης, όπως δεν μπορεί να τη δει κανείς από κοντά.
Βέβαια, ένα σημείο που στον Βόσπορο ή αλλού «χαλάει» την εικόνα, είναι οι άπειρες σημαίες, μικρές, μεγάλες ως γιγάντιες, αλλά και γιγαντοαφίσες με τον Ερντογάν, παντού.
Από την άλλη, οι αγορές -που κι αυτές είναι γεμάτες από σημαίες- είναι πολλές, από το Ταξίμ ως την Καπαλί Τσαρσί (μια από τις μεγαλύτερες σκεπαστές αγορές του κόσμου με 4.000 καταστήματα) και το αιγυπτιακό παζάρι, είναι η μεγάλη ατραξιόν της πόλης. Η ουσία είναι ότι σχεδόν όλη η πόλη είναι μια υπαίθρια αγορά, ακόμα και στις υπόγειες διαβάσεις του Γαλατά και άλλων γεφυρών.
Έλληνες από τη βόρεια Ελλάδα αλλά και τουρίστες, πηγαίνουν για τις αγορές τους ως την πόλη, αρκετά συχνά. Η μεγάλη ποικιλία, οι καλές ποιότητες ακόμα και των απομιμήσεων και οι καλές τιμές, αποτελούν ένα πλεονέκτημα.
Πλεονέκτημα επίσης είναι τα σπα, τα χαμάμ, και όλες οι διαφορετικές ανατολίτικες απολαύσεις και γεύσεις (κυρίως γλυκά) που μπορεί να βρει κανείς σε παραδοσιακές αλλά και στις πιο δημοφιλείς γειτονιές.
Η απαράδεκτη κυκλοφορία, η άσχημη οδήγηση, τα παζάρια και το γεγονός πως μπορείς εύκολα να πέσεις θύμα απάτης, ξεχνιούνται όταν τα καταφέρεις.
Ανάμεσα λοιπόν στα πολλά αρνητικά, κάτι κάνουν πολύ καλά και κερδίζουν συνεχώς τουρίστες με την στόχευση που οι ίδιοι θέτουν. Προφανώς ο λαός τους περνά φτωχά και δύσκολα, αφού τα έσοδα που ανεβαίνουν δεν φαίνεται να φτάνουν σε όλους.