Είναι κάτι μέρες που η Κρήτη, από τη Γαύδο μέχρι τη Χρυσή, θυμίζει Λαμπεντούζα. Είναι κάτι νύκτες με πυκνό σκοτάδι και θαλασσοταραχή, όπου βλέπουμε το ίδιο έργο ξανά και ξανά: Πεθαίνοντας στη Μεσόγειο! Σε μια θάλασσα πολιτισμένων, που δεν τους λες και αφιλόξενους, που έχει γίνει υγρός τάφος για χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, οι οποίοι ζητούσαν διέξοδο στη Δύση.
Για να καταλήξουν τελικά πού; Στη δύση της ζωής τους. Πρόωρα, βίαια, απάνθρωπα, στις παγωμένες θάλασσες, χωρίς αναπνευστήρα. Τα ναυάγια της ζωής, πριν προλάβουν καν να τη ζήσουν, όντας και ούσες σε μικρές ηλικίες, με ολοκαίνουργια φανελάκια και φυλακτά για το μεγάλο ταξίδι, το οποίο έγινε υποβρύχιο…
Μόνο που αυτή τη φορά, η τραγωδία αποκτά πιο άγρια χαρακτηριστικά, πιο απάνθρωπα, πιο απόκοσμα. Τα τελευταία θύματα μέχρι τα επόμενα, δεν βρήκαν έναν υγρό τάφο, τούς βρήκαν πάνω σε ένα πλωτό νεκροταφείο! Δεκαεπτά νεκροί πάνω σε μια μπαταρισμένη φουσκωτή λέμβο, που εντοπίστηκε 29 ναυτικά μίλια νότια της Χρυσής.
Ένας θεός ξέρει πόσες μέρες περιφερόταν μέσα στην αφρικανική καταιγίδα, που έφτασε στην Ελλάδα ως κακοκαιρία Byron. Κάποιες από τις σορούς είχαν αρχίσει να μυρίζουν. Και ανάμεσά τους δυο ζωντανοί, σε ημιθανή κατάσταση για να διηγηθούν την ιστορία… Τους πήρε το super puma και τους μετέφερε στο νοσοκομείο της Ιεράπετρας. Το… ταξίδι των άλλων συνεχίστηκε στην παγωνιά…
Οι πρώτες εκτιμήσεις λένε ότι πέθαναν από ασιτία και υποθερμία. Μα έπαψαν πια να την καταλαβαίνουν και ας μπήκαν σε φορτηγά ψυγεία για τη νεκροψία και την νεκροτομή, καθώς δεν χωρούσαν στα ψυγεία του νεκροτομείου στο ΠΑΓΝΗ… Μακάβριοι και μετά θάνατον!
Ο Άγιος Νικόλαος, ο άγιος των θαλασσών και των ναυτικών, που γιόρταζε την ημέρα που τους βρήκαν, δεν κατάφερε να τους προστατέψει κάτω από την πλούσια και λευκή γενειάδα του. Προφανώς τα ανθρώπων έργα, ενίοτε τον ξεπερνούν…
Δεκαεπτά νέοι άνθρωποι χάθηκαν πάνω σε μια λέμβο, που δεν βούλιαξε καν. Νέοι στην πλειοψηφία τους. Ο καθένας μια προσωπική περίπτωση, ένα ξεχωριστό δράμα. «Εκτός από τη μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού», σύμφωνα με τον εμβληματικό στίχο του ποιητή των θαλασσών και των ναυτικών, Νίκου Καββαδία.
Τουλάχιστον γλίτωσε η Ευρώπη από τους 17 «εισβολείς» και η «πολιτισμική της αλλοίωση» θα καθυστερήσει κατά τι – αν πιστέψουμε το πλέον επιθετικό κείμενο εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη, από τότε που επέστρεψε στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ. Ένα κείμενο 33 σελίδων, που προειδοποιεί ότι η ήπειρος (Ευρώπη) αντιμετωπίζει το «ωμό ενδεχόμενο πολιτισμικού αφανισμού» και παράλληλα εμφανίζει τις ΗΠΑ δεσμευόμενες να στηρίξουν «πατριωτικά» κόμματα που μάχονται κατά της μετανάστευσης και υπέρ του εθνικισμού.
Και εννοεί ξεκάθαρα τους ακροδεξιούς μισάνθρωπους, σαν κι αυτούς που βρίζουν στο διαδίκτυο, στα σχόλια κάτω από τα κείμενα για την τραγωδία των 17. Εθνικοπατριώτες πάνω από όλα και σίγουρα καλοί χριστιανοί, που επιχαίρουν και καταριούνται, για την ασφαλή μετάβαση στο δικό τους σκοτεινό πνεύμα των Χριστουγέννων…
Υ/Γ: Στο μεταξύ, αν ισχύουν όσα κατέθεσαν οι δυο διασωθέντες, η τραγωδία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η λέμβος φέρεται να ξεκίνησε από τις ακτές της Αφρικής με 34 ανθρώπους, πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι τον εντοπισμό της λέμβου, είχαν χαθεί στη θάλασσα 15!