Το Ηράκλειο στις φωτογραφίες είναι όμορφο. Ειδικά στις νυχτερινές. Όχι όμως σε αυτές που αποτυπώνουν καθημερινά ντόπιοι και τουρίστες που επισκέπτονται την πόλη και βλέπουν σκουπίδια, έργα και λακκούβες. Αλλά σε εκείνες που τραβούν όταν σηκώνοντας με χαλαρή και ταξιδιάρικη διάθεση το κινητό ή τη φωτογραφική τους μηχανή, αιχμαλωτίζουν τη στιγμή εστιάζοντας σε μια όμορφη λεπτομέρεια.
Αν ψάξουμε στο διαδίκτυο, σε ταξιδιωτικούς ιστότοπους και σε πλατφόρμες με ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους, θα δούμε πολλά και όμορφα μέρη στο Ηράκλειο. Τόσο όμορφα, που νομίζουμε ότι δεν τα έχουμε ξαναδεί.
Όμως με μια δεύτερη ματιά, διαπιστώνουμε πως κάποια στιγμή περάσαμε από δίπλα. Είναι εκείνος ο γραφικός δρομάκος, το νεοκλασικό με την εκπληκτική λεπτομέρεια στο αγκωνάρι της πόρτας, ένα λουλουδιασμένο μπαλκόνι, μια ελιά φυτεμένη σε έναν κυκλικό κόμβο.
Είναι χαρούμενα παιδιά που ζουν τα καλοκαίρια της αθωότητάς τους, νέοι που απολαμβάνουν κοκτέιλ σε καλοκαιρινά μπαρ, μεγαλύτεροι που διασκεδάζουν τρώγοντας σε όμορφα εστιατόρια και μεζεδοπωλεία. Είναι οι καφετέριες που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της πόλης και κατακλύζονται από κόσμο, τα όμορφα πρωινά που το κέντρο της πόλης μοιάζει με πολύβουο μελίσσι, σαν γυρίζεις από το κέντρο του Ηρακλείου και μετά τα Λιοντάρια κατηφορίζεις για το λιμάνι.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η ενέργεια της πόλης και των ανθρώπων της που διαχέεται παντού. Και μην πείτε πως έχω κανένα πρόβλημα με την όρασή μου και δεν βλέπω τα άσχημα, τα σκουπίδια, τις λακκούβες κι άλλα τέτοια αρνητικά. Προχωρώ όμως σε μια επιλογή που έχω δει να κάνουν επανειλημμένα -όχι όλοι- επισκέπτες της πόλης μας, να βλέπω τα όμορφα.
Πάντως αυτοί δεν περιορίζονται στο να τα βλέπουν, αφού τα φωτογραφίζουν κιόλας και τα διανέμουν μέσω του διαδικτύου σε κοινωνικά δίκτυα, πλατφόρμες κ.λπ., κάνοντας κι εμάς να πιστεύουμε πως έχουμε μια πολύ όμορφη πόλη.
Υπάρχουν σημεία, όπως είναι το ενετικό λιμάνι, που είναι τόσο πολυφωτογραφημένο από τόσα εκατομμύρια ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους, που «ταξιδεύει» ως τα πέρατα της γης.
Ίσως θα πρέπει να το δούμε αλλιώς, γιατί το σύνολο της πόλης μπορεί να μην έχει το θετικότερο πρόσημο ως εικόνα, με τα έργα τα μισοτελειωμένα και τα γκρεμισμένα απομεινάρια των τελευταίων σεισμών, τους μαχαλάδες και τις γειτονιές που περιμένουν στη σειρά για ανάπλαση, αλλά έχει εκπληκτικές γωνιές.
Φυσικά η προσπάθεια για ακόμα περισσότερα δεν θα πρέπει να εγκαταλείπεται, αλλά θα έπρεπε έστω και μια φορά ο κάθε δημότης να αποφασίσει να δει αλλιώς την πόλη του, ως τουρίστας, ως επισκέπτης που σε κάθε τόπο που πάει, ψάχνει τα όμορφα.
Άλλωστε μια διάσταση που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι πως σε κάτι τέτοιο βοηθά η νύχτα, που πολλά «σκεπάζει» κι άλλα αναδεικνύει με τα φώτα της. Είναι κάτι σαν τα φώτα της γιορτής που μας εντυπωσιάζουν, αλλά όταν σβήσουν μας αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση.
Αλλά μπορούμε να μην αφήνουμε τον χρόνο να φτάνει ως εκεί. Μπορούμε να απολαμβάνουμε το Ηράκλειο των όμορφων φωτογραφιών.