Είναι κυρίαρχη και αναπόδραστη η ευθύνη της Λότζια να πάρει θέση στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο μεγάλο κάδρο που είναι η κοινωνία
Στη Λότζια όπως αποδείχτηκε είναι πιο εύκολο να μετακινήσεις δύο διευθυντές από το να αλλάξεις αντιδημάρχους, αφού ο εξαιρετικά ολιγομελής πάγκος της δημοτικής Αρχής προσπαθεί να κρατήσει τη συνοχή του, μέσα στην πρωτόγνωρη και ευμετάβολη πολιτική συγκυρία που ζούμε.
Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι είναι δύσκολοι καιροί για αυτοκριτική, ακόμα και για τις πιο προφανείς αστοχίες, για τις οποίες είναι πιο εύκολο να φταίνε οι άλλοι, ειδικά όταν το πρόταγμα είναι η σωτηρία της πολιτικής επιβίωσης της δημοτικής Αρχής.
Ασφαλώς αυτές οι πολιτικές πρακτικές, δημιουργούν συνθήκες ασυλίας για κάποιους (που αντιμετωπίζονται σαν να είναι πιο ίσοι από τους άλλους), και έχουν όλο το περιθώριο να κλιμακώσουν τον αυτοθαυμασμό τους, για την ανώδυνη απαλλαγή των πολιτικών και διαχειριστικών ευθυνών τους.
Με τούτα και με κείνα ροκανίζεται άσκοπα πολύτιμος πολιτικός χρόνος, (τον οποίο έχουν παραχωρήσει ευγενικά στον εαυτό τους) σε μια αδιάκοπη αναπαραγωγή εσωστρέφειας, όπου κάποιοι καμαρώνουν τον ίσκιο τους, καθώς πορεύονται μέσα από μια εξαιρετικά αυτοπεριοριστική αντίληψη της συμβολής τους στα δημοτικά πράγματα.
Πέρα όμως από τους τακτικισμούς αυτούς, είναι κυρίαρχη και αναπόδραστη η ευθύνη της Λότζια να πάρει θέση στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο μεγάλο κάδρο που είναι η κοινωνία.
Οι καταιγιστικές εξελίξεις που σηματοδοτεί η πανδημία, τα αλλεπάλληλα σοκ που έχει υποστεί η κοινωνία που προσπαθεί να σταθεί μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό περιβάλλον που θυμίζει κινούμενη άμμο, διαμορφώνουν μια πραγματικότητα που αλλάζει το μικρόκοσμο μας και συνθέτει νέες κοινωνικές ανάγκες.
Το σύνολο των δημοτικών υπηρεσιών είναι σημαντικό να επιστρατευθεί στη διαχείριση των νέων μετώπων που ανοίγουν προκειμένου να ανακουφίσουν και να σταθούν αντάξιες των αναγκών της κοινωνίας.
Δυστυχώς δεν προκύπτει από πουθενά ότι γίνεται μια προσπάθεια καταρχήν να αναλυθεί και να ερμηνευτεί όλο αυτό που εξελίσσεται γύρω μας και κατά δεύτερον να διαμορφωθεί ένα σχέδιο διαχείρισης που αυτονόητα οφείλει να χαράξει η πιο κοντινή εξουσία στον πολίτη για να υποστηρίξει στοιχειωδώς τον ρόλο της.
Και όταν λέμε ερμηνεία, δεν εννοούμε σαφώς την αποκωδικοποίηση του νόμου στον οποίο καταφεύγει η δημοτική Αρχή κατά την προσφιλή της τακτική αποφεύγοντας να τολμήσει μια ευθεία πολιτική σύγκρουση στο πεδίο της διεκδίκησης των αιτημάτων και των αναγκών των πολιτών.
Το κρίσιμο ζητούμενο είναι να δημιουργήσει εξελίξεις και όχι να σύρεται πίσω από αυτές, αποδεικνύοντας την πολιτική ενηλικίωση της προκειμένου να διαχειριστεί τις πραγματικές ανάγκες της πόλης που είναι και το υπέρτατο ζητούμενο, και όχι οι άμετρες φιλοδοξίες των στελεχών της στους διαδρόμους της εξουσίας.